آمار کمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان نشان می دهد که در سال گذشته خورشیدی در سراسر افغانستان 5800 مورد خشونت علیه زنان ثبت شده است که از آن جمله 2477 مورد آن در کابل اتفاق افتاده است.

این احتمال نیز وجود دارد که در کابل بیشتر زنان قضایای خشونت را به نهادهای مربوطه گزارش می دهند، اما در ولایت های دوردست زنان به این نهادها دسترسی کمتری دارند و از سوی دیگر فرصت گزارش دهی خشونت را ندارند.

خانم ثریا صبحرنگ، کمیسار کیمسیون مستقل حقوق بشر افغانستان روز پنج شنبه (12 ثور/ 2 می) گفت: «در سال 1391 ما 5800 مورد خشونت علیه زنان ثبت کردیم. در سال 1390 شمسی 4865 مورد و سال قبل از آن 2766 مورد خشونت علیه زنان نزد ما ثبت شده است. بنابراین، به شکل نگران کننده ای افزایش یافته است».

پس از کابل بیشترین خشونت علیه زنان در ولایت هرات ثبت شده که در سال گذشته به 987 مورد رسیده است. خشونت دلیل اصلی خودسوزی زنان در این ولایت عنوان شده است. در ولایت ننگرهار 607 مورد، در قندهار 519 مورد، در بامیان 212 مورد، در بلخ 126 مورد و در قندوز 121 مورد خشونت علیه زنان در سال گذشته ثبت شده است.

فعالان حقوق بشر می گویند که تطبیق نشدن قانون محو خشونت علیه زنان و همچنان وجود سنت های اجتماعی منجر به افزایش خشونت ها علیه زنان شده است. آنها از حکومت انتقاد می کنند که در تنفیذ قانون کوتاهی کرده است.

گلالی صافی، عضو پارلمان افغانستان می گوید: «با آن که کشور ما یک کشور اسلامی است و شماری عنعنه های خوب هم داریم، در کنار آن عنعنه های بدی هم وجود دارد. برخی افراد حتا زنان شان را مجبور به تن فروشی می سازند. آیا قبول کردن گپ آنها کار خوبی است؟ حکومت باید مداخله کند تا جلو ظلم و بدبختی زنان گرفته شود و عدالت تطبیق گردد».

اما مقام های حکومتی می گویند که محو خشونت علیه زنان در کوتاه مدت ممکن نیست. حسن بانو غضنفر، وزیر امور زنان افغانستان می گوید: «خشونت پدیده ای نیست که در جریان پنج سال و ده سال کسی آن را کاهش یا افزایش بدهد. خشونت به تمام مسایل اجتماعی وابسته است».

سازمان دیده بان حقوق بشر در ماه دسمبر در گزارش سالانه اش گفت که در زندان های افغانستان حدود 400 زن زندانی می باشند که هفتاد درصد آنها به جرم فرار از خانه بازداشت شده اند. این در حالی است که چند ماه قبل فرار زنان از خانه از جمع جرایم حذف شد، با آنهم سرنوشت زنان زندانی هنوز روشن نیست.