اجلاس سران عرب، همایش همبستگی گریه آور، سپس ارسال سلاح به گروه های مختلف مخالف و از همه بیشتر دستگاه های رسانه یی در خلیج فارس، که از نشر گزارش های عاطفی و پوشش زنده شرایط زندگی پر از بدبختی مردم سوریه تحت رژیم بشار اسد خسته نمی شوند، ظاهراً هدف حمایت از مردم سوریه و کمک به رسیدن به یک زندگی شایسته برایشان عنوان می شود. سوالی که مطرح می گردد، آیا واقعا هدف همین است؟

در جای که مردم سوریه بیش از هر زمان دیگر نیاز به پشتیبانی دارند، آغوش بسیاری از "برادران" عرب بسته است. اما قابل یادآوریست که تعداد پناهندگان سوریایی در کشورهای فقیر همسایه مانند اردن 630 هزار و یا در لبنان 1،3 میلیون بسیار بالا است و این نوع حمایت سزاوار هر نوع ستایش است. همچنین در برخی از کشورهای دیگر عربی یک حمایت قابل توجهی وجود دارد. اما به طور فزاینده سوریایی ها در حال حاضر به شمال، به اروپا در حال فرار اند. تنها در آلمان، حکومت در سال 2015 انتظار تا 800 هزار پناهجو را دارد. اکثریت این پناهجویان از سوریه اند.

پشتیبانی عجیب و غریب

آمار و ارقام گیج کننده اند. این سوال مطرح است که در واقع از این همه پناهجو، چه تعداد شان توسط کشور های ثروتمند عربی پذیرفته شده اند. بر اساس گزارش سازمان عفو ​​بین الملل، هیچ پناهجو از جانب این کشور های ثروتمند عربی پذیرفته نشده اند! نه قطر و نه امارات متحده عربی، عربستان سعودی، کویت، عمان و نه هم بحرین! از "برادری" و "همبستگی" که عمان همواره فریاد می کشد، چیزی به چشم نمی خورد. همه اعراب با حداقل انسانیت و همبستگی که در آنها وجود داشته باشد از این امر شرمنده اند. جهان عرب در بحران پناهجویان هم از نظر سیاسی و هم از نظر اخلاقی شکست خورده است.

به جای امنیت، حفاظت و چشم اندازی برای آینده، عربستان سعودی وعده تامین مالی ساخت 200 مساجد در آلمان را داده است. این خبر را روزنامه لبنانی "الدیار" به قول از کمیته موسوم به "رهبر روحانی پناهجویان مسلمان"، منتشر کرده است که امیر مکه 200 میلیون دالر امریکایی را برای این منظور در اختیار قرار می دهد. این بیشتر از یک نوع حمایت عجیب و غریب برای مردم نیازمند است. جای تعجب نیست که تعدادی از سیاستمداران آلمانی با خشم از خود واکنش نشان داده اند: فریتس فلگنترو یکی از وکلای پارلمان آلمان از حزب سوسیال دموکرات در صفحه تویتر اش از یک "مفکوره وحشتناک" سخن گفته است. آندریاس شوور از حزب اتحاد مسیحیان بایرن این پیشنهاد عربستان را "بدبینانه" عنوان کرده است.

فرصت از دست رفته

اگر چه ساخت 200 مسجد در آلمان رسماً تأیید نشده است، اما درست بودن و یا درست نبودن این خبر در این ارتباط بسیار مهم نیست. جالب و مهم واکنش ها در قبال آن است. این واکنش ها نشان می دهند که سیاستمداران آلمانی از عربستان سعودی چنین ابتکاری را ظاهرا انتظار داشته اند و عدم فعالیت کشورهای حوزه خلیج فارس در بحران پناهجویان برای شان رضایت بخش نیست. بدیهی است که آنها این فرصت را مساعد یافته و به خود اجازه می دهند سخنانی چندی برای عربستان سعودی بیان دارند.

مساجد نه بلکه کمک های مشخص انسانی را پناهجویانی که از جنگ سوریه فرار کرده اند، نیاز دارند. به طور مشخص همین چیز را بیشتر می توان در آلمان پیدا کرد. جمهوری فدرال آلمان مطمئناً از پناهجویان این انتظار را خواهد داشت که این کمک هایش را با قدردانی، سپاس و وفاداری به قانون جواب بدهند و آنها به تمام آنچه با کمک های واقعی کاری ندارند، جواب منفی بدهند! نه عربستان سعودی و یا دیگر کشورها - و هم نه سلفی ها و یا دیگر گروه های تندرو که در حاشیه قرار دارند، وظیفه ایجاد مکانی برای عبادت مسلمانان را در آلمان دارند، بلکه اتحادیه ای به رسمیت شناخته شده مسلمان ها در آلمان باید مکانی برای پناهجویان مسلمان در آلمان پیشکش کنند. رفتار "برادران" ثروتمند عرب در اینجا اشتباه است. این برخورد کشور های ثروتمند عرب را، به ویژه وقتی مسایل بشر دوستانه مطرح است، نمی توان و نباید با آلمان مقایسه کرد. برای ما در اینجا به تنهایی قانون اساسی آلمان مطرح است.

شما می توانید در پایان این تبصره نظر تانرا با ما قسمت کنید. ما مشتاقانه انتظار نظر های شما را می کشیم!