از روز دو شنبه به اینسو طالبان مسیر میدان هوایی کابل را نظارت می کنند. پس از تصرف کابل توسط این گروه اسلامگرا، هزاران تن برای فرار از خشونت طالبان به سمت میدان هوایی کابل یورش بردند، به این امید که بتوانند افغانستان را ترک کنند. اما پروازهای ملکی متوقف است.

در این تصویر ماهواره ای جمعیت انبوهی از مردم در خط پرواز میدان هوایی کابل دیده می شوند. تعدادی حتی تلاش می‌کردند در هواپیمای نظامی امریکایی که در حال پرواز بود، بالا شوند.

بنا بر گمانه زنی ها ۳۵۰۰ سرباز امریکایی در میدان هوایی کابل توظیف شده اند تا انتقال افراد از کابل را تضمین نمایند. این سربازان برای جلوگیری از تجمع مردم به شلیک های اخطاریه پرداخته اند. دو افغان مورد شلیک قرار گرفته اند. گفته می شود که آنان مسلح بوده اند.

در این عکس شهروندان فرانسه و افغان به روز سه شنبه در صفوف منتظرین پرواز برای ورود به هواپیمای نظامی فرانسوی دیده می شوند. کشورهای غربی با پروازهای نظامی در تلاش انتقال شهروندان و همکاران محلی افغان خود هستند.

صدها تن در اطراف هواپیما « سی ـ۱۷» نیروهای هوایی ایالات متحده تجمع کرده اند، آن هم در زمانی که این هواپیما می‌خواهد پرواز کند. این هواپیما از دوشنبه به اینسو به انتقال افراد از کابل شروع کرده است.

شماری از افراد حتی حین پرواز خود را به هواپیما محکم گرفته بودند. تصاویر ویدیویی نشان می‌دهد که وقتی این هواپیما پرواز می‌کند، دو تن از آن به پایین می‌افتند و جان می‌دهند.

این هواپیمای نظامی امریکایی از نوع « سی ـ۱۷ گلوبال ماسترlll » در واقع قابلیت انتقال ۱۵۰ تن را دارد. اما این هواپیما در یک پرواز ۶۴۰ افغان را از کابل به قطر انتقال داد.

پس از تشدید هرج و مرج در میدان هوایی که برای مقاطعی موجب مسدود شدن میدان گردید، در حال حاضر وضعیت تحت کنترول می باشد. آنهم احتمالاً به دلیل اینکه طالبان اکثراً تنها به خارجی ها را اجازه خروج از افغانستان را می دهند.

یک هواپیمای نوع « A400-M» نیروهای فدرال آلمان حین پرواز از کابل. این هواپیما بعد از مشکلات فراوان برای نشست در میدان هوایی کابل، به روز سه شنبه موفق شد تعدادی را از کابل به تاشکند انتقال بدهد. سپس این افراد از تاشکند به آلمان انتقال داده شدند.

مورخان ممکن است زمانی در این مورد مشاجره کنند که از دید سیاسی چه چیزی از عملیات ایالات متحده امریکا در افغانستان به جا مانده است. اما آنچه که از همین حالا روشن است، این که زباله‌های زیادی از این ماموریت به جا مانده است.

بگرام تقریباً مدت ۲۰ سال مرکز فرماندهی نیروهای نظامی ایالات متحده امریکا در افغانستان بود. روند خروج سربازان امریکایی و ناتو در ۱۱ سپتمبر پایان می یابد. اردوی امریکا بسیاری از تجهیزاتش را با خود می‌برد و بخشی از آن‌ها را به نیروهای امنیتی افغانستان واگذار می کند. اما بسیاری از زباله های برقی و ضایعات دیگر به جا می مانند.

در دو دهه اخیر بیش از ۱۰۰ هزار سرباز ایالات متحده امریکا در پایگاه بگرام مستقر بوده و خدمت کردند. این پایگاه در فاصله ۷۰ کیلومتری شمال کابل، به مرور زمان به صورت یک شهر کوچک امریکایی گسترش یافت، با سرک ها، دکان ها و رستورانت ها.

بعضی افغان‌ها و کهنه‌فروشان این کشور در پیش روی دروازه‌های پایگاه نظامی بگرام در میان این زباله‌ها به دنبال اشیایی هستند تا بتوانند آن‌ها را مورد استفاده قرار بدهند یا بفروشند؛ مانند این مرد که یک جوره بوت سربازان امریکایی را یافته است. او مانند دیگر جستجوکنندگان امیدوار است که از فروش بعضی از این اشیاء پول به دست آورد. 

زباله‌های کمپیوتری و فن‌آوری نیز در نزدیکی پایگاه بگرام انبار شده اند. در چنین آلات پلاتینی ممکن است چیزهای وجود داشته باشد که بار دیگر مورد استفاده قرار بگیرد. افزون بر آن، این ضایعات الکترونیکی حاوی فلزات قیمتی مانند مس و حتی خورده‌های طلا نیز اند. این اشیاء برای سربازان امریکایی فقط زباله اند، اما برای شماری از افغان ها ممکن است بسیار با‌ارزش باشند.

بگرام به عنوان پایگاه نظامی در افغانستان تاریخ طولانی دارد. در زمان اشغال نظامی این کشور توسط شوروی سابق بعد از سال ۱۹۷۹ از بگرام به عنوان پایگاه ارتش سرخ استفاده می شد. حالا با خروج سربازان امریکایی، این هراس وجود دارد که این پایگاه به دست طالبان بیفتد.

از اول ماه می به این سو روند خروج سربازان بین المللی از افغانستان جریان دارد. برای پاک سازی زباله ها فرصت کافی وجود ندارد. در جریان خروج نیروهای بین المللی به دلیل حملات احتمالی طالبان، سلاح های ثقیله و نیروهای اضافی به حالت آماده باش در آمده اند. ۳۶ کشور عضو و متحد ناتو در ماموریت افغانستان سهیم بودند.

همه می‌خواهند از میان زباله ها چیزی به دست آورند. این دختر یک جعبه سنگین فلزی را از محل زباله ها گرفته و بر سرش انتقال می دهد. باوجود فقر زیاد، دختران و زنان جوان افغانستان از ماموریت نظامی به رهبری امریکا بیشتر سود بردند. برای شمار زیادی ازآنها امکان رفتن به مکتب فراهم شد وزنان دربالاترین مقام های دولتی ودیگر نهادها حضور یافتند. اما آینده زنان کشور یک بار دیگر در هاله ای از ابهام قرار گرفته است. 

بعضی اشیاء که ارزش مادی ندارند، نیز در میان این زباله‌ها طرفدارانی دارند. در چهار اطراف بگرام، خانه‌های رهایشی بسیاری توسط نیروهای محلی افغان ایجاد شدند که از کار در این پایگاه نیروهای امریکایی امرار معاش می کردند. بسیاری از آن‌ها حالا از آینده و سرنوشت خود و خانواده‌های شان بعد از خروج سربازان خارجی نگران هستند.

از حضور ۲۰ ساله نیروهای نظامی ایالات متحده امریکا در افغانستان به جز چکمه‌های پاره پاره و فلزهای زنگ‌زده چه چیزی باقی می‌ماند؟ جو بایدن در ۲۵ جولای در کاخ سفید در دیدار با اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان اطمینان داد که با خروج سربازان کشورش، «مشارکت میان ایالات متحده امریکا و افغانستان پایان نمی‌یابد.» میلیون‌ها افغان امیدوار اند که رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، به وعده‌اش پابند بماند.