تصور شما از افغانستان پس از جنگ چیست؟ اگر صلح بیاید شما چه خواهید کرد؟

کارزار اینترنتی "اگر صلح بیاید" اوایل سال جاری پس از آن آغاز شد که ایالات متحده امریکا و طالبان مذاکرات شان را پس از ماه ها توقف، دوباره از سر گرفته و در اخیر ماه فبروری "توافقنامه آوردن صلح به افغانستان" را امضا کردند.

در آن زمان، هیله نجیب، دختر نجیب الله احمدزی رئیس جمهور وقت افغانستان در تویترش نوشت:

این تویت واکنش گسترده ای داشت. از جمله عطیه مهربان، یک فعال جامعه مدنی در افغانستان در پاسخش نوشت:

در پی توافقنامه امریکا با طالبان

کاهش خشونت، تبادله زندانیان، آتش بس و آغاز مذاکرات بین الافغانی گام های بعدی بودند که حالا وارد مرحله جدید خواهد شد: آغاز مذاکرات بین افغانی که احتمالا طولانی و دشوار خواهد بود.

۳۶۲۰ نماینده مردم در لویه جرگه مشورتی صلح گردهم آمده و با فصیله به آزادی ۴۰۰ زندانی "خطرناک" باقی مانده طالبان، راه را برای آغاز مذاکرات بین افغانی صلح هموار کردند. این لویه جرگه با ۱۷ عضو مبتلا به کووید-۱۹ در میانه بحران کرونا و با فراخوان محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان برگزار شد تا در مورد آزادی این زندانیان طالبان فیصله کند.

آخرین روز و اعلام فیصله نامه ۲۵ ماده ای لویه جرگه با شوخی و طبع خوشی سیاسیون و اشتراک کنندگانش همراه بود. حامد کرزی رئیس جمهور پیشین افغانستان با خوشبینی گفت: «اگر صلح بیاید یک روز هم در خانه نمی نشینم و از این سوی کشور به آن سویش سفر می کنم. دلم مثل دل یک زندانی تنگ است».

پس از آن محمد اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان نیز گفت: «اگر صلح بیاید به قریه آبایی ام رفته و کتاب های زیادی را که در ذهنم هست می نویسم تا برای کودکان یک زمینه ایجاد شود».

عبدالله عبدالله، رئیس شورای عالی مصالحه ملی و رئیس لویه جرگه مشورتی صلح نیز در واکنش به این دو اظهارنظر گفت: «آن وقت من امور (حکومتداری) را پیش خواهم برد.»

اتحاد سیاسی؟

افغانستان از دیرزمانی دچار بحران اختلافات سیاسی است. بسیاری ها این واکنش سیاستمداران کشور را نشانه ای از "همپذیری و اتحاد سیاسی" خوانده اند. شاه حسین مرتضوی، مشاور فرهنگی ریاست جمهوری در فیس بوکش نوشته "برای نخستین بار صف واحد سیاسی شکل گرفت".

اما نظر مردم نسبت به نتیجه مذاکرات بین الافغانی صلح که قرار است تا چند روز دیگر در قطر آغاز شود، متفاوت است. برخی به آمدن صلح خوشبین هستند و برخی منتج شدن این مذاکرات به صلح را به دیده شک می نگرند. معصومه بهار، یکی از اشتراک کنندگان در لویه جرگه مشورتی صلح که خودش و سه تن از اعضای خانواده اش قربانی خشونت طالبان شده اند، به آزادی زندانیان رای داده است؛ اما باور ندارد صلح به این زودی ها در افغانستان برقرار شود. وی در مصاحبه ای با دویچه وله گفت: «فکر نمی کنم طالبان به این زودی ها دست از جنگ بردارند. حداقل صلح در نسل من برقرار نخواهد شد».

هشتک: اگر صلح بیاید

سخنان سیاستمداران افغانستان در مورد اینکه در صورت تامین صلح چه کارهایی خواهند کرد، باعث شد هشتک "اگر صلح بیاید" دوباره در شبکه های اجتماعی برجسته شود. بسیاری از افغان های خوشبین به صلح در شبکه های اجتماعی تصورشان از افغانستان بعد از جنگ و آرزوهایی که دارند را نوشته اند.

احمد جواد، یک داروساز و فعال مدنی و یکی از کاربران افغان در تویتر نوشت اگر صلح بیاید زندگی اش را وقف تداوی قربانیان جنگی می کند:

برخی از کاربران نیز با احتیاط در مورد چگونگی افغانستانی صحبت کرده اند که پس از صلح با طالبان به میان خواهد آمد. دلارام یکی از کاربران تویتر نوشت:

برخی نیز گفته اند که حقوق اساسی شهروندان و ارزش ها و آزادی های به دست آمده دوران پسا طالبان نباید قربانی صلح شوند. رامین یکی از کاربران افغان در تویتر نوشت:

برخی از کاربران افغان نیز نوشته اند اگر صلح بیاید نه تنها مردم این کشور دیگر مجبور به مهاجرت نخواهند شد، بلکه بسیاری ها بازمی گردند. برخی گفته اند صلح و امنیت باعث رشد و شکوفایی این کشور خواهد شد و برخی دیگر با تردید گفته اند طالبان دوباره تعبیر سخت گیرانه از شریعت اسلامی را بر مردم تطبیق خواهند کرد.

پرسش دیگری که ذهن افغانها را به خود مشغول کرده، این است که افغانستان پس از صلح با طالبان چگونه خواهد بود؟

نوت: برنامه "مکالمه" دویچه وله از این به بعد رشته ای از گزارش ها را در مورد "افغانستان پس از صلح" با #اگر_صلح_بیاید و #مکالمه نشر می کند. این گزارش ها بر خواسته ها و دل نگرانی های مردم افغانستان متمرکز خواهند بود و زمینه گفتگو در مورد آینده پسا جنگ افغانستان را فراهم خواهند کرد. از نظرهای شما در این گزارش ها استفاده می شود.