راهبانی با سرهای تراشیده، پاهای برهنه و لباس های دراز خاکستری همراه با راهبه ها آرام و با تمرکز در خیمه بسیار بزرگ قدم می زنند. اینجا سینماری برگزار شده است و شرکت کنندگان آن با دست های تکیه به سینه و سیمای متواضع نشسته اند. در همین هنگام، رهبر راهبان ظاهر می شود.

این محل که قبلاً شفاخانه بوده است، حالا به نام "انستیتوت اروپایی برای بودیسم کاربردی" یاد می شود و در شهر کوچک "والدلبرول" در نزدیکی شهر کلن واقع است. در زمان "رایش آلمان" (1871-1918)، این محل یک شفاخانه بود. گفته می شود که بعد از آن نازی ها از این محل به عنوان جایی برای آزمایش روی انسان ها و سپس در جنگ جهانی دوم، به عنوان شفاخانه نظامی استفاده کرده بودند. بعد از آن این محل به شفاخانه و بعدتر به مقر اردوی آلمان تبدیل شد.

ابت فاپ ان، مدیر این مرکز بودایی می گوید: "زمانی که ما اینجا آمدیم، هیچ چیزی در باره این مکان نمی دانستیم". او می افزاید: "اینجا مکان خوبی برای ایجاد یک مرکز تمرین به نظر می رسید. ما وقتی اینجا آمدیم در مورد تاریخ اش معلومات به دست آوردیم. این برای ما بسیار مناسب است، به خاطری که تمرین های ما، تمرین برای دگرگونی است. استاد ما همواره می گفت جایی که خاک نباشد، نیلوفر آبی نمی برآید».

ابت فاپ ان که متعلق به یک فرقه بودایی ویتنامی است، ده سال پیش این ساختمان را در بدل یک بهای نمادین خرید و آن را به محل نیاش و تامل روحانی مبدل کرد. او می گوید که "تاریخ پر از تحول این محل به او قوت می دهد."

قبل از آنکه ابت فاپ ان در آغاز سال های دهه 1990 راهب شود، به عنوان یک محقق بسیار با استعداد در ایالات متحده امریکا برای شرکت نفت تکزاسی و در انستیتوت مشهور علمی ماسوچوست برای فن آوری اطلاعاتی مشغول پژوهش بود.

حدود 50 راهب و راهبه دایماً در این انستیتوت زندگی می کنند. آنها پیروان استاد بودایی "تیک نیات هانه" هستند که در سال 1962 از ویتنام تبعید شد. این راهب 87 ساله همراه با دالایی لاما در جمله مشهورترین رهبران دینی بودایی در زمان حاضر هستند. او نویسنده حدود 80 کتاب است. "انستیتوت اروپایی برای بودیسم کاربردی" در شهر والدلبرول تازه ترین پروژه این رهبر بودایی ها است.

خانم انگرید که در میان جمعیت در این محل نشته است، قبلا به حیث کتابدار کار می کرد. سپس او در جستجوی مفهوم و معنای زندگی برآمد. مدتی در کانادا زندگی کرد و بعد با حلقه پیروان استاد بودایی "تیک نیات هانه" مواجه شد. او مدت پنج سال است که عضو راهبه این فرقه در روستای والدلبرول است. تمرکز قوای روحی و تجربه همزیستی هدف این فرقه بودایی است. آنها سعی می کنند با تمرین های روحی بر جسم شان تسلط یابند.

خانم انگرید در باره تغییرات این محل می گوید: "این برای من قابل افتخار است که این مکان را با زندگی روحانی مملو کرده ایم و آن را به یک چنین مکان خوبی تبدیل کرده ایم."

این مرکز بودایی محل خوبی برای ماریو بکل نیز است تا از ناخوشی ها و استرس روزمره در اینجا آرامش روحی بیابد. او که کارمند امور اجتماعی است، در برنامه ای در اینجا که زیر عنوان "سمینار برای آرامش روحی" برگزار می شود، ثبت نام کرده است. او می گوید: "در اینجا یک فضای آرام بخش حاکم است، این برای من بعد از آن همه استرس کار آرامش می دهد."

بکل می افزاید: "آدم به خوبی متوجه می شود که اگر چند روزی اینجا باشد، دیگر چنان استرس ندارد. بودن در اینجا مانند این است که کسی دو روز در هفته از کار رخصت باشد. اما این در واقع زمان بسیار کمی است تا از استرس روزانه که تا این حد وجود دارد، بار دیگر به آرامش دست یافت."