طرفداران "پگیدا" (اروپاییان میهن پرست علیه اسلامی شدن غرب) بعد از این نباید شهروندان خشمگین، بلکه شهروندان ترسوعنوان گردند. زیرا ظاهراً حتی دیزاین ویژه پوش چاکلت کودکان (کیندر شوکلات) برای مسابقات قهرمانی اروپا باعث عصبانیت و ترس این جنبش گردیده است. شرکت فررو در عوض کودکان فربه و سفید پوست، برای یک زمان کوتاه با تصاویر کودکی بازیکنان تیم ملی بسته بندی های چاکلیت کودکان را تزئین کرده است.

بحث ها، با تبصره ای از شاخه "پگیدا" زیر نام (پگیدا بی. وی. – بودنزی) در انترنت آغاز گردید. آنها در زیر تصاویر دو جعبه چاکلت کودکان که روی آن عکس های از گوندوگان بازیکن تیم دورتموند و بواتنگ مدافع بایرن دیده می شود، با این جمله اظهار نظر کرده اند: «دیگر از هیچ چیز مضایقه نمی گردد.» این زمانی است که ترس به جنون تبدیل می شود.

سپس کاربری در زیر این تبصره نوشته است که "من دیگر (از این چاکلت) نمی خرم". یکی دیگر نوشته است که "احتمالا باید جعلی باشد". کاربری حتی پرسیده است که آیا این جبعه جدید چاکلت "هشداری از جانب تروریست ها" است.

ترس از تغییر

اما دلیل در چیست؟ چرا طرفداران پگیدا از نشر تصویر کودکی بازیکنانی در پوش چاکلت عصبانی شوند که در میدان مسابقه برای آلمان گول به ثمر می رسانند و احساس وطن پرستی را در میان مردم ایجاد می کنند؟ هیچ زمان دیگری به اندازه وقت مسابقات فوتبال به این اندازه بیرق آلمان به چشم نمی خورد. یکی از کاربران تویتر نوشته است که "من بی صبرانه انتظار مسابقات قهرمانی فوتبال اروپا را می کشم. من بدین وسیله تقاضا می کنم که طرفدران پگیدا، اجازه ورود استدیوم های فوتبال را به دست نیاورند." به نظر می رسد که این یک اعتراض موجه است. این سوال مطرح می گردد که آیا طرفدارن پگیدا زمانی که تیم آلمان گول می زند، شادی و سرور نمی کنند؟

رولف فان دیک، روان شناس اجتماعی خشم حامیان پگیدا در قبال چاکلت کودکان را چنین توضیح می دهد: "روشن گردیده است که افراد بسیار محافظه کار از تغییر هراس دارند. بنابراین یک عکس از یک فوتبالیست سیاه پوست و یا ترک تبار در روی جبعه چاکلت، تصویر کلاسیکی را که این افراد از آلمان دارند، برهم می زند."

درست با همین استدلال گروه پگیدا نظرات خود را توجیه می کند. پگیدا به این نظر است که در اینجا "تغییرات بسیار ظریفی مطرح است که می تواند در عصر اصلاحات سیاسی فعلی مورد سوال قرار گیرند."

اینکه بازیکنان فوتبال با پیشینه مهاجرت، جام قهرمانی را به آلمان می آورند، چیز تازه و نو نیست. پس از نظر پگیدا، آوردن قهرمانی توسط این افراد مجاز است، اما چاپ تصویر شان روی جبعه چاکلت اطفال نه.

نژادپرستی در فوتبال امر جدیدی نیست

آندریاس زیک، دیگر روانشناس اجتماعی در قبال این برخورد گروه پگیدا کمتر شگفت زده است. او می گوید که حتی در جام جهانی 2006 نیز اظهارات نژادپرستانه در برابر اوفومیلا یکی از بازیکنان تیم ملی وجود داشت. در آن زمان حزب ناسیونال دموکرات آلمان بود که یک جزوه تبلیغاتی را به چاپ رساند. در آن تی شارت این بازیکن دیده می شد که در زیر آن نوشته بود: "سفید - نه فقط یک رنگ برای پیراهن، بلکه برای یک تیم ملی واقعی کشور نیز". زیک می گوید که اظهارات نژادپرستانه در مورد فوتبال در رسانه های اجتماعی زیاد به نظر می رسند. او همچنین می گوید که تحریک عمومی بخشی از ماجراجویی های پگیدا به شمار می رود. زیک نگران است که در مسابقات پیش روی جام ملت های اروپا این نوع اظهارات نژاد پرستانه شدت بگیرند.

واکنش ها در قبال اظهارات پگیدا در شبکه های اجتماعی

البته اکثریت آلمانی ها طور دیگری فکر می کنند. در مدت زمان کوتاه نیمی از جهان رسانه های اجتماعی به ریشخند زدن این اظهارات پگیدا آغاز کردند.

در فیس بوک یک زن جوان نوشته است که "شما می دانید که فررو یک شرکت ایتالیایی است؟ گام بعدی تان چه خواهد بود؟ آلمانی ها دیگر چیزی از ایتالیایی ها نخرند! ... عالی شرکت فررو! چاکلت کودکان برای نازی ها ممنوع!"

حتی مجله فوتبال به نام "11 دوست" در تویتر فعال گردیده و یک چاکت کودکان را به اصطلاح برای نژادپرستان پیشکش کرده است. این می تواند واکنش مناسب در برابر بحث های که پگیدا راه اندازی کرده است، به حساب آید.