با ۹. ۴۰۶ کیلومتر در ساعت قطار سریع السیر آلمان «ICE» زمانی یکی از سریع ترین قطارهای دنیا بود. برای این که این قطار سریع السیر در راه ورتسبورگ و فولدا به این سرعت دست یابد، به بیش از ۱۱۰۰۰ اسب بخار نیاز بود! اما حالا از آن زمان دقیقا ۳۰ سال گذشته است. برای شرکت در جشن افتتاحیه در آن زمان، هاینس ریزن هوبر، وزیر تحقیقات آلمان فدرال (طرف چپ) و یورگن وارنکه، وزیر ترانسپورت حضور یافتند.

تشنگی برای سرعت هرچه بیشتر در آلمان کوتاه مدت بود. دوسال بعد یک قطار «ت ژ و» یا قطار با سرعت زیاد (Train à Grande Vitesse ) به سرعت ۵۱۵ کیلومتر در ساعت دست یافت و رکورد آلمان را شکست. جدیدترین مدل قطارهای سریع السیر فرانسوی «ا ژ و» در سال ۲۰۰۷ به سرعت ۵۷۴ کیلومتر در ساعت دست یافت. معمولا این قطارها با سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند. این تصویر یک قطار «ت ژ و» از سال ۱۹۸۱ است.

در کشور جاپان نیز قطارهای سریع السیر تولید شدند که از آن ها به عنوان "شینکانزِن"یاد می شود. معمولا این قطارها با سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند. بینی بلند این مدل جدید برای این است که این قطار حین حرکت در تونل به در و دیوار نخورد.

چین نیز می خواهد رکورد بشکند. در این میان قطارهای چینی به مرز ۵۰۰ کیلومتر در ساعت نزدیک شده اند. قطار سریع السیر جدید چین موسوم به فوکسینگ یا «نوسازی» مسیر شانگهای تا پکینگ را با سرعت ۳۵۰ کیلومتر در ساعت می پیماید. این قطار برای یک مسیر ۱۳۰۰ کیلومتری به چهار و نیم ساعت زمان نیاز دارد. مسئولان می خواهند در چند سال آینده سرعت این قطار را به ۴۰۰ کیلومتر در ساعت برسانند.

در آلمان در سال ۱۹۸۰، یک مسیر امتحانی برای یک قطار مگلِو ( Maglev) ساخته شد. این گونه قطارها با استفاده از نیروی الکترومقناطیسی با فاصله کمی از ریل در هوا شناور هستند. قطار موسوم به ترانس راپید در زمان آزمایش در مسیر امتحانی ۳۰ کیلومتری به سرعت ۴۵۰ کیلومتر در ساعت دست یافت. (در سال ۲۰۱۱) حکومت آلمان فدرال حمایت مالی از پیشبرد و تکمیل این قطار را متوقف کرد.

آلمان دیگر برای افزایش سرعت قطارهای السریع السیر تلاش نمی کرد. اما در چین تلاش ها در این زمینه ادامه دارد. قطار ترانسرپید شانگهای «Transrapid Shanghai» در حال حاضر یکی از سریع ترین قطارهای تجاری به شمار می آید. این قطار با فن آوری شناوری مقناطیسی به سرعت ۴۳۰ کیلومتر در ساعت دست می یابد و مسافران را با پیمودن مسیر ۵. ۳۰ کیلومتر به مدت هشت دقیقه از شانگهای به میدان هوایی می رساند.

در کوریای جنوبی یک قطار سریع السیر ملگلو با نام خنده آور «اکوبی» (Ecobee) وجود دارد. این قطار میدان هوایی این شئون را با یونگیو که شش کیلومتر فاصله دارد، متصل می سازد. حکومت کوریای جنوبی این پروژه را در سال ۲۰۰۶ آغاز کرد تا مسیری برای قطارهای مگلو با استفاده از فن آوری داخلی داشته باشد. این قطار می تواند با حداکثر ۱۱۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند.

شهرهای مدینه و مکه ۴۵۰ کیلومتر از هم فاصله دارند. قرار است که زائران در آینده با استفاده از قطار این مسیر را در فاصله کمتر از سه ساعت پشت سر بگذارند. در روز آخر سال ۲۰۱۷، یک قطار سریع السیر برای نخستین بار مسیر بین مدینه و مکه را پشت سر گذاشت. قرار بود که در ماه مارچ سال روان قطارها در این مسیر به کار آغاز کنند. اما تا به حال این امر تحقق نیافته است.

در جاپان قرار است که یک قطار مگلو از سال ۲۰۲۷، توکیو را با ناگویا وصل کند. این قطار با فاصله ده سانتیمتری بر فراز ریل شناور خواهد بود و با استفاده از انرژی مقناطیس هایی به حرکت در می آید که شارژ الکتریکی شده اند. قرار است که سفر در این مسیر به جای ۹۰ دقیقه با قطارهای شینکانزن، فقط ۴۰ دقیقه به طول بیانجامد.

ایده یک سیستم ترانسپورتی کاملا جدید برای وسایل نقلیه سریع السیر را الون موسک مطرح کرده است. او بنیانگذار شرکت پروازهای فضایی (SpaceX) و تِسلا، تولید کننده موتر است: قرار است که مسافران در هایپرلوپ در کپسول هایی که به گونه الکتریکی شارژ شده است، با سرعت ۱۲۲۵ کیلومتر در ساعت بر روی بالش های بادی از طریق لوله ها پرتاب شوند.