خانم نسیمه آرزو، رییس امور زنان ولایت سرپل میگوید دختری که صنف نهم مکتب بوده است، در ولسوالی سانچارک ولایت سرپل به دلیل «خصومتهای شخصی» مورد تجاوز جنسی قرار گرفته است.

خانم آرزو میگوید: «این دختر در ختم سال 1389 در مسیر راه مکتب توسط پسر خاله و دو تن از رفقای پسر خالهاش مورد تجاوز قرار گرفته و حامله شده است».

به گفته او، این قربانی تجاوز جنسی مدتی قضیه را از پدر و مادر خود پنهان نگهداشته بود تا او را از مکتب اخراج نکنند، اما ناچار شده است بعد از مدتی موضوع را با مادرش در میان بگذارد. اکنون دوسیه او در محکمه ولایتی است.

این دانش آموز صنف نهم مکتب تنها قربانی تجاوز جنسی در ولسوالی سانچارک نیست. خانم آرزو میگوید دختر چهارده ساله دیگر که او نیز باشنده ولسوالی سانچارک است، «توسط یک تن از قوماندانان محلی مورد تجاوز قرار گرفته است».

خانم آرزو میگوید: «قضیه دومی طی روزهای اخیر به وقع پیوسته. مجرم متواری است. پدر دختر اخطار داده که اگر عامل قضیه گرفتار نشود، دخترش را به قتل خواهد رساند».

خانم آرزو در مورد عامل این قضیه میگوید: «صالح یک تن از قوماندانان حاجی رحیم مربوط به حزب جمعیت است، که (قضیه) به تاریخ بیست و دوم ماه حمل سال جاری صورت گرفته است».

دردناکتر از اینها، قربانی شدن دختری چهار ساله است. او نیز در همین منطقه در اثر «خصومتهای شخصی» قربانی شده است. این دختر چهار ساله به تاریخ شانزدهم ماه حمل مورد خشونت قرار گرفته و دوسیهاش در ارگانهای عدلی-قضایی ولایت در جریان است.

رییس امور زنان ولایت سرپل در مورد این قضیه میگوید: «این دخترک چهار ساله به دلیل دعوای حقوقی بر سر زمین مورثی، توسط دو دختر جوان که از اقواماش هم بوده، پرده بکارتاش ضایل شده و مورد خشونت قرار گرفته است».

خرید و فروش زنان

تجاوز جنسی و خشونتهای معمول خانوادگی تنها مشکلات زنان نیست. در ولایت سرپل، زنان و دختران از خرید و فروش شان شکایت میکنند. دختری 16 ساله از این که دو بار فروخته شده است، سخن میگوید.

این دختر به دویچه وله/ صدای آلمان گفت بار اول به 70هزار افغانی و بار دوم به 350 هزار افغانی فروخته شده است. او کودک خردسالی بود که مادرش را از دست داد. پدرش او را به عمهاش سپرد تا بزرگاش کند. عمه میخواست او را با پسر معلولاش نامزد کند، اما چون به او مانند پسرش شیر داده بود، نتوانست دختر را به عقد پسرش درآورد.

بودن در کنار عمه و استفاده از شیر او در کودکی، به این دختر مصوونیت نداد. او در میان دوستاناش با تبادل پول دست به دست شد. به گفته خودش، عمه در بدل 70 هزار افغانی او را به مامایش فروخت. ماما او را در منطقهای دیگر در بدل 350 هزار افغانی به مردی داد که زناش فوت کرده بود.

این قربانی میافزاید: «قبل از عروسی هرگز موفق به دیدن او نشدم و حتا دیدن عکس شوهرم را هم مامایم دریغ کرده بود. به اجبار مرا به شوهر داد. دیگر نمیخواهم با او زندگی کنم و حتا نمیخواهم شوهر کنم».

خانم دیگری، بعد از فوت شوهر با سه فرزندش مدتی در خانه برادرش زندگی کرد. او میگوید برادرش او را در بدل مبلغی پول، به یک مرد 65 ساله فروخت. او به این معامله راضی بود، به شرطی که فرزنداناش را نیز نگهداری کند، اما شوهرش فرزنداناش را از خانه رانده و علیه خود او نیز خشونت کرده است. اکنون از ادارات دولتی نیز شکایت میکند: «مدیر جنایی کلمات ناشایسته که قابل گفتن نیست به من گفته است».

خانم آرزو از کندی در پیگیری دوسیههای قربانیان راضی نیست. او میگوید: «دوسیهها در وقت و زمان لازم مورد تحقیق و بررسی قرار نمیگیرد». البته در افغانستان اغلب موارد خشونت علیه زنان به شمول تجاوز جنسی، در خفا میماند.

نوت: دویچه وله به دلیل حساسیت موضوع، نام قربانیان را افشا نکرده است.

دویچه وله/ کریم جاوید

ویراستار: عارف فرهمند