هندی ها جشن هولی را در سراسر این کشور برگزار کردند. این جشنواره در حالی برگزار می شود که مقامات از ثبت ۶۸ هزار مورد جدید ابتلا به کرونا را در روز یکشنبه خبر دادند؛ بالاترین آمار روزانه که در سال جاری ثبت شده است. مردم در این جشن توصیه های صحی و فاصله اجتماعی را نقض کردند. ویروس کرونا تاکنون ۱۶۱ هزار و ۸۴۳ تن را در این کشور جنوب آسیا کشته است.

مقامات چندین ایالت به شمول مهاراشترا، دهلی، مادیاپرادیش و اوتارپرادیش که پرنفوس ترین ایالت هند است، دستور داده اند کسانی که از دیگر ایالت ها برای اشتراک در جشن هولی می آیند، آزمایش کرونا شوند. این آزمایش های سریع در ایستگاه های قطار، ایستگاه های بس و میدان های هوایی انجام می شوند.

هولی جشن رنگها است. اشتراک کنندگان سخاوتمندانه یکدیگر را غرق رنگ های پودری می سازند تا بدین وسیله آمدن بهار را خوشامد گویند و از برداشت حاصلات بیشتر زراعتی سپاسگزاری کنند. این جشن در آخرین روز ماه کامل در فبروری یا مارچ برگزار می گردد، مخصوصا در شمال، غرب و شرق هندوستان مردم بیشتری هولی را جشن می گیرند.

این جشنواره هندوئیسم آمدن فاتحانه بهار بر زمستان را پیروزی خوبی بر شر می خواند. مردم به یکدیگر رنگ می پاشند و اطراف آتش جمع می شوند تا در آستانه جشنواره شاهد سوختن دیو هولیکا باشند.

در برخی از شهرهای هندوستان مردم هولی را برای چندین روز جشن می گیرند. مقام های صحی هشدار داده اند که اگر مردم فاصله اجتماعی و توصیه های صحی را رعایت نکنند، دست آوردهای سال گذشته هند در مبارزه با پاندمی از دست خواهند رفت.

در ماتورا، شهری در شمال هند که به عنوان زادگاه افسانه ای خداوندگار کریشنا مشهور است، هولی ۱۶ روز جشن گرفته می شود. مشخصه اش هم آغاز این جشنواره با نذورات مذهبی به خدایان هندو است. هندوها این جشنواره را با خواندن ترانه هایی درباره خداوندگار کریشنا و معشوقش رادا جشن می گیرند.

در جریان لاتمار هولی، زنان در دهکده بارسانا با چوب هایی مردان اهل ناندگاون، زادگاه خداوندگار کریشنا را به شکل شوخی آمیز مورد ضرب و شتم قرار می دهند. علی رغم محدودیت ها در اجتماعات گسترده، صدها نفر در این آیین دیرینه شرکت کردند.

هولی نه تنها در هند، بلکه در کشورهایی مانند ایالات متحده امریکا، بریتانیا، کانادا و استرالیا نیز جشن گرفته می شود. مهاجران هندی در این کشورها جشنواره را به همان روشی که در وطن خود برگزار می کنند، جشن می گیرند. جشن هولی در آلمان نیز برگزار می شود، اما امسال به دلیل همه گیری ویروس کرونا همه جشنواره های عمومی در این کشور لغو شده اند. (تهیه کننده: ساکسنا اکانکشا)

در هند نزدیک به ۲۱ میلیون سیک زندگی می کند و آیین سیک چهارمین دین بزرگ در هند به شمار می رود. ستون یا مهمترین عنصر این مذهب « سیوا» یا خدمت است. به همین علت معابد سیک ها موسوم به گردواره ها میلیون انسان را در سراسر جهان رایگان غذا می دهند.

هنگامی که هندوستان در اواخر ماه مارچ برای جلوگیری از شیوع ویروس کرونا محدودیت های عمومی را وضع کرد . گردو واره ها نیز مسدود شدند. اما مردم به عبادت روزانه خود ادامه دادند و نیز کمک رسانی به مردم را جاری نگهداشتند. ماه گذشته با کاهش محدودیت ها عبادت کنندگان با رعایت فاصله اجتماعی و پوشیدن ماسک ها دوباره به معابد رو آوردند.

بربنیاد فلسفه سیکها معتقدان به این مذهب نباید دست خالی به خانه بروند. با رفتن به گردواره سه کار باید صورت گیرد نخست درسی از واعظان سیک، دوم گرفتن شیرینی بنام« پرساد» که از آرد گندم آماده شده است و سوم این که از آشپز خانه عبادتگاه غذا نیز دریافت می شود.

درآشپزخانه ساعت سه صبح کار آغاز شده و برای نزدیک به ۱۰۰ هزار تن غذا پخته می شود. در این مدت زنان و مردان با هم گرد آمده دال، نان و برنج می پزند. مصرف تهیه این غذا ها از سوی کمیته مالی گرودوار و زائران این معابد تامین می شود.

پس از تهیه غذا در گردوارها ، غذا ها توسط موتر های لاری به مناطق اطراف دهلی به ویژه نویدا و قاضی آباد منتقل می گردد. این غذا به نیازمندان با درنظرداشت میزان نیازمندی و عدم کمک مشابه به آنان توزیع می گردد. مقام های حکومتی و سازمان های غیر دولتی محلی نیز به این هزاران بسته غذایی چشم امید دارند.

مطابق آئین سیک ها کمک به نیازمندان بزرگترین عبادت است. پیش از این که موتر های غذا به مناطق برسند، نیازمندان صف های طویلی بسته و انتظار می کشند تا غذا های روزمره شان را به دست بیآورند. در میان نیازمندان ، زنانِ نادار، جوانان، کهن سالان، معلولان و کودکانی که در جاده های زندگی می کنند، شامل اند. افزون براین، برای کسانی که در نتیجه محدودیت ها شغل و دستمزد شان را از دست داده اندِ، کمک غذایی می شود.

هنگام توزیع غذا دو صف جداگانه از نیازمندان کشیده می شود. مردان در یک صف و زنان ، معلولان ، بیماران و سالمندان در صف دیگری برای به دست آوردن غذا انتظار می کشند. هرچند توزیع این کمک غذایی به بهترین شیوه سازماندهی می شود، اما با آنهم در کشوری دارای ۱۳۰۰ میلیون جمعیت، حفظ فاصله اجتماعی چالش بزرگ است.

برای بسیاری از کسانی که در این صف های طویل ایستاده اند، این غذا ها تنها منبع، برای خوراک روزانه شان است. برخی ها حتی با خود خریطه و ظرف نیز میآورند تا برای خانواده هایشان هم غذا بگیرند. برای افرادی که نمی توانند تا نواحی امداد رسانی خودرا برسانند. این امدادگران به مناطقی خودرا رسانیده توانسته اند که حتی حکومت و سازمانهای امدادی مؤفق به رسیدن به آنجا ها نشده اند.