دویچه وله: آقای کونیگز شما در بوندس تاگ یا پارلمان آلمان برای تمدید ماموریت آلمان در افغانستان رای مثبت دادید. آن هم بر خلاف اکثریت فراکسیون تان. بوندس تاگ در همین تازگی تصمیم گرفت که اردوی آلمان برای یک سال دیگر در افغانستان باقی می ماند. اما شما برای ماموریت بعدی آیساف به نام "حمایت قاطع"، رای مخالف دادید. چرا؟

تام کونیگز: حمایت قاطع یک ماموریت بدیل نیست. این یک ماموریت کاملا جدید است و من فکر می کنم این ماموریت با رقم پرسونالی که تعیین شده است، اگر واقعاً یک ماموریت آموزشی است، کاملاً اغراق آمیز است. در این ماموریت تنها 50 نفر برای آموزش نظامی استفاده می شود. اما ماموریت که با 280 میلیون یورو و 850 سرباز در نظر است، بسیار بزرگ است. همچنان محدودیت زمانی ندارد. اینکه این ماموریت به کجا می انجامد، برای هیچ کسی معلوم نیست. همچنان این که ما در دوسال دیگر در کجا قرار خواهیم داشت، نیز معلوم نیست.

دویچه وله: آیا نیروهای امنیتی افغان در حال حاضر در موقعیتی قرار دارند که در یک سطح حداقل، امنیت کشور را تامین کنند؟

تام کونیگز: نیروهای امنیتی افغان در حال حاضر مسئولیت امنیتی را به دوش دارند و توانایی های خود را به عنوان مثال در انتخابات ریاست جمهوری نشان دادند. ما 13 سال وقت داشتیم تا نیروهای افغان را که در حال حاضر 350.000 پولیس و سرباز اند، آموزش بدهیم. آن هم با شمار بیشتر سربازان به مقایسه تعداد فعلی سربازانی که ما در افغانستان داریم. آنچه را ما تا حال نتوانستیم انجام دهیم، 50 مربی نظامی نیز انجام داده نخواهند توانست. برای آموزش نیرومندتر پولیس من شدیداً طرفدار ماموریت دوجانبه پولیس آلمان، که شدیداً نیاز به افراد دارد، و ماموریت پولیس اروپا هستم. از چنین چیزی می توان طرفداری کرد. اگر واقعاً چنین باشد که 50 تا 100 مربی در جا های خاص نیاز باشند، پس می توان یک مجوز را که با همین پیمانه انطباق داشته باشد، فیصله کرد.

اما اگر مسأله تنها بر سر فعالیت در میدان هوایی مزار شریف باشد، من فکر می کنم که این تصمیم اشتباه است، زیرا ما به یک پایگاه آلمان در افغانستان نیاز نداریم. امریکایی ها با افغان ها در مذاکره هستند و در این قسمت تصور دیگری دارند. اما این ملاحظات جیواستراتژیک است که در این قسمت ما سهیم نیستیم. ما حالا نباید آله دست در عملیات سازمان سی آی ای و عملیات نیروهای ویژه مزار شریف قرار بگیریم. این عملیات ها به نظر من تلفات ملکی زیادی را در قبال داشته اند و باید توقف داده شوند.

دویچه وله: آیا نزد شما این نگرانی وجود دارد که پس از خروج نیروهای بین المللی از افغانستان چیزی مشابهی چون عراق پس از خروج نیروهای نظامی ایالات متحده امریکا اتفاق بیافتد، با تمام عواقب شناخته شده آن؟

تام کونیگز: نه، این نگرانی وجود ندارد. تا اندازه ای این خطر وجود دارد که جنگ داخلی شدت پیدا کند. این جنگ نامتقارن است. اما اینرا نیروهای بین المللی نظامی متوقف کرده نمی توانند. افغان ها خودشان باید این را انجام دهند. افغان ها باید وظیفه تامین امنیت کشور شانرا که به آن نیاز دارند خودشان بدوش گیرند.

دویچه وله: در اینکار نظامیان آلمانی که افسران افغان را آموزش می دهند، کمک کرده نمی توانند؟

تام کونیگز: کار های زیادی صورت گرفته است. بازسازی جامعه مدنی نیز بسیار توسعه پیدا کرده است. اگر شما افغانستان امروز را با افغانستان سال 2001 مقایسه کنید، کار های زیادی صورت گرفته است. افغان ها از ما آلمانی ها انتظار فعالیت های نظامی را ندارند، بلکه می خواهند در بخش های جامعه مدنی به ویژه بخش های آموزشی و ارتقای سویه حمایت ما را بدست بیاورند. در اینجا ما می توانیم کار های بیشتری را انجام دهیم. من فکر می کنم که این 280 میلیون که وعده داده شده است و در بخش نظامی به مصرف می رسد، بسیار خوبتر می شود که در بخش فعالیت های طویل المدت مدنی به مصرف برسد. ما اینرا وعده دادیم اما باید به آن وفا کنیم.

تام کونیگز یکی از وکلای پارلمان آلمان از حزب سبز ها در پارلمان این کشور است. او همچنان سخنگوی سیاست های حقوق بشری در فراکسیون سبز ها و رئیس کمیسیون حقوق بشر و کمک های بشر دوستانه است. کونیگز از سال 2006 تا 2007 میلادی فرستاده ویژه سازمان ملل متحد در افغانستان بود.

ماموریت "حمایت قاطع" ناتو به تاریخ اول جنوری سال 2015 در افغانستان آغاز میگردد. قرار است 850 سرباز آلمانی در شمال افغانستان در شهر مزار شریف و کابل، در ماموریت آموزشی نیرو های امنیتی افغانستان شرکت کنند. این ماموریت برای یکسال در نظر گرفته شده است.