1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

بازماندگان قتل های زنجیره ای در آلمان در انتظار اجرای عدالت

گروناو/مبلغ۱۳۹۲ فروردین ۲۶, دوشنبه

هفت سال پیش، غمزه کوباسیک، 20 ساله بود که در شهر دورتموند آلمان در راه مغازه کوچک پدرش از جانب پولیس متوقف شد. پدرش با ضرب گلوله کشته شده بود. این هشتمین قربانی سازمان "زیرزمینی ناسیونال سوسیالیست" بود.

غمزه کوباسیک، دختر محمد کوباسیک، هشتمین قربانی قتل های زنجیره ای
غمزه کوباسیک، دختر محمد کوباسیک، هشتمین قربانی قتل های زنجیره ایعکس: DW/A. Grunau

در ماه نومبر سال 2011 پس از این که اجساد دو شخص مظنون به ترور یافت شد و اندکی بعد از آن ویدیویی به دست پولیس افتاد که در آن عاملین کشتارهای زنجیره ای با استهزا به قربانیان جنایات شان افتخار می کردند، قضیه روشن شد.

به تاریخ 17 اپریل در محکمه عالی مونشن، محاکمه بیاته شپه، متهم اصلی این دوسیه آغاز می شود. همراه با او قرار است چهار شخص دیگر به اتهام کمک و شراکت در جرم در برابر محکمه عالی مونشن قرار گیرند. 

غمزه کوباسیک، به تاریخ چهارم اپریل سال 2006 به دکان کوچک پدرش، محمد برود تا به جای او کار کند. اما دراین روز، موترهای پولیس و امبولانس در برابر دکان آن ها ایستاده بودند. دکان آن ها در محاصره نیروهای امنیتی قرار گرفته بود که از رفت و آمد مردم ممانعت می کردند.

نیروهای امنیتی در آغاز به این دختر 20 ساله گفتند که پدرش زخمی شده است، اما او به زودی حقیقت را دریافت. غمزه کوباچیک به یاد می آورد:  "بعد یک پولیس کهن سال تر آمد. او هیچ چیزی نگفت و من به او نگاه کردم، او چشمان حیرت زده و کاملاً سرخ داشت. سپس او گفت: "خانم کوباچیک پدر شما مرده است."  او در ادامه گفت: " من همه چیز را دریافتم، این را می شنیدم که آنها چه می گفتند، اما من در این لحظه بی خود بودم."

غمزه کوباسیک می لرزید، حال او بد شده بود. در فکرش می گذشت، چرا و "چه کسی پدر را کشته است"، چون او با هیچ کسی مشکل نداشته است. او درباره پدرش می گوید: "او خیلی خوش مزاج بود و ما با هم خیلی می خندیدیم. او با همه رفتار خوب و تفاهم داشت. اگر من گاهی با پدر در شهر بودم، این احساس را داشتم که گویی تمام شهر دورتموند او را می شناسند."

محمد کوباسیک مدت پنج سال در دورتموند زندگی کرد. او به عنوان یک ترکی متعلق به علوی ها، عضو یک اقلیت دینی بود و در پایان دهه 1980 در زادگاهش واقع در جنوب شرق اناتولی احساس امنیت نداشت. کوباسیک در نتیجه به آلمان آمده و تقاضای پناهندگی نمود. تقاضای او قبول شد و در سال 2003 پاسپورت آلمانی به دست آورد. غمزه کوباسیک به یاد می آورد که پدرش در آلمان احساس خوب داشت و این کشور را به عنوان وطن اش می دید.

محمد کوباسیک به همراه دخترش غمزه و دو پسرشعکس: privat

به تاریخ چهارم اپریل سال 2006 بین ساعت 12 و 13 بود که قاتل ها داخل دکان پدر او شدند و با یک تفنگچه نوع "چشکا" چندین بار بر محمد شلیک کردند. دو شلیک برسرش اصابت کرد و او را از پای درآورد. این همان سلاحی بود که قاتل ها پیش از آن هفت مرد دیگر را توسط آن کشته بودند.

صبح بعد از آن روز، پولیس خانم غمزه کوباسیک و مادرش را مدت شش ساعت در اتاق های جداگانه مورد تحقیق قرار داد: این که پدر او مواد مخدره استعمال می کرد یا می فروخت و این که آیا او با مافیا یا حزب ممنوعه کردی "پی کا کا" رابطه داشته است.

غمزه کوباسیک را این ظن و گمان ها مدت ها شوک زده کرد، چون حتی در رسانه ها نیز همین طور در باره ارتباطات پدر او با مافیا گمانه زنی می شد. او نمی توانست بیگناهی پدرش را ثابت کند.

اما در ماه  نوامبر سال 2011  روشن شد که محمد کوباسیک، قربانی قتل های زنجیرهای نازی های نوین متعلق به سازمان «زیرزمینی ناسیونال سوسیالیست»  یا «ان اس او» بوده است. غمزه  کوباسیک در برلین در کنار سمیه سیمسکس، دختر نخستین قربانی قتل های زنجیرهای نازی های نوین، در مرکز محل یادبود سخنرانی کرد.

انگلا مرکل، صدراعظم آلمان، از  بازماندگان قربانیان به خاطر سوظن مقام های آلمانی به آن ها معذرت خواهی کرد و روشن گری جدی را در مورد قتل های زنجیره ای وعد داد.

عبور از قسمت بیشتر در این زمینه
عبور از قسمت گزارش روز دویچه وله

گزارش روز دویچه وله

عبور از قسمت مطالب بیشتر از دویچه وله