در دامنه کوه های "دهالاگیری" در شمال هند فصل خزان است. در این بخش دورافتاده کوه های هیمالیا، هنوز جنگل های کاج زیادی و چمنزار ها وجود دارند. در اینجا چوپان ها با حیوانات شان زندگی می کنند. در روستای زیبای کاندرال چوپان های نیمه کوچی قوم گدی زندگی می کنند.

رنجیت سینگ و چهار چوپان دیگر گله های خود را با خانواده های شان در بالا کوه ها ترک کرده اند و می خواهند در جشن سالانه داها شرکت کنند. در گذشته، آنها به سادگی حیوانات شانرا با خود می گرفتند و بعد از جشن تا فراه رسیدن فصل زمستان می ماند و بعد به سفر شان ادامه می دادند.

رنجیت سینگ می گوید: "به طور سنتی، این زمانی بود که گله های ما در اینجا علف می خوردند. در همین جریان ما پشم های شانرا قیچی می کریدیم و به فروش می رساندیم. به طور سنتی، رنجیت سنگ و سایر چوپانان از سطوح هموار به سرزمین های کوهستانی نقل مکان می کنند تا از چمنزارها در فصول مختلف در ارتفاع های مختلف استفاده کنند. اما تغییر آب و هوا در این بخش از مناطق وسطی همالیا ریتم زندگی شانرا درهم زده است.

این نوع زندگی در معرض خطر قرار دارد. سینگ بیشتر وقت خود را در خارج از خانه می گذراند، در پناهگاه های موقت می خوابد، از رودخانه ها می نوشد و غذااش میوه های خشک، آرد و برنج، که در پشت اسب اش دارد، است. سینگ می گوید که او در مورد رها کردن زندگی چوپانی فکر می کند. اما این چیزی است که او یاد دارد و می تواند انجام دهد. این فرهنگی است که جشنواره داها نیز شامل آن می شود.

در گذشته سینگ زمانیکه می خواست به قله های کوه "لانگا-کیناور" که ۵ هزار متر بلند تر از سطح دریا ارتفاع دارد، برود، سفر اش را در ماه اپریل شروع می کرد. در ماه سپتمبر او به حدود ۲۵۰۰ متر پائین می آمد و در ماه دسمبر به سطوح هموار خود را دوباره می رساند. با این حال، در آن زمان روی زمان بارندگی ها نیز می توانستند حساب کنند. در ماه نوامبر ۲۰۱۴، ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ تقریبا هیچ بارندگی وجود نداشت.

رنجیت سنگ می گوید که حفظ این سنت چند صد ساله، در حال حاضر برای شان نهایت دشوار گردیده است. او در ادامه می گوید که شمار زیادی به شغل چوپانی ادامه نمی دهند و به شهر ها رفتند و یا هم دهقانی می کنند. در روستای ما فعلا تنها هفت خانواده اند که چوپانی می کنند و در گذشته ۲۵ خانواده بودیم. در دیگر روستا هم وضعیت به همین منوال است.

سینگ می گوید: "این تنها فصل سال است که ما دیگران را ملاقات می کنیم، انواع غذا های لذت بخش می خوریم، ازدواج ها را ترتیب می دهیم یا برنامه های آیندۀ اجتماعی و دیگر رویدادهای اجتماعی را برنامه ریزی می کنیم." هنگامی که جشن به پایان می رسد، سینگ با اسب اش دوباره به طرف کوهستان ها حرکت می کند و در تپه ها و دامنه کوهستان ها در جاهای که برای گله حیوانات اش چمنزارهای بهتر وجود دارد، سفراش را ادامه می دهد.