قرار است کاوشگر "کاسینی" پس از تاریخ ۲۶ اپریل سال روان ۲۲ بار میان سیاره زحل و حلقه های اطراف آن پرواز کند. در اواسط ماه سپتمبر امسال "کاسینی" به گونه کنترول یافته به این سیاره سقوط می کند. به این ترتیب مأمورت فضایی کاسینی، که در سال ۱۹۹۷ به فضا فرستاده شده بود و در سال ۲۰۰۴ به مدار سیاره زحل رسیده بود، رسماً خاتمه می یابد.

به قول توماس سوربوخن، منیجر اداره تحقیقات فضایی امریکا (ناسا)، تا کنون هرگز یک سفینه فضایی از این منطقه بی‌نظیر در فضا نگذشته است. او می گوید: «چیزی که ما از این دور زدن های نهایی و جسورانه کاسینی می آموزیم اینست که درک ما نسبت به ایجاد و شکل گیری سیاره های غول پیکر و نظام های سیارگان در همه جا، بهبود می یابد. این مأموریت واقعاً تا پایان آن با کشفیات تازه سر و کار دارد.»

میان سیاره گازی زحل و حلقه های اطراف آن حدود ۲۴۰۰ کیلومتر فاصله وجود دارد. ایرل مایز از اداره ناسا می گوید: «ما بر اساس مدل های خود انتظار داریم که این فاصله عاری از ذرات بزرگی باشد که بتوانند کاوشگر را تخریب کنند. به یقین چیز های ناشناخته در آنجا وجود دارند، اما این یکی از دلایلی است که ما را جرئت می بخشد که در پایان مأموریت کاسینی این تحقیق را انجام بدهیم.»

"کاسینی" در ۲۰ سال گذشته عکس های جالب و دیدنی به زمین فرستاده است. این تصویر یک توفان در حال چرخش در قطب شمال سیاره زحل را نشان می دهد. به اساس اندازه گیری ها، این توفان، که شبیه یک گل سرخ غول پیکر است، احتمالاً حدود ۲۰۰۰ کیلومتر قط دارد. ابر های گازی در این حلقه عظیم با سرعت تقریباً ۵۴۰ کیلومتر در ساعت در چرخش اند.

این تصویر باید واقعاً با دقت دیده شود. یک دوربین حساس کاوشگر فضایی "کاسینی" همچنان کره زمین را به اندازه یک نقطه در فاصلۀ بی نهایت دور نشان می دهد. فاصله میان زمین و زحل حدود ۱،۴۴ میلیارد کیلومتر است. در خط مقدم این تصویر سیاره زحل با حلقه های آن دیده می شود.

از گرم به سرد: این رنگ ها تغییر غیر معمول حرارت در دو قمر زحل، "میماس" و تتیس"، را نشان می دهند. سیاره گازی زحل در مجموع ۶۲ قمر شناخته شده دارد. این داده ها نیز توسط دوربین های کاسینی با طیف مادون سرخ به دست آمده است.

"کاسینی" همچنان اطلاعاتی را در مورد "انسلادوس"، ششمین قمر زحل، جمع آوری کرده است. به اساس این داده ها در این قمر یخ بسته، مالیکول های آب وجود دارد. دانشمندان این پیدیده را نشانه ای از تولید انرژی می دانند. به این ترتیب شرایط برای حیات نیز می تواند در آنجا مساعد باشد.

این نیز بخشی از کشفیات فضاپیمای "کاسینی" است: دریاچه ای از میتان مایع بر روی قمر "تایتان". این قمر در سال ۱۶۵۵ توسط یک ستاره شناس هالندی کشف شد. این قمر زحل در قرن فعلی نیز مورد علاقه فراوان پژوهشگران است. کاوشگر کاسینی بیش از ده سال قمر تایتان را مورد مطالعه قرار داد.

این یکی دیگر از تصاویر فرستاده شده توسط "کاسینی" است، که به یک رودخانه آرام می ماند. درینجا ابرها در نیم کره شمالی زحل دیده می شوند. کامره های خاص با نور مادون قرمز چنین تصویر برداری را ممکن ساخته است.

پس از ۲۲ بار رفت و آمد کاسینی میان زحل و حلقه های اطراف آن، بالاخره به تاریخ ۱۵ سپتمبر امسال زمان وداع با این کاوشگر فرا می رسد. این فضا پیما با وزن ۱۲۶۰۰ کیلوگرام، پس از ۲۰ سال فعالیت، قرار است به طور کنترول یافته به سیاره زحل سقوط داده شود و تا آخرین لحظه اطلاعاتی را به زمین بفرستد. لیندا سپیلکر، پژوهشگر ناسا، می گوید: «کاسینی برخی از برجسته ترین کشفیات را در پایان مأموریت خود انجام خواهد داد.»