ازاین رو برخی ها به این باورند که ماده های حقوقی در قسمت کاپی آثار ادبی و موسیقی، هیچگاهی دقیق نبوده است.

با سلطه دیجیتال بر دنیای درآلمان باردیگر موضوع حق نشر به یک بحث تبدیل شده است.

البته قبل از اصلاح حقوق نشر در آلمان در سال 2008، وضعیت همین در این رابطه چنین بوده است. تا زمان نشر و پخش انبوهی امکانات دیجیتالی، این موضوع مورد غفلت قرار گرفته بود. اما سپس کاپی و انتقال به وسیله ی کمپیوتر و به این وسیله امکان پخش کثیر آن، بدون از میان رفتن کیفیت به میان آمد. گذشته از آن شبکه های کاربران اینترنتی، در سطح جهانی، به صورت سرسام آوری رشد و انکشاف یافت. تبادله های کاپی های مجانی، براین امر هرچه بیشتر افزوده شد. توجه حامیان قانون به بورس های مبادله جلب شد. عده ای از شرکت های عرضه کننده از میان رفتند. از جمله حکم یک دادگاه سویدنی در بهار سال 2009 باعث برانگیختن سرو صدا های عظیمی شد. به دلیل تخلف کاری در برابر حق نشر و انتشار، مسوول اینترنت بورس مبادله، "پیرات بی" (Pirate Bay)، محکوم به یک سال حبس با جبران خساره ی میلیون ها پول شد. اما سوال این است که آیا می توان چیزی را حفظ کرد، که یک بار به شبکه راه می یابد؟ "irights info" یک شبکه ی اینترنتی است. این شبکه پلاتفرمی است که به صورت مشروح در باره ی حق نشر و انتشار شبکه ها معلومات می دهد. ماتیاس شپیلکمپ یکی از مسوولان آن با نه گفتن به پرسش بالا می گوید:

"این تصور یک رویا است که گویا می توان اینترنت و به آن وسیله کاپی های داده ها (یا اطلاعات) دیجیتال را کنترول کرد و آنها را در مسیر های مشخص رهنمون شد و بعد بتوان در باره ی آنها به صورت دموکراتیک توافق کرد. این سوال قابل توضیح می ماند، چگونه می توانند آنهایی که از آثار شان استفاده می شود، از آن نیز سود برند. یعنی نویسندگان، هنرمندان موسیقی، فیلم سازان.

برای این مساله نیز یک راه حل پیدا شود و اینکه در باره ی آن بحث صورت گیرد، این امر نیز یک پیشرفت کاملاً بزرگ است."

شبکه ی "irights info" در اپریل همین سال، همراه با بنیاد هاینریش بویل یک نوشته ی طولانی را در باره ی موضوع حق نشر و انتشارات و اینترنت چاپ کرد. این نوشته می را می توان مجانی و قانوناً از اینترنت کاپی کرد.

ماشین جستجوگر گوگل در سال 2005 موضوع بسیار مهمی را با فکر یک کتابخانه عظیم اینترنتی را مطرح کرد. گوگل می خواست و می خواهد کتاب ها را کاپی کند و مجانی در شبکه در معرض استفاده قرار دهد. کریستیان اشپرانگ در این قسمت خطری بزرگی را می بیند. او در این باره می گوید:

"خطر این است که گوگل با دست یافتن به میلیون ها کتاب، نخست در بازار به وجود آمده برای متن های الکترونیکی در اینترنت، منفذی را برایش خلق می کند که هیچ کسی نمی تواند آنرا نادیده بگیرد. به این وسیله تمام این داشته ها در دست یک شرکت شخصی تجارتی می افتد و آنها به این وسیله در قدم اول، اهداف فرهنگی را تعقیب نمی کنند، بلکه آنها این استراتژی را دارند که به آن وسیله امید دارند بازاری که حالا در تصاحب آن است، برای آنها در آینده سود آور باشد. و آنهم با وسایلی که در واقع مالیه دهنده آنها را تمویل کرده است و این وسایل در طول قرنها با کمک مالیه دهنده حفظ شده اند و آنها را حالا ظاهراً برای یک عرضه ارزان به یک شرکت تجارتی می فروشند و این از نظر ما استراتیژی درست نیست."

البته نویسندگان آلمانی در صورتی که بخواهند، می توانند با گوگل همکاری کنند،اما آنها بایست شرایط ماشین جستجوگر گوگل را بپذیرند. در ایالات متحده امریکا نیز اهداف گوگل با انتقادات شدید و شکایات ِ ناشران و نویسندگان مواجه شده است.

باوجود آنکه در ماه نوامبر سال گذشته توافقات اولیه صورت گفت، اما این امر در توضیح وضعیت هرگز کافی نیست.

بیرکنشتوک/ مبلغ

ویراستار: یاسر