شفاخانه های آلمان سالانه از بابت تداوی حدود ۲۵۰ هزار مریض خارجی، بیش از ۱،۲ میلیارد یورو درآمد جانبی دارند. ینس یوژچک کارشناس امور طبی در گفتگویی با دویچه وله به این مورد روشنی می اندازد.
اعلانات بازرگانی
دویچه وله: تعداد مجموعی افرادی که سالانه برای تداوی به آلمان می آیند، حدوداً چند است؟
ینس یوژچک: سالانه میان ۲۳۰ تا ۲۵۰ هزار تن از ۱۷۷ کشور جهان برای تداوی به آلمان می آیند. از این میان حدود صدهزار تن آنان برای مدتی هم در شفاخانه های آلمان بستری می مانند. یعنی اینکه شماری از ابتداء برای تداوی به اینجا می آیند و شماری هم اگر حین تعطیلات در آلمان، یا سفر از مسیر این کشور و یا هم مشغولیت تجارتی خود با حادثه ای روبرو شوند و یا بیمار گردند، همچنان در اینجا خود را مداوا می کنند. طبیعیست که این مریض ها در شفاخانه های آلمان به عنوان مریض خارجی ثبت می شوند.
دویچه وله: آیا می توان تخمین زد که تعداد آنهایی که صرف برای تداوی به آلمان می آیند، چقدر است؟
یوژچک: متأسفانه ارقام کاملاً دقیقی وجود ندارد، اما بنابر گمانه زنی ها رقم آنان به چهل تا ۴۵ درصد می رسد.
دویچه وله: کلاً چنین مریض ها از کدام کشورها برای تداوی به آلمان می آیند؟
یوژچک: اکثر بیماران از کشورهای همسایه آلمان به شمول پولند، هالند و یا فرانسه برای تداوی می آیند، به ویژه از مناطق مرزی با ما. اما علاوه براین بیماران زیادی از روسیه و جمهوریت های اتحاد شوروی پیشین و کشورهای خلیج به ویژه در سالهای اخیر از امارات متحده عربی، عربستان سعودی و کویت به اینجا برای تداوی می آیند.
دویچه وله: دراینجا سیاحت طبی چه مفهومی بر اقتصاد دارد؟ در این عرصه چقدر پول مصرف می شود؟
یوژچک: براساس گمانه زنی های ما تداوی بیماران خارجی برای شفاخانه های آلمان حدوداً ۱،۲ میلیارد یورو سود می آورد، مبلغی که درآمد اضافی برای شفاخانه های ما می باشد.
دویچه وله: آیا بیماران برای عملیات جراحی و یا هم بخش های مشخصی معالجوی به آلمان می آیند، و نیز آیا کلینیک، شفاخانه و یا شهری در آلمان هم است که بیشتر مورد توجه مریضهای خارجی باشد؟
یوژچک: درکل عملیات و تداوی خارجی ها هم، درست همان مریضی هایی اند که بیماران آلمانی یا شهروند خود آلمان به آنها مبتلا می شوند. اما بیشتر علاج مریضی های استخوان یا اورتوپیدی، بیماریهای داخله، قلب و جراحی در اینجا مطرح می شوند. مریض هایی هم از کشورهای اتحاد شوروی پیشین در اینجا برای علاج مشکلات سرطانی و تومورشناسی می آیند، بیمارانیکه بیشتر از پیامد های انفجار نیروگاه اتومی چرنوبیل آسیب دیده اند. مریض هایی هم از کشورهای خلیج به دلیل تغذیه نامناسب و نیز حرکت کمتر، بیماری های متابولیک یا مشکلات سوخت و ساز بدن به شمول بیماری اعضای حرکی بدن، بیماریهای چشم، فشارخون بالا و اینگونه بیماری ها مورد علاج قرار می گیرند. افزون براین بخشهای اختصاصی نیز در اینجا مطرح اند، به خصوص بخش هایی که در بسیاری از کشورها امکانات خوب علاج آنان وجود ندارد، مثل بیماری های عصبی اطفال یا هم توان بخشی به بیماران.
نویسنده: فان هاین/ ص.ا/ ن.ف
تصویر: نباتات و گیاهانی که به عنوان ادویه مورد استفاده قرار میگیرند
هزاران سال است که انسان از نباتات و گیاهان به عنوان ادویه استفاده میکند. نباتات در طبابت و ادویه مدرن نیز نقش مهمی دارند. شماری از این گیاهان در اینجا معرفی میشوند. البته در هر منطقهای چنین گیاهانی وجود دارند.
عکس: picture alliance/blickwinkel/H. Duty
پوست تلخ و تند
کینین به دلیل مزه تلخ و تندی که در آب تونیک ایجاد میکند، مشهور است و همچنین شامل لیست ادویه اساسی در سازمان جهانی صحت است. از گذشتههای دور به این سو از این گیاه برای معالجه ملاریا استفاده میشود، هرچند که سازمان جهانی صحت استفاده از آن را در گام نخست توصیه نمیکند. کینین ابتدا از پوست درخت سینکونا در اوایل ۱۸۰۰ میلادی تهیه میشد.
عکس: picture alliance/blickwinkel/A. Jagel
ادویه خوشبو
گلهای زنگوله مانند «پریمولا وریس» زرد رنگ واقعاَ مفیدند. این نبات چیزی بیشتر از نباتی است که صرفاَ زیبایی ایجاد کند. این نبات که اصلیت آن به بسیاری از مناطق اروپایی و غرب آسیا برمیگردد، برای علاج نفس تنگی و برانشت استفاده میشود.
عکس: picture alliance/blickwinkel/H. Duty
منبع انرژی و دوای شکم دردی
گیاه آمازونی «گوارنا» در برازیل بسیار معمول است، جایی که از آن در نوشیدنیها استفاده میشود. دانههای کوچک سرخرنگ این درخت حاوی کافئین است و تبدیل به یک منبع مشهور انرژی شده است. از دانههای این گیاه همچنین برای علاج شکم دردی استفاده میشود.
عکس: CC by A C Moraes
گیاه معجزهگر
پوست درخت گیلاس افریقایی موسوم به «پرونوس افریکانه» شبیه یک دوای معجزهگر است. طبیبان سنتی افریقایی از پوست این درخت برای معالجه سلسلهای از بیماریها به شمول ملاریا، شکم دردی و تکلیف گرده استفاده میکنند. اما این گیاه به ویژه برای تداوی سرطان پروستات مشهور است.
عکس: DW/H. Fischer
گیاهی که خستگی را ازبین میبرد
جینسنگ یکی از مشهورترین ادویه گیاهی است و از گذشتههای دور از ریشه آن در آسیا و شمال افریقا برای تداوی امراض مختلف استفاده میشده است. نوع آسیایی آن معمولاَ با چای صرف میشود که نسبت به نوع امریکایی آن از تاثیر بیشتری برخوردار است. این دوای گیاهی برای تقویت سیستم دفاعی بدن و مبارزه علیه خستگی مفید است.
عکس: CC-BY-SA-Lohrie
علف همه کاره
وتیور یک علف بسیار پرکاربرد است. در هند، جایگاه اصلیاش، این علف برای کنترول فرسودگی، تولید روغن، تولید بیگ و بوریا، غذای حیوانات و ادویه سنتی مورد استفاده قرار میگیرد. این علف خواص ضدعفونی دارد و به این دلیل در کریمها و صابونها برای معالجه جوش صورت استفاده میشود. از این علف همچنین برای تداوی ورم مفصل نیز استفاده میشود.
عکس: picture-alliance/dpa/P.Goetgheluck
گل قاصدک
قاصدک (Dandelion) که در افغانستان نیز به وفور یافت میشود، مملو از ویتامینها و منرالهاست و اغلباَ از این گل به عنوان دوای ادرارآور برای دفع مایعات غیرضروری بدن استفاده میشود. تحقیقات ابتدایی نشان میدهد که این گل در هضم غذا و همچنین کیسه صفرا و شش نیز مفید است.