هدف حمله تروریستی کرایست‌چرچ مردمی بود که در خانه خدا در حال عبادت بودند؛ مکانی مقدس، که در آن مردم معصومانه به نیایش می‌پردازند. مردم در عبادتگاه‌ها احساس امنیت می‌کنند و این باعث می‌شود که آسیب‌پذیر بوده و به سادگی مورد شکار قرار گیرند.

گفته مشهوری وجود دارد که همه در نزد خداوند یکسان است. این وضعیت در مورد زمان‌های درد و رنج نیز صدق می‌کند. چنین وضعیتی باعث یکجا شدن انسان‌ها می‌گردد، زیرا همدیگر را یکسان می‌بینند.

فرد تروریست احتمالاً به طور دقیق این حمله را با جزئیاتش برنامه‌ریزی کرده و حتی فکر این را هم کرده بود که چگونه می‌تواند صحنه‌های آن را از طریق اینترنت منتشر کند. اما او یک نقطه تعیین کننده را نادیده گرفته بود: تروریسم که هدف‌اش متفرق کردن مردم است، می‌تواند مردم را متحد نیز گرداند.

زمانی که انسان در معرض تهدید قرار گیرد، مهم نیست که آتئیست (بی دین)، مسیحی، یهودی یا مسلمان باشد. تروریسم میان ادیان، فرهنگ، هویت و ملیت فرق نمی‌گذارد. محل تولد فرد یا مدت زمانی که در یک محل خاص زندگی کرده، نیز بی‌اهمیت است. 

نکوهش رویداد کرایست‌چرچ مانند حملات تروریستی افراطگرایان اسلامی

تسلی‌بخش این است که حمله یادشده توسط جامعه بین‌المللی مانند حملات تروریستی که از سوی تندروان اسلامگرا در پاریس، بروکسل، لندن، مادرید و برلین صورت گرفت، محکوم شده است.

هنگامی که تروریسم افراد بی‌گناه و درمانده را به گونه "وحشیانه" به قتل می‌رساند، جایی برای عکس‌العمل‌های دوگانه وجود ندارد!

اسلام‌ستیزی یک پدیده خطرناک است که ما در غرب باید مراقب آن باشیم؛ کاملاً مانند گروه‌های کوچک اما خطرناک افراط گرایان خشونت‌آمیز در میان مسلمانان.

اینس پول، مدیر مسئول دویچه وله/ ن.ا.