اولین مورد از نوع جدید آبله میمون در آلمان شناسایی شد
۱۴۰۳ آبان ۱, سهشنبه
سازمان جهانی صحت به دلیل شیوع امپاکس یا آبله میمون بالاترین سطح هشدار را اعلام کرده است. اولین مورد از نوع جدید موجود در افریقا، حالا در آلمان هم تایید شد.
اعلانات بازرگانی
یک مورد جدید از بیماری ویروسی آبله میمون «امپاکس» در آلمان تثبیت شد. وبسایت انستیتوت صحی رابرت کخ در آلمان روز سه شنبه نوشت که به تاریخ ۱۸ اکتوبر امسال در آلمان موردی از عفونت آبله میمون نوع جدید کلاد آی بی «Klade Ib» تثبیت شد.
موسسه رابرت کخ گفته است که این فرد در خارج از آلمان به آن آلوده شده است. این انستیتوت تصریح کرده که در حال حاضر تهدید به سلامت مردم در آلمان را کم ارزیابی می کند، وضعیت را به دقت زیر نظر دارد و در صورت لزوم توصیه هایی ارائه خواهد کرد.
عفونت «ام پاکس» که قبلا تحت نام آبله میمون شناخته میشد از سال ۱۹۷۰ به این سو یک مشکل صحی در بخش هایی از افریقا بوده است.
اهمیت ویتامین سی برای سیستم ایمنی و مبارزه در برابر عفونت ها
انسانها برای حفظ سلامتی نیاز به میزان کافی ویتامینها و منرالها دارند. بدن انسان نیاز به یک سیستم ایمنی قوی دارد و وتامینها به خصوص ویتامین سی در این زمینه نقش مهمی دارد. نگاهی به اهمیت ویتامین سی میاندازیم.
عکس: picture-alliance/Zoonar/D. Freigner
مرا بخور!
اکثر پستانداران میتوانند ویتامین سی را سنتز کنند، یعنی آن را خود تولید میکنند. انسانها این کار را نمیتوانند. ما باید ویتامینهای مورد نیاز بدن را با خوردن مواد غذایی تامین کنیم. ویتامین سی در کیوی، نارنج، مالته و سبزیجاتی مانند کلم غنچهای، بروکلی و مرچ دلمه نیز یافت میشود. متاسفانه این سبزیجات تا حدی در برابر حرارت حساس اند، بنا براین باید در هنگام پختن آنها کمی احتیاط شود.
عکس: picture-alliance/Zoonar/S. Schnepf
اهمیت ویتامین سی برای بدن
ویتامین سی چیزی نیست که بگوییم «خوب است داشته باشیم»، بلکه برای بدن ما خصوصاً برای افراد مسن، بیمار و گیاه خوار، بسیار مهم است. کارکرد بیوشیمی آن نیز در بدن تمامی انسانها یکسان است و از اهمیت یکسانی نیز برخوردار است. ویتامین سی شامل آن دسته از ویتامینهایی است که انرژی مورد نیاز را به بدن نمیدهد اما برای عملکردهای اساسی بدن اهمیت حیاتی دارد، به شمول سوخت و ساز سلولی و سیتم دفاعی بدن ما.
عکس: picture-alliance/dpa/F. Gabbert
انتیاکسیدانها و خنثی کردن رادیکالهای آزاد
انتیاکسیدانها مواد مغذی در غذاها هستند. ویتامین سی به عنوان یک انتیاکسیدان، آسیبهای ناشی از رادیکالهای آزاد اکسیجن به مولکولهایی اساسی بدن را کاهش میدهد. این رادیکالها در فرایند طبیعی سوخت و ساز ایجاد میشوند. با این حال آلایندههایی مانند تنباکو به سرعت باعث استرس اکسیداتیو و افزایش شکلگیری رادیکالهای آزاد میشوند. این مسئله نیاز بدن به ویتامین سی را افزایش میدهد.
عکس: picture-alliance/dpa/W. Rothermel
توت زمینی برای فعالیت انزایمها
از ویتامین سی موجود در توت زمینی نه تنها بدن انسان برای محافظت در برابر رادیکالهای آزاد اکسیجن استفاده میکند، بلکه ویتامین سی موجود در آن به اصطلاح یک کوفاکتور مهم برای فعالیتهای متعدد آنزایمی مانند ترکیب پروتئینهاست. این ویتامین بخشی از تاندون، استخوان، غضروف و پوست است. بنا بر این وقتی زخم به زودی و خوبی بهبود نمییابد، میتواند بیانگر کمبود ویتامین سی در بدن باشد.
عکس: picture-alliance/dpa/F. Rumpenhorst
مقابله با بیماریها به کمک گریپ فروت
بدن انسان برای اینکه بتواند از خود در برابر عفونتها محافظت کند نیاز به ویتامین سی دارد. ویتامین سی نه تنها به مثابه انتیاکسیدان محافظت از سلولها را به عهده دارد بلکه در صورت بروز عفونتها نیز از بدن محافظت میکند. این امر مهاجرت سلولهای ایمنی و به اصطلاح نوتروفیلها را در محل عفونت تحریک میکند و همچنان فاگوسیتوز یا تجزیه مواد بلعیده شده و از بین بردن عوامل بیماریزا را تقویت میکند.
عکس: picture-alliance/Panther Media/R. Tsubin
وقایه خوب، مراقبت خوب است
کمبود شدید ویتامین سی در بدن میتواند باعث بیماری السکوربوت شود. عدم بهبودی زخمها، ظاهر شدن کبودی در بدن، آسیب به موها و دندانها وهمچنان درد در ناحیه مفاصل از علائم این بیماری بالقوه کشنده میباشد. مصروف روزانه ده میلی گرام ویتامین سی برای محافظت بدن در برابر این بیماری کافی است. علاوه بر این ویتامین سی خطر ابتلا به فشار خون بالا، بیماری قلب و سکته مغزی را کاهش میدهد.
عکس: picture-alliance/dpa/B. Pedersen
چه اندازه ویتامین سی برای بدن کافی است؟
بنا بر معلومات مرکز محافظت از مصرف کنندگان در آلمان، برای مردان مصرف روزانه ۱۱۰ میلی گرام ویتامین سی و برای زنان ۹۵ میلی گرام توصیه شده است. برعکس محققان دانشگاه ایالتی اورگن برای تمامی بزرگسالان مصرف روزانه ۴۰۰ میلی گرام ویتامین سی را توصیه کرده اند. مصرف این مقدار بیضرر است و اگر بیشتر از حد تجویز شود، از طریق ادرار دفع میگردد.
بیماری آبله میمون توسط ویروس «ام پاکس» ایجاد می شود که از حیوانات آلوده، به انسان منتقل میشود و همچنین میتواند از طریق تماس فیزیکی نزدیک از انسان به انسان نیز منتقل شود.