این تصاویر ماهواره یی در اواخر ۲۰۲۱ نشان می‌داد که تانک ها و نیروی زمینی روسیه در شهر یلنیا در نزدیکی مرز اوکرایین تجمع کرده اند. در ۱۱ نوامبر ۲۰۲۱ آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده امریکا به رئیس جمهور پوتین نسبت به حمله به اوکرایین هشدار داد، اما این کار مانع او نشد و در ۲۴ فبروری ۲۰۲۳ پوتین دستور تهاجم تمام عیار به اوکرایین را صادر کرد.

در شروع عملیات نظامی روسیه به اوکرایین در ۲۴ فبروری ۲۰۲۳ راکت‌ها به موقعیت‌های زیادی در شهرهای کییف، اودسا و خارکیف اصابت کرد. یک ساختمان نظامی در کییف پایتخت این کشور آتش گرفت. و به این ترتیب این جنگ که توسط مسکو آغاز شد.

ارتش اوکرایین چند هفته بعد توانست نیروهای روسیه را از شهرهای شمال و شمال شرق این کشور عقب بزند. طرح نیروهای روسیه برای محاصره کییف با شکست مواجه شد. خشونت ارتش روسیه در جریان آزادسازی مناطق آشکار شد. تصاویری از غیرنظامیان که در بوچا در نزدیکی کییف شکنجه یا کشته شده بودند، در سراسر جهان نشر شد. مقامات اوکرایین شمار کشته شده‌ها را ۴۶۱ کشته گزارش دادند.

طبق برنامه مسکو قرار بود این تهاجم تنها سه روز طول بکشد و با پیروزی به پایان برسد، اما حالا سه سال از آن زمان گذشته است. بر اساس گزارش «موسسه مطالعات جنگ»، کرملین حالا ۲۰ درصد از خاک اوکرایین به خصوص در شرق این کشور را در اختیار دارد. این عکس زنی مسن را در یک خانه تخریب شده در شهر دونتسک نشان می‌دهد.

در سپتمبر ۲۰۲۲ میلادی روسیه مناطق دونتسک، لوهانسک، خرسون و زاپوریژیا را در نتیجه به اصطلاح همه پرسی برخلاف قانون بین‌المللی به خاک این کشور الحاق کرد. یک سال بعد مسکو در این مناطق انتخابات برگزار کرد. چنانچه انتظار می رفت در این انتخابات نمایشی، حزب «روسیه متحد» در همه مناطق به پیروزی دست یافت، انتخاباتی که نقض واضح قانون بین‌المللی» عنوان شد.

جنگ در اوکرایین باعث بزرگترین موج مهاجرت در اروپا بعد از جنگ جهانی دوم شد. بر اساس معلومات کمیسیاریای عالی پناهندگان ملل متحد «یو ان اچ سی آر»، ۳/۷ میلیون آواره داخلی در اوکرایین وجود دارند. شش میلیون نیز به بیرون از این کشور فرار کرده اند که از اکثر آنها در پولند و آلمان جا داده شدند.

محاصره شهر ماریوپول اوکرایین ۸۲ روز طول کشید. این شهر به شدت هدف بمباران قرار گرفت و آخرین مدافعان اوکرایینی در کارخانه فولاد آزوف استال سنگر گرفتند. عکس تخلیه یک زن باردار زخمی از یک زایشگاه بمباران شده در تمام جهان نشر شد و مردم را متاثر کرد.

پل کریمیا به درازای ۱۹ کیلومتر، طویل‌ترین پل در اروپا به شمار می‌رود. این پل پس از اکتوبر ۲۰۲۲ بر اثر انفجارها به شدت آسیب دید و پس از آن فقط بخشی از آن قابل تردد است. در جولای ۲۰۲۳ نیز این پل بر اثر حمله دیگری آسیب دید. وزارت دفاع اوکرایین بعد از حمله دومی گفت که سرویس اطلاعاتی اوکرایین در پشت این حملات بوده است.

در ششم ماه جون ۲۰۲۳ سد کاخوفکا بر روی رودخانه دنیپرو به طور هدفمند منفجر شد. روسیه و اوکرایین متقابلا یکدیگر را به اینکار متهم کردند. اما در آن زمان این سد تحت کنترول روسیه بود. در پی آن سیلاب عظیمی جاری شد و هزاران تن خانه های خود را از دست دادند.

وزیر انرژی اوکرایین در ماه جون ۲۰۲۴ اعلام کرد که تا آن زمان ۸۰ درصد نیروگاه های گرمایش و بیش از نیمی از نیروگاه های برق آبی هدف حمله واقع شده اند. پیامد آن به احتمال زیاد قطع برق و بدتر شدن وضعیت بشری به خصوص در زمستان است.

در ماه آگست ۲۰۲۴ نیروهای اوکرایین برای اولین بار به خاک روسیه حمله کردند. آنها در ابتدا توانستند حدود ۱۴۰۰ کیلومتر مربع از منطقه کورسک را تحت کنترول خود درآورند. اما حالا دو سوم آن را از دست داده اند.

استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به عنصر اصلی در جنگ اوکرایین تبدیل شده است. هر دو طرف از هواپیماهای بدون سرنشین برای شناسایی و حملات هدفمند استفاده می کنند.

سه سال جنگ تاثیرات عمیقی بر اوکرایین گذاشته است. در شرق و جنوب بسیاری از شهرها و روستا ها بر اثر حملات ویران شده اند.

در مناطق دورتر از جبهات، تبعات جنگ زیاد قابل دید نیستند. زندگی ادامه دارد، د‌کان ها و رستورانت ها باز اند. مردم برق خود را از جنراتورها تامین می‌کنند.

دونالد ترامپ پیش از اینکه برای دومین بار به حیث رئیس جمهور ایالات متحده امریکا انتخاب شود، مدعی شد که می تواند ظرف ۲۴ ساعت به جنگ پایان دهد. اما تا کنون موفق به این کار نشده است. اما نزدیکی او با روسیه و دوری همزمان از اوکرایین این نگرانی را افزایش داده که ترامپ با روسیه بدون در نظر گرفتن منابع اوکرایین و اروپا به توافق برسد.