ایده حکومت ایتالیا خوب بود. این کشور از نقاط درست شروع به کار کرد. در روم پارلمان این کشور به ماموریت نیروی دریایی ایتالیا برای حمایت از گارد ساحلی لیبیا رای مثبت داد. همچنین سازمان های غیر دولتی امدادرسان در بحیره مدیترانه با قایق های خود، نباید کاری را انجام بدهند که خواست قاچاقچیان انسان است.

به چه کسی می توان در لیبیا اعتبار کرد؟

ایتالیا، که در تابستان امسال تقریبا به تنهایی بار موج پناهجویان از سراسر بحیره مدیترانه را به شانه هایش داشت، نتوانسته است دستاوردهای زیادی داشته باشد. زیرا نمی توان به جنرال خلیفه حفتر در لیبیا حساب کرد. در هفته گذشته، او در پاریس، پایتخت فرانسه با فایز سراج، نخست وزیر حکومت لیبیا که در سطح بین المللی به رسمیت شناخته شده، تعهد به همکاری کرد.

با این حال، آنچه را که او باور داشت، روشن ساخت. خلیفه حفتر زمانیکه حکومت سراج با ایتالیا توافقاتی انجام داد، این توافقات را به عنوان نقض حاکمیت لیبیا عنوان کرد و رد نمود.

او حتی خواستار غرق شدن کشتی های ایتالیایی شد که به لیبیا نزدیک می شوند. حفتر، فرمانده عمومی "اردوی ملی لیبیا" که شرق لیبیا را تحت کنترول دارد، تلاش می کند تا سراج به موفقیت دست نیابد. هدف او با کمک مصر و روسیه تسلط بر کل کشور است. مصر می خواهد ضربه ای به اسلامگرایان بزند و روسیه می خواهد بعد از سوریه دومین پایگاه نظامی اش را در لیبیا داشته باشد. کرملین همچنین می خواهد با از خود کردن حفتر در مساله پناهجویان، دست بالایی در برابر ایتالیا داشته باشد و در نتیجه علیه اتحادیه اروپا عمل کند.

ایتالیا یک کشتی نجات از سازمان غیر دولتی آلمانی "جوانان نجات می دهند" را ضبط کرده است. ادعا صورت گرفته است که این کشتی انسان ها را از غرق شدن نجات نمی دهد بلکه پناهجویان را مستقیما از قاچاقچیان به کشتی شان انتقال می دهد. دیده بان حقوق بشر، سازمان عفو ​​بین الملل و دیگر گروه ها به دلیل این ادعا عصبانی شده اند. شما حق دارید: نجات انسان ها جرم نیست. اما شما همچنین باید بدانید که قاچاق انسان یک جرم است.

حکومت خارجی راه حل نیست

جریان مهاجرت ها از کشورهای جنوب صحرای افریقا از طریق لیبیا تا زمانی ادامه خواهد داشت که یک حکومت کارا به قدرت برسد. بیشتر تعجب آور این است که جامعه بین المللی هنوز هم معتقد است که می تواند از کنار واقعیت عبور کند و حکومتی را چون حکومت سراج از خارج بگمارد که بدون قدرت است.

در لیبیا ظرفیت ایجاد حکومت های خودمختار بالا است. شبه نظامیان محلی اعمال قدرت می کنند؛ یک شهر با شهر دیگر در جنگ است؛ برای برخی از شبه نظامیان قاچاق انسان یک تجارت پر سود به حساب می آید. اگر کسی می خواهد که در لیبیا آرامش بیاید، باید قدرت را از شبه نظامیان بگیرد. این کار را تنها اقوام بزرگ در لیبیا که در بین شان مقاومت در برابر سلطه شبه نظامیان در حال رشد است، انجام داده می توانند.

شما می توانید در پایان این تبصره نظر تان را بگذارید. نظر شما برای ما مهم است.

NKA, AH (Reiner Hermann)