یک سال پیش حکومت آلمان در مورد انجام سریع کارهای پناهجویان، "قانون بررسی سریع تقاضاهای پناهندگی" را تصویب کرد. به این وسیله باید بررسی تقاضاهای پناهندگی، براساس کشورهای مبداً پناهجویان حتی تا یک هفته کاهش یابد.

سباستیان لودویگ، مسئول امور مهاجران از اتحادیه خدمات بشری کلیسای پروتستانت های آلمان در باره تاثیرات این قانون به دویچه وله گفت: "مرکل در ماه سپتمبر سال ۲۰۱۵ گفت: "ما می توانیم [بر بحران مهاجرت] غلبه کنیم." اما من با اظهارات اخیر مرکل دال بر تلاش برای برگشت دادن آنهایی که تقاضای پناهندگی شان رد می شود، از خود می پرسم که منظور صدراعظم از این اظهارات چه بوده است؟ همه فکر می کردند که ما موفق به پذیرش پناهجویان می شویم. اگر ما حالا به نتیجه نظر اندازیم، باید بگوییم که منظور مرکل از این اظهارات چیزی دیگری بوده است. یعنی منظور بیشتر این بوده است که دیگر هیچ پناهجویی نیاید و این که ما آنانی را که رد شده اند، به سرعت از کشور بیرون کنیم."

لودویگ می افزاید که "قانون بررسی سریع تقاضاهای پناهندگی" و قانون اجرای انجام سریع امور پناهندگی قواعدی نیستند تا واقعاً به این وسیله جریان کار تقاضاهای پناهندگی سرعت یابد، بلکه این قوانین تدابیری اند که هدف شان اخراج سریع پناهجویان است.

او توضیح می دهد: "شمار کارمندان اداره آلمان فدرال برای مهاجرین و پناهجویان از ۳۰۰۰ به تقریباَ ۱۰ هزار نفر افزایش یافته است. این امر برای هر نهادی یک چالش بزرگ است. کارمندان در آنجا کار دشواری را انجام می دهند. اما با اعلام رئیس اداره آلمان فدرال برای مهاجرین و پناهجویان که گفت یک میلیون تقاضای پناهندگی در این سال انجام خواهد شد، در این صورت مساله فقط بر سر کمیت است، نه کیفیت."

مسئول امور مهاجران از اتحادیه خدمات بشری کلیسای پروتستانت های آلمان به این سوال دویچه وله که این اداره با این همه شمار زیاد تقاضاها، چگونه می تواند یک بررسی دقیق را تضمین کند، گفت: "مدت طولانی روی بررسی تقاضاها کار شود، حینی که پناهجویان در اقامتگاه های اولیه به سر می برند."

از آنجایی که همواره پناهجویانی بیشتری به آلمان آمدند، تقاضاها در "اداره آلمان فدرال برای مهاجرین و پناهجویان" روی هم انبار شدند. به این ترتیب بسیاری از پناهجویان اقامتگاه های اولیه را ترک کردند، بدون آنکه اصلاً یک تقاضا برای پناهندگی بدهند.

لودویگ تاکید می کند: "مهم برای بررسی یک تقاضا، مصاحبه است که در جریان آن پناهجویان بتوانند شرح دهند که چرا فرار کرده اند و چرا فکر می کنند که به حفاظت نیاز دارند. اما اگر مصاحبه زیر فشار صورت گیرد، در این صورت بسیاری از پناهجویان نمی توانند درد دل شان را بگویند و فقط قصه می کنند که از مرگ ترس داشته اند یا این که کشته می شدند، بدون آنکه از جزئیات بگویند. به این ترتیب از مصاحبه شان تناقض ایجاد می شود. اما واضح است که به دلیل همین تناقض ها، تقاضاهای پناهندگی شان رد می شود."

لودویگ می افزاید که یکی از اجزای بررسی استندرد تقاضاهای پناهندگی هم این است که در صورتی که تقاضای یک پناهجو به دلیل تناقض گویی رد شود، باید او این امکان را بیابد که این تناقض را از میان بردارد. اما این فرصت اصلاً پیش نمی آید.

Pabst/hm