این حکم علیه بدوی انتقادات بین المللی را در مورد وضعیت حقوق بشر در عربستان سعودی برانگیخت. در ماه جون انصاف حیدر خانم او در مراسم مجمع جهانی رسانه ها در بن به نمایندگی از شوهرش "جایزه آزادی بیان دویچه وله" را در یافت می کند.

خانم انصاف حیدر برای شرکت در تظاهرات جهت رهایی شوهرش به برلین آمده است. او در مصاحبه ای با دویچه وله در مورد همبستگی با شوهرش سخن می گوید.

دویچه وله: چه وقت آخرین بار با رایف بدوی همسر تان صحبت کردید و او به شما چه گفت؟

انصاف حیدر: من با رائف موقعی صحبت کردم که در اروپا بودم و تازه به ناروی رسیده بودم. وقتی که من به آنجا رسیدم، او می خواست با من صحبت کند و مطمئن گردد که من خوبم. بنابراین من از طریق تیلفون به وی در مورد آنچه در اینجا می گذرد، از همه اقدمات اعتراضی که برای وی صورت می گیرند، قصه کردم.

دویچه وله: چه حال دارد؟ آیا بر وی خوب می گذرد؟

انصاف حیدر: نه. از نگاه روحی و صحی بر وی خوش نمی گذرد. با آنکه رایف به من از وضعش در زندان چیز زیادی نگفت. اما من که صدایش را شنیدم، به خستگی و دردش پی بردم. گاه گاهی بهبودی را هنگامی در وی احساس می کنم که از همبستگی بین المللی به وی قصه می کنم و می گویم که ما هرگز تسلیم نمی شویم و وی انشاالله یک وقت آزاد می گردد. اما طبعاً همه چیز هنوز کاملاً نا معلوم است. گاهی او بسیار مثبت و گاهی بسیار منفی فکر می کند.

دویچه وله: اعتراضات تاکنون به چه نتیجه ای رسیده است؟ و آیا شما هنوز هم به حمایت سیاسی بیشتر نیاز دارید؟

انصاف حیدر: بلی، باید حمایت سیاسی بیشتر ابراز شود. جامعه بین المللی نباید صرف روی آزادی رایف از زندان گپ بزند بلکه باید همچنان در مورد این گپ بزند که او بتواند عربستان سعودی را ترک گوید و بتواند با ما و با خانواده اش دوباره یکجا شود. تا جایی که مربوط به اقدامات اعتراضی می شود، این اقدامات به ما یک حمایت عاطفی می دهد. من می خواهم از همه شرکت کنندگان این اقدامات تشکر کنم و آرزومندم این اقدامات ادامه یابند تا رایف آزادی اش را بازیابد.

دویچه وله: در آلمان نوربرت لامیرت رئیس پارلمان به رسم اعتراض علیه تخطی گسترده حقوق بشر در مصر با عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور آن کشور ملاقات نمی کند. آیا فکر می کنید که سیاست آلمان به عین اقدام در ارتباط با مناسبات با عربستان سعودی می تواند کاری بکند.

انصاف حیدر: صادقانه بگوییم که من در مورد موضوعات سیاسی معلومات ندارم. از این رو نمی توانم به سوال شما پاسخ بدهم.

دویچه وله: در صورتی که رایف آزاد گردد، شما در کجا می خواهید زندگی کنید؟

انصاف حیدر: ما در نظر داریم در آینده در کانادا زندگی کنیم.

دویچه وله: به فرزندان تان در مورد وضع پدر شان چه می گویید؟

انصاف حیدر: فرزندان ما می دانند که پدر شان در زندان است. من اصلاً این موضوع را برای شان یاد نمی کنم. من تلاش می کنم تا جایی که می توانم درد شان را کاهش دهم.

دویچه وله: بهایی که شوهر و خانواده تان برای آزادی بیان می پردازد، بسیار زیاد است.

انصاف حیدر: ما بهای بلندی را می پردازیم. ما از همدیگر جداییم. رایف از اولادها و اولادها از رایف بسیار دور اند. آن ها بدون او بزرگ می شوند. اما من متاسف نیستم. کاملاً برعکس، من به رایف افتخار می کنم و من به طرز فکر او هم افتخار می کنم. او خودش نیز افتخار دارد. و اطفال من نیز به پدر شان افتخار می کنند. و روزی می رسد که اینهمه فقط خاطره ای باشند.