هشدار از وخامت بحران گرسنگی در شماری از کشورهای جهان
۱۴۰۱ خرداد ۱۷, سهشنبه
ملل متحد گفته است که تبعات جنگ در اوکرایین، پاندمی کرونا و تغییر اقلیم دورنمای بحران غذایی را در جهان وخیمتر کرده است. افغانستان از جمله کشورهایی است که «کانون اصلی گرسنگی» عنوان شده اند.
اعلانات بازرگانی
چو دونگیو، دبیرکل سازمان خوراکه و زراعت ملل متحد (فائو) روز دوشنبه گفت که این سازمان از تأثیرات جنگ اوکرایین، پاندمی کرونا و تغییر اقلیم بر بحران گرسنگی عمیقاً نگران است. او گفت که این عوامل توانایی مردم به تولید و دسترسی به مواد غذایی را شدیداً در معرض تهدید قرار داده است.
او افزود که ۲۰ کشور به اصطلاح کانون داغ گرسنگی در جهان بیشتر از این بحرانها متأثر شدهاند که ممکن است وضعیت در این کشورها میان ماه می و سپتمبر وخیمتر شود.
دیوید بیسلی، مدیر برنامه جهانی غذا گفت که میلیونها خانواده که تا حالا توانسته بودند به شکلی از اشکال معیشت خود را تامین کنند، حالا در وضعیت وخیمی قرار گرفته اند.
براساس این گزارش، وضعیت بهخصوص در اتیوپیا، نایجریا، سودان جنوبی و یمن وحشتناک است؛ کشورهایی که بالاترین سطح هشدار گرسنگی را دارند.
بعد از گزارش اخیر ملل متحد در ماه جنوری، کشورهای افغانستان، یمن و سومالیا نیز به این لیست افزوده شده اند، به این معنی که ۷۵۰ هزار نفر در این کشورها با خطر مرگ ناشی مواجه هستند.
سازمان ملل متحد وضعیت غذایی در جمهوری دموکراتیک کنگو، هائیتی، سودان و سوریه را نیز بسیار بد پیشبینی کرده است. اوکرایین دیگر کانون داغ گرسنگی عنوان شده است که ماههاست زیر حملات تهاجمی روسیه قرار دارد.
جنگ در این کشور اروپای شرقی باعث افزایش بیشتر قیمتهای مواد غذایی و انرژی شده است که اقتصاد کشورهای همه مناطق جهان از آن متأثر شده اند.
پیش از بروز این جنگ، پیامدهای پاندمی کرونا بر اقتصاد کشورها فشار وارد کرده و باعث از دست رفتن درآمدهای فقیرترین مردم شده است.
پیامدهای تغییر اقلیم نیز در سال ۲۰۲۲ شمار بیشتر مردم را در جهان به گرسنگی حاد سوق داده است. خشکسالیهای غیرمنتظره در شرق افریقا بروز کرده و از طرف دیگر جاری شدن سیلاب در کشورهایی مانند سودان جنوبی مردم را مجبور به ترک خانههای شان کرده است.
سازمان ملل متحد حالا خواستار تدابیر پیشگیرانه شده است تا از وقوع فاجعه بشری در این کشورها جلوگیری شود.
افزایش تعداد خانواده های افغان که فرزندان خود را می فروشند
با توجه به رکود اقتصادی در افغانستان، از بسیاری از مناطق این کشور خبرهایی به گوش می رسد که خانواده ها می خواهند فرزندان خود را بفروشند. یک مادر در قندهار می خواهد دخترانش را به خاطر نجات از گرسنگی مفرط بفروشد.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
شیما زنی ۵۵ ساله است که در ولایت قندهار افغانستان زندگی می کند. همسرش داوود که عضو نیروهای امنیتی حکومت سابق بود، در ۲۲ ماه نوامبر سال جاری در نبرد با طالبان کشته شد. پسرش محمود هم که عضو نیروهای امنیتی بود، هفت سال پیش ناپدید شد و تا امروز خبری از وی نیست.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
او که دو دختر خردسال دارد، در پی تسلط مجدد طالبان بر أفغانستان و رکود اقتصادی شدید، به خاطر فقر و درماندگی از گرسنگی شدید رنج می برد. در خانه ای کرایی زندگی می کند که أصلا مناسب بود و باش نیست. در بدل کرایه ماهانه سه هزار افغانی در خانه صاحب خانه اش تمیزکاری می کند. در آشپزخانه اش فقط چند تکه نان خشک و کمی پیاز و کچالو دیده می شود.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
شیما که از دیسک کمر رنج می برد، می خواهد خودش را نیز درمان کند، اما امیدی به زنده ماندن پس از عمل جراحی ندارد. او می گوید: «به خاطر این تصمیم دچار مشکلات روحی شدم. اما چاره ندارم. می خواهم پیش کسی باشند تا حداقل گرسنه نمانند.» او می خواهد دخترانش را هر کدام به قیمت ۳۰ هزار افغانی بفروشد.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
با اینهمه وی تلاش می کند دخترانش را به دوره های آمادگی برای مکتب بفرستند تا حداقل بتوانند از طریق آموزش مسیر زندگی شان را تغییر داده و از فقر و بدبختی بیرون شوند. شیما برای دریافت کمک همه دروازه ها را زد: «اما هیچ یکی از أقارب و نزدیکان به ما کمک نکردند.»
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
اما این مادر تنها به خاطر اینکه حداقل دخترانش از گرسنگی و ابتلا به سوءتغذیه در امان بمانند، تصمیم گرفته آنان را بفروشد و یا به کسی به فرزندی بدهد. با فرارسیدن زمستان، نگرانی این مادر تنها بیشتر می شود: «هر روز به کودکانم کچالوی جوش داده و یا نان خشک می دهم.» اما نکلا و مهتاب نمی خواهند از مادرشان جدا شوند و می گویند درس خوانده و به وی کمک می کنند.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
اکثرا دختران خردسال نسبت به پسران در أفغانستان زودتر به فروش می روند؛ چراکه دختران به کودک همسری مجبور می شوند، اما از پسران فقط برای کار در بیرون از خانه استفاده می شود. شیما برای دریافت اکرامیه شوهرش اقدام کرد، اما نه برای پسرش و نه هم برای شوهرش پولی پرداخت نشد. حالا با آمدن طالبان چنین چیزی ناممکن شده و شیما امیدش را از دست داده است.
عکس: Murteza Khaliqi/AA/picture alliance
سازمان های حقوق بشری از افزایش فقر و تندگدستی و فروش کودکان در افغانستان ابراز نگرانی کرده اند. قطع کمک های بین المللی به افغانستان پس از تصرف قدرت توسط طالبان و عدم دسترسی آنان به منابع مالی بین المللی، أفغانستان را در آستانه یک "فاجعه انسانی" قرار داده است.