به اساس یک تحقیق انجمن روزا لوکزامبورگ، که نتیجه آن به روز سه شنبه به نشر رسید، شرکت های بزرگ و معروف آلمانی، که خریداران عمده چای از منطقه دارجیلینگ در دامنه هیمالیا به شمار می‌روند، نیز در شرایط بسیار پر مخاطره و ناگوار زندگی و کاری در مزارع دارجیلینگ مسئول خوانده می‌شوند.

بنیمین لوئیگ، یکی از محققان، در چهار مزرعه در منطقه دارجیلینگ با زنانی که چای را جمع‌آوری می‌کنند و همچنان نمایندگان شرکت های تولید چای، مصاحبه های را انجام داده است. او دریافته است که زنان چای‌چین در این مزارع به امکانات بهداشتی مانند تشناب مناسب دسترسی ندارند و سرپناه های که در اختیار خانوده های کارگر گذاشته شده اند، در وضعیت بسیار بدی قرار دارند.

علاوه بر آن کارگران مجبور اند که بخش بزرگی از مخارج وسایل و لباس کاری را از جیب خود بپردازند. در گزارش همچنان از خدمات صحی ناقص و کمبود مراقبت از کودکان خوردسال سخن گفته شده و آمده است که در اغلب موارد هیچ تضمینی در برابر بیکاری و یا معیوب شدن وجود ندارد. در تحقیق همچنان یادآوری شده است که مالکان مزارع همواره دستمزد کارگران را قسماً نمی‌پردازند. بسیاری از زنان چای‌چین گویا محتاج مواد خوراکی یارانه یی حکومت هندوستان اند.

تحقیقات نشان داده است که شرکت های آلمانی چای حدود یک چهارم تولید سالانه چای دارجیلینگ را خریداری کرده و به قیمت گزاف در آلمان می‌فروشند. گفته شده است که تقریباً ۲۰ درصد پول فروشات به هندوستان باز می‌گردد، که آنهم بخش اعظمش به جیب تاجران عمده فروش و مالکان مزارع می‌ریزد.

زنانی که در این مزارع چای می چینند، در حال حاضر روزانه معادل ۲،۲۵ یورو پول دریافت می‌کنند. در حالیکه به گفته یک کمیسیون حکومت هندوستان، آنها حد اقل به دو برابر این پول نیاز دارند تا یک زندگی نسبتاً شرافتمندانه داشته باشند.

بنیمین لوئیگ می گوید: «تحقیقات ما نشان داد که وقتی چای به حد تعیین شده جمع آوری نگردد، حتی این مقدار دستمزد نیز به صورت کامل پرداخت نمی‌شود.» او می‌افزاید: «در حالی که زنان چای‌چین در دارجیلینگ از کمبود مواد غذایی شان سخن می‌گویند، چای که جمع آوری می‌کنند در بازار آلمان به قیمت بسیار گزاف، یعنی ۱۰۰ گرام آن تا به ۳۰ یورو، به فروش می‌رسد.»

(AFP) / si, af