آیا بورکینی تهدیدی برای جامعه فرانسه است؟ یا هم در مجموع تهدیدی برای ارزش های غربی است؟ تا چند هفته قبل هر انسان منطقی در پاسخ به این پرسش ها سرش را به علامت منفی تکان می داد.

اما پس از وقوع حملات تروریستی و پیشروی ایدیولوژیک جناح راست، جنبش های پوپولیستی در سراسر اروپا، این امر کمتر با منطق انسانی ارتباط دارد. حتی اگرچه هیچ نوع ارتباط منطقی بین حملات تروریستی و آب بازی زنان با بورکینی (لباس شنا برای زنان مسلمان) وجود ندارد.

با اسلحه در برابر لباس

در حدود 30 شهر فرانسه، پولیس مسلح در سواحل گشت زنی می کند و تلاش می کند تا منع بورکینی را به اجرا درآورد. این پولیس ها از زنانی که بورکینی به تن دارند، می خواهند که یا لباس شان را از تن درآورند و یا اینکه جریمه بپردازند. یک روش تحقیر آمیز برای کسانی که از این امر متاثرند و یک پیروزی تبلیغاتی بزرگ برای بنیادگرایان اسلامی!

اصطلاح "بورکینی" در فرامین اصلاً استفاده نگردیده، بلکه بیشتر این امر مطرح است که دسترسی به سواحل عمومی برای کسانیکه "لباس های مناسب که اصول اخلاق و سکولاریسم را احترام نمی کنند" ممنوع گردیده است؛ بنابراین دروازه استبداد باز شده است.

این ممنوعیت تنها برای زنانی که بورکینی می پوشند نیست بلکه بالای زنانی که در ساحل با لباس های دراز و روسری حضور دارند نیز این ممنوعیت اجرایی است. از لحاظ تئوری حتی یک زن که در برابر شعاع آفتاب حساسیت دارد و باید جسمش را با لباس از شعاش آفتاب محافظت کند، خلاف قانون عمل کرده است.

"اصول اخلاقی" در هر دو مورد
عبارت "لباس مناسب اصول اخلاقی که احترام به نجابت است" نیز تقریبا در هر دولت در جهان عرب صدق می کند. در کشورهای عربی زنان به دلیل اینکه باید بیشتر جسم شان را بپوشانند، تحت کنترول اند.

بر اساس این منطق هر کسی که "لباس غیرمناسب" در ساحل به تن دارد، در کشورهای غربی یک تروریست بالقوه است و در کشورهای عربی یک زن هرزه؛ به پوچستان خوش آمدید و یا در یک جهان بینی کاملا مردسالار.

در حال حاضر نه تنها نیکولا سارکوزی که می خواهد دوباره به کاخ الیزه بر گردد در جناح راست می خواهد حامی پیدا کند، بلکه مانوئل والس نخست وزیر سوسیالیست فرانسه نیز در همین تازگی ها از ممنوعیت بورکینی حمایت کرده است.

این امر نشان می دهد که فرهنگ سیاسی در فرانسه تا چه حد از حالات پوپولیستی و چه مقدار کم از اعتماد به نفس شعار فرانسوی "آزادی، برابری، برادری" که فعلا در جامعه حاکم، تاثیرپذیر می باشد. همچنین این امر نشان می دهد که بطور شگفت انگیزی، مارین لوپن رهبر جبهه ملی، طبقه سیاسی فرانسه را به بازی گرفته و به عقب کشانده است.

آزادی و اوقات فراغت

باید از قضات دادگاه عالی اداری، که ممنوعیت بورکینی را به حالت تعلیق درآورده اند سپاسگزار بود. قاضی ها کلمات روشن برای به تعلیق انداختن این ممنوعیت پیدا کرده اند. آنها گفته اند که این حکم نقض آزادی مذهبی و آزادی های فردی است.

در حکومت قانون اجازه نیست تا به شهروندان تعیین گردد که چه لباسی بپوشند. یونیفورم را می توان برای مثلا پولیس و نظامیان، یا برای محاکم و احتمالا برای مکاتب تعیین کرد. در این حالت چنین نوع پوشش لباس منطقی به نظر می آید، اما در مکان های عمومی، چه رسد در ساحل که محل تفریح ​​و آزادی است، نشان دهنده یک دولت استبدادی به شمار می رود. یک دموکراسی که از این امر حمایت کند، در طرف بازنده قرار می گیرد.

شما می توانید در پایان این تبصره نظر بدهید. ما مشتاقانه منتظر نظریات شما هستیم.