در دوران کودکی‌ام زمانی که در شمال انگلستان بودم، اغلب غمگین و ناراحت بودم، و دوستانم اغلب می‌گفتند (Keep your pecker up)، یعنی تلاش کن در حالات غیرخوشایند نیز شاد باشی. آنها در واقع در مورد جرئت، اشتیاق و روحیه خوب من صحبت می‌کردند.

در زبان انگلیسی در کاربرد عامیانه به آلت تناسلی مرد نیز "pecker" یا "پکر" می‌گویند. حالا معلوم شد که دوستانم توصیه بسیار مفیدی داشته اند؛ چراکه یک تحقیق جدید نشان می‌دهد که راست کردن منظم آلت تناسلی برای عملکرد بهتر نعوظ مهم است.

مرتبط: در جریان سکس در بدن چه اتفاقی می‌افتد؟

نتایج این تحقیق در مجله "ساینس" منتشر شده و نشان می‌دهد که تعداد فیروبلاست‌ها در آلت تناسلی با دفعات نعوظ مرتبط است.

هرچه شمار فیبروبلاست‌ها بیشتر باشد، نعوظ مکرر ممکن است و همچنان برعکس، هرچه نعوظ بیشتر باشد، فیبروبلاست‌های بیشتری وجود خواهد داشت. اگر فیبروبلاست‌ها کم باشند، نعوظ نیز کمتر خواهد بود.

فیبروبلاست‌ها یک نوع سلول رایج در بدن هستند و به تشکیل بافت‌های همبند کمک می‌کنند و به ویژه در آلت تناسلی مرد به وفور یافت می‌شوند.

علاوه بر این، این مطالعه نشان می‌دهد که مردان می‌‌توانند با افزایش دفعات نعوظ، آلت خود را تمرین دهند و فیبروبلاست‌‌های بیشتر تولید کنند.

نعوظ چگونه صورت می‌گیرد؟

یک کیله اسفنجی را تصور کنید. حالا مقداری آب روی آن بریزید و بزرگ شدن آن را تماشا کنید. نعوظ در مردان نیز همینگونه عمل می‌کند.

آلت تناسلی دارای دو ستون از انساج اسفنجی به نام "کورپورا کاورنوسا" است که در داخل آن رگ‌‌های خونی وجود دارد که در زمان نعوظ، پر از خون می‌‌شوند. عضلات آلت تناسلی جریان خون را در این انساج اسفنجی تنظیم و استحکام آلت و مدت زمان نعوظ را کنترول می‌کنند.

مرتبط: آیا کووید-۱۹ با اختلال نعوظ ارتباط دارد؟

تحقیق جدید نشان داده که فیبروبلاست‌‌ها برای تنظیم پیام‌های کیمیایی که باعث انقباض و انبساط ماهیچه‌‌ها در زمانی که آلت تناسلی از حالت شل به حالت سخت در می‌‌آید، مهم هستند. فیبروبلاست‌های بیشتر باعث کنترول بهتر جریان خون می‌شود که به نوبه خود باعث نعوظ می‌گردد.

هرچند آزمایش‌های این تحقیق روی موش‌ها انجام شده، اما آلت تناسلی در همه پستانداران مشابه است؛ بنابراین نتایج این تحقیق در مورد سلامت جنسی مردان نیز صدق می‌کند.

کریستین گوریتس، از مؤسسه کارولینسکا در سویدن و نویسنده گزارش اصلی این تحقیق می گوید: «با این حال، یک تفاوت نیز وجود دارد؛ آنهم اینکه اکثر پستانداران در آلت تناسلی خود استخوان دارند، اما انسان‌ها این گونه نیستند. این بدان معناست که جریان خون برای سخت‌تر شدن آلت تناسلی بسیار مهم است، چون ما انسان‌ها هیچ گونه حمایت استخوانی نداریم.»

تمرین نعوظ

گوریتز و تیم اش دریافتند که موش‌های مسن‌‌تر در مقایسه با موش‌‌های جوان، فیبروبلاست‌های کمتری در آلت تناسلی خود دارند؛ چیزی که در جریان خون پایین‌تر نیز دیده می‌شود.

توانایی نعوظ با افزایش سن در انسان کاهش می‌یابد. در واقع ۲۹ درصد از مردان زیر ۴۰ سال و ۴۶ درصد از مردان بالای ۴۰ سال اختلال نعوظ را تجربه می‌کنند. این می‌تواند به دلیل وجود فیبروبلاست‌های کمتر در آلت تناسلی در سنین بالا باشد. گوریتس می‌گوید که کارآیی خصوصاً در شروع نفوذ کمتر می‌شود.

آیا این بدان معناست که مردان می‌توانند نعوظ خود را تمرین دهند؟ گوریتس می‌افزاید: «بله، قطعاَ.» او اضافه می‌کند: «اما این مانند تمرینات عضلانی نیست؛ زیرا فیبروبلاست‌ها ماهیچه نیستند. این بیشتر شبیه تمرینات استقامتی می‌باشد، مانند دویدن که ظرفیت ریه‌های را بهتر ساخته و جریان خون کارآمدتری به شما می‌دهد.»

مطالب آموزشی بیشتر در موردسکس و بدن 

این تمرین نباید حتماً با فعالیت جنسی همراه باشد. مردان به صورت طبیعی یک برنامه تمرینی خودکار برای نعوظ دارند که هر شب اجرا می‌‌شود و مردان صبح‌ها هنگام بیدار شدن از خواب متوجه آن می‌شوند. گوریتس می‌گوید: «به عنوان یک مرد سالم، شما در حین خواب حدود پنج بار نعوظ دارید که در مجموع حدود سه ساعت طول می‌کشد. شما در حال اجرای یک برنامه تمرینی خودکار برای نعوظ خود هستید که در طول خواب بسیار راحت اتفاق می‌افتد.»

براساس این تحقیق، کاری که این تمرین خودکار شبانه - گاهی با "رویاهای لذت بخش" - انجام می‌دهد، رشد فیبروبلاست‌های بیشتر است که توانایی نعوظ مکرر را تقویت می‌کند.

اختلال در نعوظ

اگر سیستم تمرینی شبانه شما با مشکل روبرو شد، همیشه می‌توانید برای عملکرد بهتر نعوظ کمک دریافت کنید. میراندا کریستوفرز، یک درمانگر روان-جنسی در بریتانیا، می‌گوید: «این تحقیق می‌تواند به درمانگران جنسی درک جدیدی برای کمک به مردان برای مقابله با اختلال نعوظ بدهد.»

او از ظریق ایمیل به دویچه وله گفت: «در روان درمانی جنسی ما به دنبال درک علت این مشکل هستیم. ما از طریق هر گونه مسائل روانشناختی حل‌نشده کار می‌‌کنیم، فشارها و انتظارات را از بین می ‌بریم و رویکردهایی مانند تمرینات انفرادی نعوظ را پیشنهاد می‌‌کنیم.» یکی از این تمرین‌ها روش "آغاز و پایان" نعوذ است.

اختلال نعوظ شایع است و تقریباً نیمی از مردان را در مقطعی از زندگی شان تحت تأثیر قرار می‌دهد. علل این اختلال می‌تواند روانی، مانند استرس یا افسردگی، فشار جنسی، اعتماد به نفس پایین، یا دلایل جسمی مانند بیماری قلبی-عروقی، دیابت، یا تغییرات هورمونی باشد.

مواقعی وجود دارد که باید به دنبال مشاوره طبی باشید، مانند زمانی که نمی‌توانید نعوظ خود را در زمان تنهایی و در زمان خودارضایی حفظ کنید.

سکس درمانگران می‌توانند به افراد در درک این مسائل روانی و جسمی کمک کنند و تمرین‌هایی را برای کمک به حفظ عملکرد نعوظ پیشنهاد کنند.

بر علاوه تمرین شبانه آلت تناسلی، رابطه جنسی و حتی دارودرمانی، راه‌های زیادی برای بالا نگهداشتن «پکر»، و مهمتر از همه، روحیه خوب وجود دارد.