رژیم غذایی شدید وزن بدن را به سرعت پایین می آورند، اما بسیاری آن ها شامل کم ساختن آب و کتله عضلات می باشند. اندک چربی هایی که پایین می آیند، پس از آنکه شما به رژیم پایان دادید، دوباره در بدن جمع می شوند. رژیم هایی که با سرعت وزن را سقوط می دهند، دارای عوارض جانبی مانند سردردی، دلبدی و مشکلات تنفسی نیز می باشند. راه حل دوامدار این است که در عادات غذایی اصلاحات کامل ایجاد گردد.

آنهایی که مصمم اند وزن شان را پس از اندکی پایین آمدن نگهدارند، روزانه باید بیشتر میوه و سبزی جات استفاده کنند. انواع مختلف این خوراکه باب دارای منرال ها و ویتامین ها بوده و مقدار زیاد آب دارند و میزان کالوری آن بسیار کم است. شما باید مقدار زیاد آب بنوشید تا قدرت هضم کردن تان را افزایش بدهد. عین فواید در مورد غذا های مصاله دار حقیقت دارد.

بدترین غذاها، تنها چرب نیستند بلکه همچنان متشکل از کاربوهایدریت های بسیار، غذاهایی که زود پخته می شوند و همه آن غذاهایی می باشند که در سوپرمارکیت ها مقدار زیاد شکر و یا قند میوه دارند. البته نوشیدنی های شیرین را همراه با غذاهایی که با سرعت پخته می شوند فراموش نکیند. علاوه بر آن، از صرف الکول خودداری کنید، زیرا دو برابر پروتین و شکر کالوری دارد.

برای کمک در رژیم غذایی چندین گام وجود دارد. در یک روز سه بار به طور منظم غذا صرف کنید. بهتر آن است که صبحانه قوی ترین آن باشد. هر قدر که شما آهسته تر نان بخورید، همان قدر بیشتر شما احساس سیری می کنید. پیش از آن که 100 درصد احساس سیری داشته باشید، از خوردن دست بکشید. از بشقاب های کوچک غذا خوری استفاده کنید، چون این احساس را به شما می دهد که به اندازه کافی غذا خورده اید.

تمرین بدنی و ورزش برای کم ساختن وزن، ارزش حیاتی دارند. فعالیت های ورزشی مصرف انرژی مان را افزایش می دهند و چربی ها را می سوزانند. قدم زدن برای کم ساختن وزن و ورزش های ایروبیک در آب، گزینه های عالی برای شروع می باشند، زیرا وزن نخاع و مفاصل شما را برمی دارند. پس از آن شما می توانید به ورزش های دیگر مانند دویدن، بایسکل سواری و شنا بپردازید.

خواب خراب، شما را برای روز بعدش گرسنه تر می سازد. استراحت کردن کمتر منجر به سوء وظایف هورمون ها می شود و به میل شدید و ناگهانی برای غذا می انجامد، در حالی که نرخ میتابولیسم شما تنزل می کند چونکه شما بیشتر می خورید. سطح لپتین شما افزایش می یابد و احساس سیری تان کمتر می گردد، زیرا هورمون های تولید کننده اشتها مانند گرلین و اوریکسین افزایش می یابند. بنابراین، برای کاهش وزن به قدر کافی بخوابید.

سردی عملیه احتراق در بدن را تنبیه کرده و به از دست دادن وزن کمک می کند. به خصوص آب سرد میتابولیسم ما را با فعال گردانیدن چربی نصواری در ران و عقب لگن خاصره تقویت می کند. درجه حرارات باید از 20 درجه سانتی گراد شروع شده و در نهایت به 15 درجه سانتی گراد پایین آورده شود. گرفتن یک حمام سرد برای 15 دقیقه در تمام طول روز به شما کمک می کند.

عضلات حدود 40 درصد وزن بدن شما را تشکیل می دهند و حتا بدون فعالیت سه چند بیشتر از نسج چربی در روز کالوری به مصرف می رساند. عضلات شب و روز کالوری مصرف می کنند و بزرگترین کشنده چربی اند. عضلات تربیت شده در احتراق انرژی بیشتر از عضلات تربیت نشده موثر می باشند. هرقدر کتله عضلات زیاد و بزرگ باشد، همانقدر قدرت سوختاندن انرژی و چربی بیشتر می باشد.

اضطراب از جمله عوامل بسیار مهم روانی است که سبب افزایش وزن می گردد. از این رو بهبود یافتن از اضطراب مفید است. هورمون های اضطراب نقش بزرگی در گرسنگی و رفتار ما به هنگام خوردن بازی می کند و می تواند منجر به افزایش کنترول ناپذیر اشتها گردد. حتا در صورتی که وجود ضرورت به غذا نداشته باشد. زندگی بدون اضطراب از جمله بهترین عوامل مجادله با افزایش وزن می باشد.

هرگاه کسی گرسنه به خرید برود، اقلامی را که در لیست رژیم غذایی جای ندارند در سبد خرید خواهد گذاشت. بهتر است تا خرید کردن را بعد از صرف غذا انجام دهید. با شکم سیر کمتر احتمال دارد تا شما وسوسه نمایش اقلام بی شمار شوید.

شکر از دو تا پنج برابر بیشتر از نشایسته در بدن چربی تولید می‌کند. به این مفهوم که ما با خوردن شکر دقیقاً حجره‌های چربی را تقویت می‌کنیم. علاوه بر آن، ماده قندی در جگر نیز وارد عملیه میتابولیزم شده و احتمال ایجاد چربی جگر را افزایش می‌دهد. در نهایت شکر باعث مقاومت انسولین و دیابت نوع ۲ خواهد شد.

دست کم مغز افرادی که اضافه وزن دارند در برابر شکر مانند الکهول و دیگر مواد اعتیاد آور عکس العمل نشان می‌دهد. خود تان آزمایش کنید: برای ده روز از نوشیدنی‌ها و خوردنی‌های دارای شکر استفاده نکنید. اگر یک تا دو روز دچار سردردی و کج خلقی شدید و یا اشتهای تان به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌های شیرین زیاد شد، بفهمید که این نشانه اعتیاد به شکر است.

فلورای صحتمند روده را در عملیه هضم کمک کرده و جهاز هاضمه را در مقابل باکتری‌های مضر حفاظت می‌کند. به هر اندازه که شکر زیاد به روده‌ها برسد، به همان اندازه باکتری‌های مضر در روده بیشتر می‌شوند. پارازیت‌ها عاشق شکر هستند. شکر همچنین انسداد و اسهال را نیز تشدید می‌کند.

خوردن زیاد شکر سیستم ایمنی بدن را در مبارزه با عوامل امراض ضعیف می‌کند. اندکی بعد از خوردن یا نوشیدن شکر، سیستم ایمنی بدن 40 درصد ضعیف می‌شود. گذشته از این، شکر ویتامین سی را از بدن می‌گیرد، ویتامینی را که حجره‌های سفید خون برای مبارزه با باکتری‌ها به آن نیاز دارد. شکر همچنین احتمال عفونت را در بدن زیاد می‌کند.

حجره‌های تومور برای تزاید و تکثر خود به شکر زیاد نیاز دارند. یک تیم بین المللی دانشمندان در مکتب طبی هاروارد زیر رهبری پروفیسور لوس کانتلی راجع به این تحقیق می‌کند که شکر چه نقشی در شکل گیری حجرات سرطان خواهد داشت. او احتمال می‌دهد که در بسیاری موارد، استفاده زیاد شکر باعث سرطان می‌شود. او توصیه می‌کند که مصرف شکر تا حد ممکن کم شود.

دلیل این که شکر باعث پیری زودرس می‌شود، در گلیکاسیون یا واکنش انزایمی قندها با پروتئین‌ها نهفته است. دلیل آن چسپیدن مالیکول‌های شکر در رشته‌های کلاژن پروتئین است که باعث سخت شدن بافت‌های این حجرات می‌گردد. در نتیجه رشته‌های کلاژن شکل طبیعی خود را از دست می‌دهند.

آن‌هایی که بیش از اندازه شکر می‌خورند گرایش زیاد به رفتارهای تهاجمی دارند. مشخص شده است که شکر در اختلال وکم توجهی در اطفال نیز تاثیر دارد. یعنی وقتی یک کودک خیلی زیاد شکر بگیرد، ممکن است نتواند به خوبی تمرکز کند.

تحقیقات نشان می‌دهند که استفاده زیاد شکر خطر ابتلا به آلزایمر را نیز بالا می‌برد. یک تحقیق در سال ۲۰۱۳ نشان داد که مقاومت به انسولین و بالا بودن قند خون خطر ابتلا به امراضی مانند آلزایمر را بیشتر می‌کند.