باوجودی که درماه جولای سال 2009 خشونت علیه زنان درافغانستان ممنوع شد، با زنان هنوزهم بدرفتاری صورت می گیرد.

اخیراً یک تلویزیون خصوصی لت وکوب یک زن درملاء عام را به اتهام فرار ازخانه به نمایش گذاشت که این خود شاهد خشونت علیه زنان می باشد.

محمد اقبال منیب والی غور گفته است : درماه جنوری خشونتهای خانگی دو زن جوان را مجبور ساخت تا ازقریه "اوشان" ولسوالی "ولیمه" ولایت غور ازخانه های شان فرار کنند. یک هفته بعد این دوزن درولایت هرات که همسایه غوراست بازداشت شدند ودوباره به قریه "اوشان" فرستاده شدند.

منیب به آژانس اطلاعات منطقه ای ملل متحد یا " ایرین" گفته است :

"یک زن درملاء عام به اتهام فرار ازخانه مورد لت وکوب قرار گرفته است وزن دوم طوری که گفته می شود با پشکی دریک جوال انداخته شده است".

والی نامبرده گفته است که دستگیری غیرقانونی دو زن را فضل احد که قوماندان یک دسته ملیشه خصوصی درولسوالی ولیمه است، رو به راه کرده بود. اوجنگسالار قدرتمندی است که درانتخابات ریاست جمهوری ماه سپتامبر سال گذشته ازحامد کرزی رییس جمهور موجود پشتبیانی نموده است. این جنگسالاران اوشان را مایملک خود می داند.

والی غور گفته است : "هنگامی راه باز شود ما تیمی رابرای تحقیقات دراین مورد به ولیمه می فرستیم". حالا به دلیل برفباری راه مسدود است. والی گفته است که ازآن بیم دارد مبادا بازداشت فضل احد موجب بی ثباتی گردد. والی غور گفته است که دراین مورد ازحکومت مرکزی " کمک ورهنمایی می خواهد".

البته "ایرین" یا آژ انس اطلاعات منطقه ای ملل متحد قادرنشد تا با فضل احد تماس گرفته ونظراو را درمورد این اتهامات بداند.

خود سوزی :

زرمینه زن 28 ساله ای که همراه با دهها زن دیگر درشفاخانه سوختگی های شهرهرات بستری می باشد، می گوید:" من بربدنم تیل پاشیدم وخود را آتش زدم زیرا همیشه شوهرم مرا می زد وتوهین می کرد".

عارف جلالی رییس شفاخانه سوختگی ها می گوید : حدود 90 % حادثات خود سوزی دراین شفاخانه راجسترمی شوند ودر 11 ماه گذشته 55 زن براثر خود سوزی ها جان باخته اند. مردم این شفاخانه را " شفاخانه گریه وفغان " می گویند ، زیرا مریضان ازشدت درد با آواز بلند گریه می کنند. عامل این بیداد وافغان نارضایتی ازخشونت خانوادگی ونظام قضایی کشور است. موید الحق مویدی یک فعال حقوق بشر درهرات می گوید: " خود سوزی به اثبات می رساند که نظام عدلی درمورد زنان مصیبت دیده ناکام است".

موانع درتطبیق عدالت:

کارشناسان می گویند: با وجودی که قانون خشونت جنسیتی را منع می کند وخواهان احقاق حقوق زنان است، تبعیض گسترده جنسیتی، ترس ازبدرفتاری، فساد و سایرچالش ها نظام قضایی را تضعیف می کند.

درگزارشی که " هیئت معاونت ملل متحد برای افغانستان " یا " یوناما" درماه جولای سال 2009 درمورد وضعیت زنان افغانستان ارائه کرده،آمده است:" ازدادن حقوق بسیار اساسی بشری به زنان خود داری می شود ودرجریان استیفای حقوق خطرآن وجود دارد که خشونت بیشتری علیه انها اِعمال شود".

اورزلا اشرف یک فعال حقوق زنان درکابل حکومت را این طور متهم می سازد که " قوانین درمورد جرایم روشن وصریح می باشند، اما می بینیم که جنایتکاران بزرگ معافیت می یابند وبه دلیل بردهای سیاسی غیرقانونی حمایت می شوند". اشارت او بیشتر به آن ادعایی است که می گوید حکومت درمجازات کردن کسانی که مرتکب پامال کردن حقوق بشر درسه دهه گذشته شده اند ناکام است.

بی توجهی وتردید عمیق درمورد حقوق زنان ازامضای کرزی درپای قانونی درسال 2009 معلوم می شود. "قانون احوال شخصیه شیعه" که همچون وسیلهء " قانونی ساختن تجاوز" تلقی شده است، فقط پس از فشارهای شدید داخلی وبین المللی اصلاح شد.

نجیبه زیوری یک کارشناس حقوق زنان که با " صندوق ملل متحد برای حقوق زنان " کارمی کند، می گوید:" طرح اولیه این قانون کاملاً غیرقابل تحمل بود... با وجود اصلاحاتی که درطرح نهایی این قانون آمده است، بازهم مواردی برای مباحثه وجود دارند که ایجاب تجدید نظر را می کند".

نمونه دیگر این بی توجهی وتردید، مردانی می باشند که برصورت پانزده شاگرد مکتب دخترانه درشهر قندهار درماه نوامبر سال 2008 تیزاب پاشیده اند. کرزی درعلن گفته بود که اینها " شدیداً مجازات می شوند". اما مقامات محکمه درقندهار گفته اند که ازاین قضیه بی اطلاع می باشند ونمی دانند که کسانی که این کار را مرتکب شده اند درکجامی باشند. رنا ترین، رییس اداره امورزنان قندهار به " ایرین" گفته است:" قضات می گویند این مردان به غلط متهم شده اند و مجبور شده اند که اعتراف کنند"

آرشیف ثبت خشونتها :

دردوسال گذشته 1900 مورد خشونت علیه زنان در26 ولایت افغانستان ثبت شده است که ازبدرفتاری لفظی گرفته تاخشونتهای فیزیکی را دربرمی گیرد. این معلومات درآرشیف ثبت خشونت ها علیه زنان دروزارت امورزنان افغانستان موجود می باشند.

یک مورد ثبت شده خشونت ها قتلی است که توسط شوهریک زن درولایت پروان صورت گرفته است. این زن نمی خواسته است با شوهرش که با او بدرفتاری می کرده است یکجا زندگی کند. یک مورد دیگر شکنجه منظم ومکرر فیزیکی وروحی بوده است که یک زن ازشوهر وخشویش درکابل متحمل می شده است.

نجیبه زیوری کارشناس حقوق زنان در" صندوق ملل متحد برای حقوق زنان" می گوید: " معلوماتی که وجود دارد، یک تصویرکامل به دست نمی دهند، اما کمک می کنند تا اندازه ای بارنج زنان افغانستان آشنایی بهم رساند".

ملل متحد آماده است این آرشیف را ازطریق اینترنت دردسترس عامه قرار دهد.

اورزلا اشرف فعال حقوق زنان درکابل می گوید:

" خشونت علیه زنان یک پدیده جدید درافغانستان نیست، اما خوبست که ببینیم جرایم تنها درمحوطه خانه وقریه محدود نمی مانند".

آژانس اطلاعات منطقه ای ملل متحد/ رسول رحیم

ویراستار: سید روح الله یاسر