اولين اعتراف حکومت به معضله ي بزرگي چون تجاوز جنسي برکودکان بايد آغاز يک مبارزه پيگير گردد.وزرات داخله افغانستان رسماً ازمبارزه عليه تجاوز جنسي برکودکان سخن به ميان آورده است وبه روزيک شنبه حامد کرزي رئيس جمهور افغانستان گفته است که به تجاوزکاران براطفال بايد" اشد مجازات درکشور" داده شود.

درحالي که حکومت افغانستان تعهد مي سپارد که مبارزه بي اماني را عليه تجاوزکاران براطفال انجام بدهد، محدوديت اقتدارحکومت درساحهء محدودي ازافغانستان مانع عملي شدن اين تعهد مي گردد. اين درحالي است که بسياري ازکساني که مرتکب تجاوز براطفال مي گردند ازحاميان پرقدرتي برخورداراند.

به طور مثال اينرا مي توان دريک حادثه تجاوز جنسي بريک طفل درسرپل واقع درصفحات شمال افغانستان ملاحظه نمود.

جنگسالاران ازخود ارتشهاي شخصي دارند ومردم ازاين ناحيه نمي توانند دادخواهي بکنند ويا انتظارداشته باشند که حکم دادگاه تطبيق گردد. مثلاً شخصي که يک ماه پيش خواهر زاده علي خان را مورد تجاوزقرارداده بود، ازجانب محکمه به بيست سال حبس محکوم شده است. لاکن نادراً چنين موردي يافت مي شود که درآن مجرم ازشش ماه بيشتر درزندان گذشتانده باشد.

بااينهم گفته مي شود که مي توان اميدواربود. به طورمثال گفته مي شود که درسرپل 5 تن ازماموران پليس که دروظايف شان دررابطه به اين اين جرم فروگذاشت نموده بودند، ازکارها شان برکنارشده اند.

علي رغم آن ، درواقعه تجاوزبريک دخترسيزده ساله درسرپل ديده مي شود که وابستگان اعضاي شوراي ولايتي نيز درجمله تجاوزگران وجود داشته اند. دادخواهي براي آنکه تجاوزکنندگان برخردسالان توسط اعضاي شوراي ولايتي حمايت مي شوند، ناشنيده مي ماند . اين براي آنست که ازمدتها بدينسو جنگسالاران ازمصوونيت برخوردارشده اند. باقدرتي که آنها دارند، پليس محل بيشترازآنها اطاعت مي کنند تا ازحکومت مرکزي درکابل .

تجاوز براطفال مايه بيماريهاي جسمي وروحي مي گردد. اثرات پايدار رواني اين تجاوزات گاهي درسرتاسر زندگي اطفال را رها نمي کنند. ازاينرو لازم است تا يک مبارزه همه جانبه درسطح ملي عليه اين جنايت به راه انداخته شود.

مصاحبه با عزيزالرحمان رفيعي رئيس مجمتع نهاد هاي جامعه مدني افغانستان

دويچه وله :آقاي رفيعي اخيراً تجاوزات جنسي برکودکان درافغانستان افزايش يافته اند. لطفاً بفرماييد که اين تجاوزات بيشتر درکدام مناطق افغانستان ودرکدام ولايات صورت گرفته اند؟

رفيعي : احتمال اين تجاوزات درسرتاسر افغانستان است ومتاسفانه تنها آماري که ما به دست آورديم ازولايات شمال وشرق افغانستان است. ولي تصوراين است که عدم آگاهي ازاين مصيبت درنقاط ديگر افغانستان محسوس است. شايد اين معضله درتمام نقاط افغانستان به يک پيمانه باشد.

دويچه وله :متجاوزان چه شغلي داشته وچند ساله بوده اند؟

رفيعي : اين تجاوزات جنسي متاسفانه نسبت به خصومتهاي خانوادگي وقومي وبراساس عقده هاي گذشته وسمتي اند. اين مسئله زياد تر نزدکساني که متضررين گذشته بودند، به نوعي خشونت دست مي زنند واين اعمال را درمقابل کساني که برآنها ظلم کرده اند ، مرتکب مي شوند. زيادتر ازجانب مظلوميني است که چاره اي نمي بينند جزدست زدن به چنين اعمالي .

يک تعداد ديگر متاسفانه نسبت عدم آگاهيهاي اجتماعي است . حتا کسانيکه مرتکب اين عمل مي شوند، خود شان هم طفل وکودک استند. يعني وضعيت به گونه اي است که تجاوزات جنسي اي که صورت مي گيرند ، به اساس يک عمل کاملاً احساساتي وغريزي صورت مي گيرند- بر خلاف تصوراتي که درحد حدس وگمان است که چنين اعمالي را يک جنايت سازمانيافته مي دانند. ويا به اصطلاح ازروي عمد مي باشد. بيشترعاملان اين برخورد ها کودکان استند.

دسته سوم بزرگ سالان مريض اند که درآن جمله اشخاصي که سن بزرگ دارند وازکودکان سوء استفاده مي کنند ( وجود دارند). اينها با نوعي ازنازدادن ومحبت کردن وچنين گپهايي است که متاسفانه بلاخره آهسته آهسته کودک را به يک چيزي عادت مي دهند – مثلاً به شيريني يا خوردنيهاي ديگر. وبلاخره زمينه تجاوز برآن کودک را مساعد مي کنند.

دويچه وله : اقدامات دولت افغانستان دراين زمينه چه بوده اند؟

رفيعي : به خدمت شما عرض کنم که اول مشکل اساسي درقوانين افغانستان است.زيرا بسياري اعمالي که صورت مي گيرند، بعض ازاين اعمال جنايت پنداشته نمي شوند. ودربعض ازاينها برخورد حقوقي ازنظر قوانين مطرح نمي شود.

بخصوص درمورد دختران متاسفانه اين مسئله بسياروحشتناک است. همچنان درمورد پسران بدبختي بزرگي وجود دارد که متاسفانه قوانيني که بتوانند براين سائل جوابگو باشند، نداريم . ازنقطه نظر ديگر ، مسائل عرف وعنعنات ، مانع مي شوند که خانواده ها به اين مسائل توجه بکنند. درمورد اينکه عملکرد دولت چگونه است؟ ، متاسفانه دولت طرحي دراين رابطه ندارد.قانوني ندارد.

مشکلات عديده اجتماعي ديگري وجود دارند که شايد اين تجاوزات ازنظراجتماعي حتا براي دولت قابل پرداخت نباشد. شايد درگام اول براي دولت مسائل ديگري مهم باشند. متاسفانه چندان برخورد دقيق به اين موضوعات صورت نمي گيرد.

درارتباط با جامعه مدني ، نهاد هاي مدني وبه اصطلاح شورا هاي محلي با استفاده ازملاها وعالمان دين خواهش کردند که درخطبه هاي روز جمعه بصورت قطع ازاين مسائل ياد آوري بکنند واينرا به مثابه يک جنايت بشري وشرعي مطرح بکنند. همچنان خوشبختانه ميدياي افغانستان بصورت بسيارگسترده درين مورد با نهاد هاي جامعه مدني همکاري مي نمايد.

دويچه وله : آقاي رفيعي ، فرصت آن فرارسيده است که ازشما پرسان بکنيم ، جامعه مدني افغانستان براي پيشگيري ازاين فجايع چه پيشنهادهايي دارد؟

رفيعي : فکرمي کنم که بيشتر مسئله بالابردن آگاهيهاي اجتماعي وبالابردن آگاهيهاي کودکان درذات خودش راه بسيار مفيد است. همچنان ايجاد طرحها وقوانين جديد براي رفع اين مشکل . حل اين مشکل ازمسائل جدي وعمده اي است که درصدر جدول کار وفعاليتهاي نهادهاي مدني قرار دارتد.

دويچه وله :آقاي رفيعي ازاينکه فرصت تان را براي مصاحبه با دويچه وله اختصاص داديد ازشما ممنويم .