نعمت الله، یک زارع در هلمند که در جیب هایش تخم کوکنار دارد، به طور پنهانی از منطقه تحت کنترول طالبان خارج شده تا توضیح دهد که چگونه مقدار زیادی پول به دست آورده است. او در عرض یک سال موفق شده سه بار تریاک برداشت کند. این روند می تواند به منازعه افغانستان بیش از پیش دامن بزند.

زارعانی مانند نعمت الله اکنون (علاوه بر فصل بهار) دو بار بیشتر یعنی حد معمول تریاک برداشت می کنند – در وسط تابستان و در خزان حاصل بدست می آورد. در بخش هایی از جنوب افغانستان که بی ثبات است، دهقانان از تخم های کوکناری استفاده می کنند که از نظر ژنتیکی دستکاری شده است. افزون براین آزمایش های بی پروایانه در بخش زراعت، بهبود فن آوری های آب یاری و ناکامی در از بین بردن محصولات تریاک باعث افزایش حصلات کوکنار شده است.

نعمت الله زارع جوانی است از ولسوالی کجکی واقع در شمال هلمند که تحت کنترول شورشیان است. او می گوید: «ما معمولا سالانه یک بار محصول کوکنار داشتیم، حالا سه بار حاصل می گیریم».

او در ادامه می گوید: «هلمند شاهد جنگ های بسیاری بوده است و امکانات اشتغال به استثنای جنگیدن برای طالبان بسیار اندک است. کوکنار یک نعمت است  و باعث می شود که ما در تمام طول سال کار داشته باشیم».

نعمت الله از قریه اش که مرکز فعالیت طالبان است، به طور پنهانی بیرون آمده است تا در لشکرگاه، مرکز ولایت هلمند با خبرگزاری فرانسه ملاقات کند. او در جیب هایش یک مشت تخم کوکنار به رنگ عاج آورده است تا گفته هایش را ثابت کند.

چندین زارع به فرانس پرس گفته اند که این دانه های کوکنار را می توان پس از گذشت تقریبا 70 روز برداشت کرد، در حالی که برداشت کوکنار معمولا بعد از پنج تا شش ماه امکان دارد و کیفیت محصول نیز عمدتا یکی است.

یِلِنا بیِلیکا، یک پژوهشگر از شبکه تحلیلگران افغانستان می گوید: «زارعان در بخشی از هلمند دوبار در سال تریاک کشت می کنند، اما سه بار بهره برداری از این محصول حتما با استفاده از دانه هایی بوده که از نظر ژنتیکی دست خورده هستند».

بیلیکا به فرانس پرس گفت: «گمان می رود که اصل این دانه ها از چین باشد. جایی که کشت تریاک برای استفاده در بخش داروسازی مجاز است». او افزود، معلوم نیست که چه کسی عامل توزیع این دانه ها در افغانستان می باشد.

گل های گلابی و سفید کوکنار که در برخی مناطق در مقابل ساختمان های دولتی رشد می کنند، به طالبان کمک می کند که فعالیت های شورشگری شان را در سطح ملی تمویل کنند و تهدید جدی برای دولت افغانستان است.

مقام های غربی می گویند که طالبان سالانه فقط از مالیاتی که بر زارعان تریاک وضع می کنند، 1.2 میلیارد دالر به دست می آورند.

 افزایش محصولات تریاک می تواند جیب های شورشیان را بیشتر از این پرکند و ناکامی جنگ چندین میلیارد دالری امریکا علیه مواد مخدر و ترور در افغانستان را پررنگ تر سازد.

افزون براین افزایش محصولات تریاک به طالبان اجازه می دهد که شمار بیشتری از جنگجویان را جلب و جذب کنند و همچنین آن دسته از نیروهای افغانستان را که فاسد و رشوه خوار هستند به سوی خود بکشانند.

یک مقام ارشد امنیتی هلمند با اشاره به افزایش محصولات تریاک، به خبرگزاری فرانسه گفت: «تصور کنید اگر سربازان ما برای دفاع از پُسته های بازرسی حکومت 10 هزار روپیه پاکستانی به دست بیاورند، دشمن این توانایی را دارد که به آن ها 50 هزار روپیه پرداخت کند تا همان پُسته کنترول را ترک کنند».

«این وضعیت بسیار نگران کننده است»

تریاک یک تکیه گاه اقتصادی برای بسیاری از زارعان است، به خصوص برای آن هایی که در مناطق تحت کنترول طالبان زندگی می کنند.

وجود این محصولات جدیدی تریاک در ولسوالی های شمالی هلمند مانند نوزاد، موسی قلعه، سنگین و کجکی باعث گردیده است که تقریبا همگی تحت کنترول طالبان می باشد. این جا هوا در فصل تابستان معمولا سردتر از دیگر نقاط است. از دیگر مناطقی که محصولات جدید تریاک آن جا کشت می شود، می توان از قندهار و ولایت های اروزگان و زابُل نام برد.

دیوید منسفیلد، نویسنده کتاب «کشوری ساخته شده بر روی شن: تریاک چگونه افغانستان را تضعیف می کند» می گوید: « دو و سو بار حاصل گیری تقریبا به آبیاری همه روزه نیاز دارد و زارعان از بهبود دسترسی به پمپ های آب و دیگر امکانات بهره می برند».

محمد قاسم، یک زارع تریاک از ولسوالی مرجه ولایت هلمند گفت: «این خبر سر و صداهای زیادی به راه انداخته است». او ادامه داده می گوید که "مردم طوری (دراین باره) صحبت می کنند که گویا معدن طلا پیدا کرده اند." محمد قاسم همچنین می گوید که "تریاک پول است...چرا ما وقت مان را با کشت گندم تلف کنیم."

afp, pa / ME