پدیده "بچه بازی" یا سوء استفاده جنسی از پسران توسط فرماندهان نظامی و افراد زورمند در افغانستان، برای نخستین بار در قانون "ضد قاچاق و قاچاق انسان" در ماه جنوری سال گذشته به عنوان جرم گنجانده شد.

ولی محمد کندیوال، نویسنده پژوهشی درباره قانون جدید می گوید که این اقدام نقطه عطفی بود چرا که درباره پدیده "بچه بازی" به دلیل ممانعت های فرهنگی کمتر سخن گفته می شد.

مینا پودل، مسئول پروژه "ضد قاچاق انسان" در "سازمان بین المللی مهاجرت" (IOM) می گوید که یکی از دلایلی که مقامات افغانستان به این مسئله توجه کردند این بود که ملیشه های ضدحکومت به طور روز افزون از پسران جوان به عنوان سلاح استفاده می کردند. او توضیح می دهد: «پسران جوان از سوی گروه های شبه نظامی یا ملیشه ربوده می شدند. این ملیشه ها از آنها سوء استفاده جنسی می کردند و بعد از آنها برای بمبگذاری های انتحاری کار می گرفتند».

خانم پودل می گوید که حکومت افغانستان پی برد که نیروهای امنیتی خودش نیز "بچه بازی" می کنند. یک مقام وزارت عدلیه افغانستان از اظهار نظر در این باره خودداری کرده است.

آمار دقیقی از میزان قاچاق انسان در افغانستان وجود ندارد اما "سازمان بین المللی مهاجرت" با حکومت افغانستان کار می کند تا نخستین مرکز آماری در این زمینه را ایجاد کند و علاوه بر آن، به اعضای کمیسیون "ضد قاچاق انسان" آموزش بدهد.

کارشناسان می گویند که "قاچاق انسان" که شامل مواردی از جمله کار اجباری، ازدواج اجباری، کار خانگی و تجارت سکس می شود، در افغانستان در حال افزایش است. پودل به خبرگزاری رویترز در کابل گفت: «تحقیقات ما نشان می دهد که شمار چنین دوسیه هایی رو به افزایش است و همچنان پیچده تر می شود».

پودل همچنان یادآور شد که به عنوان مثال "مافیای طبی" که در سراسر منطقه فعال است، در افغانستان نیز فعالیت دارد. او گفت که این مافیا اعضای بدن انسان را از قربانیان قاچاق انسان در افغانستان به دست می آورد و می فروشد.

خانم پودل گفت که قاچاقبران انسان قربانیان خود را از جمع رو به افزایش افغان های اخراج شده شده یا کسانی که از کشورهای همسایه ایران و پاکستان بر می گردند، و یا از جمع بیجا شدگان داخلی شکار می کنند.

هرچند قانون ضد قاچاق انسان در افغانستان تقویت شده است، با آن هم به گفته کندیوال، نهادهای تطبیق این قانون همچنان ضعیف هستند. تحقیق کندیوال از سوی "واحد تحقیق و ارزیابی افغانستان" (AREU) نشر شده است.

کندیوال بر اساس مصاحبه های خود با کسانی که در زمینه مبارزه با قاچاق انسان کار می کنند، می گوید: «این طور به نظر می رسد که قاچاق انسان برای حکومت افغانستان یک اولویت نیست».

کندیوال می گوید که هیچ محکمه ای نیست که به دوسیه های قاچاق انسان رسیدگی کند و مردم آگاهی بسیار کمی درباره این موضوع دارند. مردم نمی دانند برای گزارش دادن چنین وقایعی به کجا مراجعه کنند.

خبرگزاری رویترز / ع.  ح.