در ماه جون چهار فرد داوطلب وارد خانه مریخی ناسا (دون الفا) می‌شوند تا زندگی در کره مریخ را آزمایش کنند. آن‌ها یک سال را در این اقامتگاه در محله تحقیقاتی مرکز فضایی جانسون در شهر هیوستن تگزاس سپری خواهند کرد. این اقامتگاه دارای چندین اتاق خواب و محوطه بیرونی شبیه‌سازی شده است و همچنین ریگ سرخ‌رنگ قرار است آن را هرچه بیشتر شبیه مریخ بسازد.

دانشمندان می‌خواهند در گام نخست آزمایش کنند که انسان‌ها با انزوای طولانی و وضعیت پراسترس چگونه کنار می‌آیند. گرس دوگلاس، رئیس این برنامه آزمایشی گفته است که این برنامه به ناسا کمک می‌کند تا دریابد که برای نجات فضانوردان آینده در مریخ به چه «منابعی» نیاز است.

این داوطلبان نمی‌توانند وسایل زیادی با خود به این اقامتگاه ببرند. آن‌ها یک سال را در این محله تحقیقاتی در اتاق‌های کوچک سپری می‌کنند. این خانه کاملاً با استفاده از تکنولوژی چاپ سه بعدی ساخته شده است. دوگلاس گفت که چاپ سه بعدی یکی از تکنولوژی‌هایی است که ناسا می‌خواهد در آینده برای ساخت و ساز در دیگر سیاره‌ها و همچنین سطح کره ما استفاده کند.

خانه مریخی (مارس دون الفا) برعلاوه اتاق‌های خواب، دو دستشویی، یک اتاق خدمات صحی، جایی برای آسایش و چندین جای کار دارد. دانشمندان به صورت مرتب از اشتراک‌کنندگان آزمایش می‌گیرند تا مشخص شود که به وضعیت‌هایی مانند استرس، کمبود آب یا شکستن تجهیزات چگونه واکنش نشان می‌دهند.

اشتراک‌کنندگان این آزمایش از طریق هوابند (دستگاه تنظیم فشار هوا برای عبور از یک مکان به مکانی که فشار هوا در آن متفاوت است) از این خانه بیرون و وارد فضای شبیه‌سازی شده به مریخ می‌شوند. با مقادیر زیاد ریگ سرخ تلاش می‌شود محیط تا اندازه ممکن شبیه مریخ ساخته شود.

اشتراک‌کنندگان این برنامه آزمایشی در حالی که با ریسمان معلق اند قوه جاذبه پایین را تجربه می‌کنند و سفر به بیرون را در روی تردمیل (دستگاه دو ثابت) شبیه‌سازی می‌نمایند. آن‌ها نمونه‌ها و داده‌ها را جمع‌آوری نموده و به اعمار زیرساخت‌ها ادامه می‌دهند. سوزانه بل، رئيس لابراتوار صحت رفتاری و عملکرد به شوخی گفت: «ما نمی‌خواهیم که آن‌ها شش ساعت تمام در یک دایره بگردند.»

این مرکز تحقیقاتی علاوه بر تاسیسات آب، جایی برای زراعت عمودی نیز دارد تا در آن کاهو و دیگر گیاهان کاشته شود. اشتراک‌کنندگان در این مزرعه سبزیجاتی می‌کارند که کفایت خود شان را بکند.

قرار است در این اقامتگاه سه تحقیق تجربی طولانی مدت انجام شود. هدف این است که «معلومات مهم» در مورد زندگی طولانی مدت در انزوا به دست بیاید. با وجود این، ناسا در مراحل بسیار ابتدایی آمادگی برای سفر به کره مریخ قرار دارد. این سازمان بیشتر مصروف ماموریت ارتمیس است که قرار است برای نخستین بار در نیم قرن انسان‌ها را به کره ماه بفرستد.

۷۰ سال پیش، بشر متوجه شد که دی ان ای (DNA) ما به شکل یک مارپیچ دوگانه است. مردانی که این کشف را منتشر کردند، جیمز واتسون و فرانسیس کریک، یک شبه به شهرت رسیدند و جایزه نوبل در بخش طب را در سال ۱۹۶۲ با موریس ویلکینس به دست آوردند. اما در اصل این روزالیند فرانکلین دانشمند بریتانیایی و همکار ویلکینس بود که اولین بار این پدیده را کشف کرد.

در دهه ۱۹۵۰، عرصه علم یک دنیای مردانه بود. فرانکلین مورد احترام همسالانش قرار نگرفت. او در جریان ردیابی ساختار DNA بود و زمانی در کالج "کینگ" در لندن، از جانب واتسون مورد جاسوسی قرار گرفت. فرانکلین همچنین اولین عکس واضح از یک رشته DNA را که ساختار مارپیچ دوگانه را نشان می دهد، گرفت. ویلکینس و واتسون کمی بعد این کشف را به نام خود منتشر کردند.

زمانی که ریاضیدان کاترینه جانسون در سال ۱۹۵۸ کار خود را در ناسا آغاز کرد، در مناطق بسیار ایالات متحده هنوز تبعیض نژادی وجود داشت و ریاضیات یک رشته مردانه بود. محاسبات او برای موفقیت ماموریت اپولو ۱۱ در کره ماه بسیار مهم بود و او در استفاده از کمپیوتر در ناسا پیشگام بود. با آنهم دست آورد های علمی این زن دانشمند چندین دهه بعد به رسمیت شناخته شد.

یونیس نیوتن فوت، محقق و مدافع حقوق زن، نشان داد که اشعه خورشید زمانی گرمتر است که از لابلای یک قشر کاربن دای اکساید بتابد. نتیجه گیری این دانشمند امریکایی مبنی بر اینکه افزایش سطوح CO2 می تواند دمای جو زمین را تغییر دهد و بر اقلیم تأثیر بگذارد، در سال ۱۸۵۷ منتشر شد، اما جان تیندال بریتانیایی، که بعداً نتایج مشابهی را منتشر کرد، به عنوان کاشف اثر گاز های گلخانه یی شناخته شد.

هدی لامار اتریشی امریکایی، یک مخترع و همچنان ستاره مشهور هالیوود در دهه های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بود. اما او به فناوری نیز علاقه مند بود. لامار یک سیستم مخابراتی را برای راکت های زیر آبی نیرو های متفقین در زمان جنگ دوم جهانی اختراع کرد که قابل ردیابی نبود. پرش فریکانسی مبتنی بر طیف گسترده منجر به توسعه "WiFi" و "GPS" شد. اما لامار در بیشتر عمرش فقط به عنوان یک چهره زیبا شناخته می شد، نه به عنوان یک مخترع.

روغن درخت "شولموگرا" برای تسکین علائم جذام شناخته شده بود. با این حال نمی توانست آن را تزریق کرد، زیرا با خون مخلوط نمی شد. در سال ۱۹۱۶، الیس بال، کیمیادان افریقایی-امریکایی راه حلی برای این بیماری پیدا کرد. او مدت کوتاهی پس از این کشف درگذشت. آرتور دین، که مدیر وی بود، این روش را به نام خود زیر عنوان "روش دین" معرفی کرد. سال ها بعد این شیوه درمان دوباره به نام "روش بال" تغییر نام داده شد.

مفکوره ها و پیشنهادات لیزه مایتنر، فیزیکدان اتریشی، راه را برای همکاران کیمیادان او، اتو هان و فریتس اشتراسمن برای کشف انشقاق اتوم یا شکافت هسته یی هموار کرد. با این حال او نتوانست به تحقیقات خود با آنها ادامه دهد زیرا مجبور شد در سال ۱۹۳۸ از برلین نازی آنزمان فرار کند. اتو هان در سال ۱۹۴۴ جایزه نوبل در بخش کیمیا را دریافت کرد، در حالی که مایتنر چیزی دریافت نکرد.

در دهه ۱۹۷۰، کاندیس پیرت گیرنده مواد افیونی یا گیرنده های اوپیوئید را در مغز انسان کشف کرد که به مسکن های مانند مورفین و داروهایی مانند تریاک واکنش نشان می دهد. این یک کشف پیشگامانه بود. سرانجام در سال ۱۹۷۸ سولومون سنایدر، استاد او، و دو محقق مرد دیگر جایزه "لاسکر" برای تحقیقات اساسات طبی را در پیوند با این کشف دریافت کردند.

پدیده ای که زنانی که به طور قابل توجهی در یافته های علمی نقش دارند به رسمیت شناخته نمی شوند و در عوض کار آنها اغلب به همکاران مرد نسبت داده می شود، حتی نام خاصی کسب کرده است: "اثر ماتیلدا". این نام به افتخار ماتیلدا جی. گیج، فعال حقوق زن امریکایی، که اولین کسی بود که این پدیده را در پایان قرن نوزدهم توصیف کرد، نامگذاری شده است.