وزارت دولت در امور شهدا و معلولین از نبود امکانات کافی برای خانواده‌های شهدا و معلولین این کشور ابراز نگرانی کرده و می گوید: عدم دسترسی خانواده‌های شهدا و معلولین به نهادهای دولتی از عمده‌ترین چالش‌ها در برابر آنان است.

با اینکه وزارت دولت در امور شهدا از عدم امکانات کافی برای خانواده‌های شهدا و معلولین شکایت می‌کند اما می‌گوید: در یک سال گذشته برای بیش از ۴۲ هزار خانواده کمک عاجل مواد غذایی وامکانات اولیه زندگی توزیع شده است. علاوه براین،  برای ۴۰۰ ورثه شهدا بورسیه رایگان در داخل و خارجی افغانستان فراهم شده است.

ضیاالحق فضلی سخنگوی وزارت دولت در امور شهدا و معلولین به دویچه وله گفت: «۵۰۰ میلیون افغانی در یک سال گذشته برای ۱۲هزار۵۰۰ خانواده شهدا کمک نقدی صورت گرفته است که به هر خانواده چهل هزار افغانی رسیده است.»

فضلی علاوه کرد: در یک سال گذشته از سوی وزارت دولت در امور شهدا و معلولین با همکاری شهرداری کابل ۶۰۰غرفه برای خانواده‌های شهدا در داخل شهر کابل اختصاص داده است. به گفته‌ی سخنگوی وزارت دولت در امور شهدا و معلولین در سال جاری حقوق نقدی برای  ۳۸۸ هزار ۱۲۲ خانواده شهدا و معلولین توزیع شده است و خدمات صحی، حج عمره و نمرات  اماکن رهایشی نیز برای شماری از خانواده‌های شهدا و معلولین توزیع شده است.

فضلی تاکید کرد: از عمده‎ترین مشکلات این وزارت برای عرضه خدمات به خانواده‌های شهدا و معلولین، نبود امکانات کافی و عدم همآهنگی میان نهادهای دولتی می‌باشد. گفتنیست که وزارت دولت در امور شهدا و معلولین برای هر خانواده شهید ملکی سالانه ۶۰هزار افغانی و برای سربازان اردو و پولیس ملی حقوق عادی آنها را پرداخت می‌کند.

این گفته‌ها و اظهارات وزارت دولت در امور شهدا و معلولین افغانستان در حالی مطرح می‌شود که شماری از خانواده‌های شهدا از کم کاری این وزارت شکایت دارند و می‌گویند: در وزارت شهدا و معلولین تبعیض وجود دارد و تا زمانی که یک خانواده شهید در این وزارت واسطه نداشته باشد کمک دریافت کرده نمی‌تواند.

جبار که پدرش یک سال و نیم قبل در میدان جنگ با گروه طالبان در ولایت میدان وردک کشته است، می‌گوید: «بیشتر از یک سال می شود که  من و مادرم تلاش می‌کنیم تا خانواده خود را در فهرست وزارت دولت در امور شهدا و معلولین ثبت کنیم اما به دلیل موجودیت مشکلات در این وزارت تا اکنون موفق به این کار نشده ایم چرا که ما واسطه در این نهاد دولتی نداریم.»

جبار گفت: «من پسر بزرگ خانواده خود هستم و ۱۷ سال سن دارم.  در خانواده من مادرم همراه سه خواهر و دو برادرم  زندگی می‌کنند و هیچ نان آور در خانواده خود نداریم.  تنها امید ما کمک از سوی دولت می‌باشد چرا که پدرم در راه دفاع از خاک این کشور در ترکیب نیروهای امنیتی کشته شده است.»

فرزانه خواهر دو سرباز اردوی ملی افغانستان است که هر دو برادرش در میدان جنگ با گروه طالبان کشته شده است، او می‌گوید: «من سه برادر دارم که دو تن آنها دو سال و سه سال قبل کشته شده اند. یک برادر من مشکل عصبی دارد و نمی‌تواند کار کند. حکومت سالانه ۶۰هزار افغانی پول می‌دهد که این پول برای یک سال کافی نیست.»

فرزانه می‌گوید:« تا چند ماه قبل مادرم زنده بود و خرج زندگی ما  را پیدا می‌کرد اما او نیز از دنیا رفت و اکنون با مشکلات زیاد از قبیل پیدا کردن خرج زندگی مواجه هستیم.»

زهرا که برادرش در حمله انتحاری کشته شده است می‌گوید که بارها از حکومت درخواست کمک کرده است اما نهادهای حکومتی با خانواده وی همکاری نکرده اند.

این بانو جوان گفت: «من و خانواده من دیگر از دولت درخواست کمک نمی‌کنیم چرا که دولت فقط کسانی را شامل فهرست کمک می‌کند که در دولت، واسطه داشته باشد یا زورمند باشند. افراد غریب صدایش شنیده نمی‌شود.»

در همین زمینه نیلوفر ایوبی فعال حقوق بشر به دویچه وله گفت: «حکومت افغانستان تا هنوز کار بنیادی برای خانواده‌های شهدا و معلولین نکرده است. تعداد زیاد از خانواده‌های سربازان اردو و پولیس ملی بعد از قتل همسرشان برای پیدا کردن هزینه زندگی خود دست به گدایی می‌زنند.»

ایوبی تاکید کرد: هفته شهید در افغانستان به جای رسیدگی به مشکلات خانواده‌های شهدا و حل مشکلات آنها تبدیل به زورگویی و قدرت نمایی شده است و از طرف دیگر حکومت افغانستان نیز شعارهای خوب سر می‌دهد اما در عمل اقدام خاص برای خانواده‌های شهدا انجام نداده است.

این فعال حقوق بشر علاوه کرد:« همسران شهدای اردو و پولیس ملی برای دریافت معاش همسران خود،  مورد سوء استفاده جنسی قرار می‌گیرند و اطفال این خانواده‌ها مجبور می‌شوند دست به گدایی بزنند. از مکتب رفتن باز می‌مانند و تنها گناه این خانواده‌ها این است که پدران آنها برای دفاع از خاک افغانستان سرباز و بعداً کشته شده اند.»

از سوی دیگر احمدضیا یفتلی نماینده پارلمان افغانستان به دویچه وله گفت: «حکومت افغانستان مصروف مشکلات خود است و همین که زمینه برای تحصیل فرزندان شهدای این کشوررا فراهم کند کافی است. خانواده‌های شهدا و مردم افغانستان بیشتر از این از دولت افغانستان انتظار خدمت ندارند.»

یفتلی تاکید کرد: کم کاری از سوی حکومت افغانستان برای خانواده‌های شهدا وجود دارد و کار بنیادی برای حل مشکلات خانواده‌های شهدا و معلولین جنگ تا هنوز صورت نگرفته است.

حکومت افغانستان برای هر خانواده سرباز شهید اردوی ملی و پولیس ملی سالانه معاش عادی آنها را پرداخت می‌کند و برای خانواده‌های شهدای  ملکی سالانه ۶۰هزار افغانی پرداخت می‌کند اما خانواده‌های شهدا از حکومت این کشور شکایت دارند و می‌گویند: کمک کافی از سوی حکومت برای آنان صورت نمی‌گیرد.