آخرین انتخابات در برخی از کشورهای اروپایی نشان داد که برخی در اروپا نظر چندان خوبی به آوارگان ندارند.

اعضای حزب راستگرای «بدیلی برای آلمان» (ای اف دی) در این آخر هفته جمع شده اند تا درباره خط مشی حزب شان در آینده بحث و گفتگو کنند.

مخالفت های مردم اتریش با سرازیری مهاجران ممکن است که به انتخاب نامزد حزب راستگرای «آزادی اتریش» به حیث رئیس جمهور این کشور منجر شود.

احزاب «بدیلی برای آلمان» و «آزادی اتریش» می گویند که نگرانی های عامه مردم نسبت به سرازیری آوارگان را جدی می گیرند.

واکنش آن ها با مواضع احزاب بر سرقدرت در کشورهای مختلف اروپایی متفاوت است. راستگرایان می خواهند مرزها را مسدود کنند و آوارگانی را که تقاضای پناهندگی شان رد شده، به سرعت اخراج کنند.

برای بسیاری از مردم، هنگامی که شمار زیادی از انسان های بی جا شده به مرزهای ملی کشورهای آن ها می رسند، مساله اخلاق دیگر مطرح نیست.

فقط مهمان نوازی و برخورد خوب با آوارگان کافی نیست. این باشندگان جدید به غذا، سرپناه و شغل نیاز دارند و بسیاری خواهان این هستند که امکانات آموزش یک حرفه در اختیار آن ها گذاشته شود. این فرآیند در آلمان به کندی پیش می رود و دولت و جامعه نمی توانند ادامه آن را تضمین کند.

افزون براین (میان آلمانی ها و مهاجران تازه وارد) تفاوت های فرهنگی وجود دارد و نمی توان پیش بینی کرد که چه تجربیاتی از همزیستی این دو گروه در آینده کسب می شود. در بدترین حالت ممکن، شاید ناامیدی و دلسردی بر فضای جامعه حاکم شود.

در جوامع چند فرهنگی همیشه صلح و آرامش حاکم نیست. از سوی دیگر این هم واضح است که یک دست بودن جامعه، خاستگاه و فرهنگ مشترک به حیث یک «فضیلت» فکری قدیمی است که منسوخ شده است.

مهاجرت بزرگ؟

ادامه زندگی آن گونه که آلمانی ها به آن عادت دارند، در آینده مشکل خواهد شد.

گروه بزرگی از مهاجران در سوی دیگر بحیره مدیترانه انتظار می کشند. چه کسی می تواند جدا باور داشته باشد که می توان جلوی آن ها را به طور دائمی گرفت؟ البته امکان به تاخیر انداختن این روند وجود دارد. اما مهاجرت بزرگ آغاز شده است و میلیون ها تن به سوی اروپا سرازیر خواهند شد.

کشورها باید از نو خود را تعریف کنند، چه شهروندانشان بخواهند یا نخواهند. این مساله در مورد احزاب دست راستی نیز صدق می کند. آن ها اگر می خواهند که در صحنه سیاست باقی بمانند، باید در مورد همزیستی در جوامع چند فرهنگی در آینده قوانین جدیدی را تعریف کنند.

کشورهای اروپایی که با سرازیری آوارگان مواجه هستند، باید بر اصل حکومت «جمهوری» تمرکز کنند که در لغت لاتین «رِس رِپوبلیکا» ریشه دارد. فقط با حفظ این نوع حکومت است که می توان بر چالش های بزرگ در اروپا غلبه کرد.

یک جمهوری ایده آل

باشندگان یک جمهوری ایده آل باید بتوانند تقاضای کار بدهند، بدون نگرانی دراین باره که شاید نام شان در نظر آن هایی که در مورد تقاضای شان تصمیم گیری می کنند، «غریب» به نظر بیاید.

آن ها باید نسبت به برخورد برابر در بازار مسکن مسکناطمینان داشته باشند. مردم نباید به خاطر قومیت یا مذهب شان به انزوا کشانده شوند.

افزون براین یک جمهوری ایده آل باید از نظر فرهنگی حساس باشد. قوانین مدنی باید بر قوانین مذهبی ارجحیت داشته باشد. دراین مورد می توان در صورت ممکن، مصالحه و سازش کرد.

سالن های غذاخوری در اداره ها باید در کنار گوشت خوک، انواع دیگر گوشت را نیز عرضه کنند. اما نوشیدن الکوهُل نباید در انظار عامه ممنوع اعلام شود، صرف به این خاطر که شاید معتقدین به ادیان دیگر که نوشیدن الکوهل را حرام می دانند، احساس کنند که به آن ها توهین شده است. برهمین اساس استفاده از روسری را می توان مجاز اعلام کرد، اما پوشش برقع باید ممنوع شود.

به آزادی هنری باید احترام گذاشته شود.

انتقاد شدید به افراط گرایی باید مجاز باشد، اما جلوی خشونت و تهدید باید گرفته شود.

محدودیت های عمومی مذهبی باید به اجرا گذاشته شود. ناقوس کلیسا بی طرفانه است، چون فقط صدا است. اما صدای موذن «الله اکبر» بی طرفانه نیست.

فرانسه، بلجیم و بریتانیای کبیر، وطن محمد اموازی ملقب به «جان جهادی»، تروریست گروه «دولت اسلامی» یا داعش سابق نشان داده است که چه اتفاقی می افتد اگر سیاست های مهاجرت با چالش های یک جمهوری همخوان نباشد.

فقط وقتی می توان به این اهداف دست یافت که فرآیند ادغام فرای عقیده مذهبی و میراث فرهنگی پیش برود. چنین فرآیندی دهه ها به طول می انجامد تا نتیجه بدهد، اما تمرکز به هر جهت دیگری وقت تلف کردن است.