روز سه شنبه (20 اکتبر/28 میزان) شورای کارشناسان ادغام و مهاجرت در یک نشست خبری که در برلین برگزار شد، نتایج تازه ترین کار تحقیقاتی اش را معرفی کرد. این شورا با کمک بنیادهای بزرگ آلمانی مانند بِرتِرلسمَن، فولکس واگِن و روبرت بوش ایجاد شده است.

به عقیده کُرنِلیا شو، مدیرکل این شورا یک گزینه هوشمندانه افزایش شمار آن دسته از آوارگانی است که از طریق سهمیه بندی به اروپا انتقال داده می شوند. این کار به معنای انتقال آوارگان به آلمان از طریق برنامه های پذیرشی می باشد و گزینه ای است در قبال ورود کنترول ناشده و فرار خطرناک آن ها از طریق بحیره مدیترانه.

افزایش شمار آوارگان سوریایی در آلمان

راه حل سهمیه بندی برای آوارگان فکر جدیدی نیست. هم اکنون نیز برای آواره های سوریایی این امکان در چارچوب کوچک وجود دارد. آلمان از سال 2013 در «برنامه پذیرش برای آواره های سوریایی با نیاز ویژه به محافظت» سهم دارد.

از آن هنگام به بعد حکومت فدرال آلمان براساس این برنامه امکان پذیرش 20 هزار آواره را فراهم کرده است. افزون بر این 15 هزار سوریایی از طریق برنامه های سهمیه بندی ایالت های فدرال وارد آلمان شده اند. تا به حال از تمام امکانات این برنامه ها استفاده نشده است.

آواره هایی که براساس سهمیه بندی وارد می شوند، «دست چین شده» هستند. آن ها یا توسط کمیساریای عالی سازمان ملل برای پناهندگان یا از طریق نمایندگی های آلمان در خارج به طور مثال در بیروت یا عمان انتخاب شده اند. بخشی از آن ها مستقلانه و با ویزا وارد آلمان شده اند، بخشی دیگر را با هواپیما به آلمان انتقال داده اند.

توصیه های شورای ادغام و مهاجرت

شورای کارشناسان این برنامه ها را تحلیل کرده و براین اساس توصیه هایی را ارائه کرده است. اعضای این شورا می گویند که مزیت های اصولی سهمیه بندی آوارگان واضح است: ورود مطمئن و قانونی به اروپا، کاهش بار فشار از کمپ های آوارگان در مناطق بحرانی و کمک به اداره های مهاجرت آلمان.

در تحلیل برنامه کنونی معلوم شد که اصول برنامه های سهمیه بندی صحیح است، اما جزئیات آن نیاز به بررسی دارد.

از معیارهای انتخاب پناهجویان در برنامه های سهمیه بندی تا به حال محافظت ویژه از اطفال و زنان بود و این که آیا آن ها در آلمان اقاربی دارند یا نه.

برخی از ایالت های آلمان خواهان این بودند که خویشان پناهجویان در آلمان هزینه آواره های تازه وارد را به عهده گیرند و آن ها به این منظور باید ثابت می کردند که معاش شان کفایت می کند. اما مارکوس اِنگلَر، نویسنده این کار تحقیقاتی گفت که قواعد در این زمینه در ایالت های مختلف آلمان باهم بسیار تفاوت دارند و این امر باعث پریشانی بیشتر آوارگان می شود.

براساس این کار تحقیقاتی بیش از نیمی از آوارگانی که با استفاده از سهمیه بندی وارد آلمان شده اند، پس از مدت زمانی تقاضای پناهندگی داده اند. اِنگلَر، نویسنده این کار تحقیقاتی گفت که این کار قابل درک است، چون پناهجویانی که درخواست های شان قبول می شود از حقوق بیشتری برخوردار می شوند. به طور مثال آن ها اجازه اقامت سه ساله می گیرند و دسترسی به کورس های ادغام و زبان برای شان آسان تر است.

در مورد آواره هایی که بر اساس سهمیه بندی به آلمان می آیند و اقامت موقت دارند، پس از دو سال دوباره بررسی می شود که آیا آن ها می توانند در آلمان بمانند یا خیر.

راه حل در اروپا است

خانم کرنلیا شو، مدیرکل این شورا گفت که برای افزایش برنامه های پذیرش در آلمان و به خصوص در اروپا می توان از تجربیات کارشناسان در این زمینه استفاده کرد. به گفته او وضعیت کنونی نشان می دهد که نیاز به چنین برنامه هایی بسیار زیاد است.

این شورا در این ارتباط استراتژی حکومت آلمان فدرال را حمایت می کند که بحران آوارگان را به حیث چالشی برای تمام اروپا می بیند.

او در ادامه گفت که سهمیه بندی تصویب شده برای توزیع 160 هزار آواره در سرتاسر اتحادیه گامی نخست و مهم در این راه و دلیلی برای خوشبینی است.