هزاران مسلمان در برخی از کشورهای جهان به ویژه ایران، پاکستان و عراق علیه آتش زدن نسخهای از قرآن در سویدن، دست به اعتراض زدند. رهبر جمهوری اسلامی ایران از سویدن خواست عامل این "هتک حرمت" را به کشورهای اسلامی تحویل دهد.
اعلانات بازرگانی
هزاران شهروند عراق، آتش زدن نسخهای از قرآن را در سویدن و دنمارک محکوم کردند. این فراخوان روز شنبه (۲۲ جولای ۲۰۲۳) اعلام شده بود. نیروهای امنیتی عراق منطقه سبز بغداد را که جایگاه سفارتخانهها و مراکز دولتی و امنیتی است مسدود کرده و از نزدیک شدن مظاهره کنندگان خشمگین به سفارت دنمارک جلوگیری کردند.
همزمان با این، دفتر یک سازمان امدادی دنمارکی به نام "شورای پناهندگان دنمارک" در بصره، واقع در جنوب عراق هدف حمله قرار گرفت. شورای مذکور اعلام کرد، در این حمله به کارمندان این دفتر آسیبی نرسید اما آتشسوزی خساراتی به دفتر وارد کرده است.
لیلو تاپا، مدیر این شورا گفت، امدادگران "هرگز نباید هدف حمله واقع شوند." او تأکید کرد که این سازمان ۲۰ سال است که در مینروبی بصره فعال است و به آوارگانی که از درگیریهای داخلی فرار و آسیب دیدهاند کمک میکند.
علی خامنهای، رهبر جمهوری اسلامی هم در اعتراض به قرآنسوزی واکنش نشان داد. او شنبه ۳۱ سرطان خواستار "اشد مجازات" برای عاملان"بیحرمتی" به قرآن شد و از حکومت سویدن خواست که عامل این "هتک حرمت" را به کشورهای اسلامی تحویل دهد.
در سویدن قرآن بارها در ملاء عام از سوی برخی، از جمله راسموس پالودان، سیاستمدار راست افراطی دنمارکی ـ سویدنی به آتش کشیده شد.
اما شروع موج کنونی قرآنسوزی به هفتم سرطان در سویدن برمیگردد که در آن یک پناهجوی عراقی ۳۷ ساله مقیم این کشور یک جلد قرآن را در نخستین روز از تعطیلات عید قربان مقابل مسجد مرکزی استکهلم پاره کرد و به آتش کشید.
پولیس سویدن که در چند ماه پیش از این رویداد چند درخواست اجتماع برای آتش زدن قرآن را رد کرده بود پس از این مراسم گفت که این مرد به دلیل ایجاد "تحریک علیه یک گروه اقلیت" بازجویی شده است.
مراجع قضایی سویدن پیش از این، تصمیم پولیس در عدم صدور مجوز برای چنین اجتماعاتی را "نقض آزادی بیان" دانسته و آن را مردود اعلام کرده بودند.
تدریس قرآن با زبان اشاره در مدرسهای در اندونیزیا
این مدرسه شبانه روزی در شهر یوگیاکارتای اندونیزیا واقع است. در این مدرسه قرآن تدریس میشود، اما صدای تلاوت قرآن از آن شنیده نمیشود. این که چرا، در این بسته تصویری میخوانید.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
مدرسه کودکان ناشنوا
این مدرسه ویژه کودکان ناشنوا است که در آن دانش آموزان قرآن کریم را به زبان اشاره میآموزند. در این مدرسه ۱۱۵ کودک ناشنوا درس میخوانند که آرزو دارند قرآن با به زبان اشاره حفظ کنند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
چهار میلیون کودک در مدارس اندونیزیا
در اندونیزیا نزدیک به ۴ میلیون کودک در ۲۷ هزار مدرسه مصروف آموزش هستند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
ابو کهفی، بنیانگذار این مدرسه میگوید که پس از آن که اطلاع یافت که کودکان ناشنوا در اندونیزیا در باره مسایل دینی شان معلومات ندارند، دست به این اقدام زد. در سال ۲۰۱۹ دوستی ابو کهفای ۴۸ ساله با چند تن از کودکان ناشنوا آغاز شد. او آن زمان پی برد که این کودکان در باره اسلام زیاد نمی دانند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
این از معدود مدرسههایی است که در این کشور با اکثریت مسلمان ناشنوایان میتوانند قرآن و مسایل دینی را آموزش ببینند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
این آموزش دینی برای کودکانی است که هرگز چیزی در مورد دین یا قرآن نیاموخته اند دشوار میباشد. ابوکهفی می گوید «بسیار مشکل است».
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
صد متر دور تر از صنف پسران، صنف دختران است که آنجا نیز آموزش مشابه جریان دارد. آموزش لیلا دهیا الحق ۲۰ ساله در این مدرسه مایه فخر و خوشی مادر و پدرش است. وی قدیمیترین دانشآموز این مدرسه است. او می گوید: «من می خواهم با مادر و پدرم به بهشت بروم و نمیخواهم اینجا را رها کنم.»
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
در مدارس عمومی و عام کودکان متن را به صدای بلند می خوانند و آیات را حفظ می کنند، اما کودکانی که از نعمت شنیدن محروم اند با تلاش فراوان هر سطر قرآن را با اشاره دست حفظ می کنند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
مصارف این مدرسه برعهده ابوکهفی و سایر مسئولین است، زیرا اکثر دانشآموزان این مدرسه فرزندان خانواده های فقیر هستند و توانایی پرداخت هزینه های بودوباش، یونیفورم، کتاب و سایر هزینه ها را که ماهانه ۶۸ دالر می شود، ندارند.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
در این مدرسه کودکان قوانین اسلامی، ریاضی، ساینس و زبان های خارجی می آموزند تا در آینده بتوانند تحصیلات عالی داشته باشند. تاثیرات اجتماعی این مدرسه این است که باور و اعتماد به نفس این کودکان که همواره با برخورد های تبعیض آمیز مواجه بودند، افزایش می یابد.
عکس: Juni Kriswanto/AFP/Getty Images
زینل عارفین میگوید پسر ۱۱ سالهاش باور و اعتماد بسیار کمی به خود داشت: «او می دانست از دیگران متفاوت است، اما از زمانی که به اینجا آمده است، هرگز از رویارویی با مردم احساس شرم نکرده است. او به من گفت که خدا مرا اینگونه آفریده و خود را به همین حالت پذیرفته است.»