وزیرخان زدران دختر ۱۵ ساله اش زلیخا را در انجام کارخانگی مکتبش کمک می کند. زدران، که حالا در بولینگ گرین در ایالت کنتاکی ایالات متحده امریکا زندگی می کند، یکی از رهبران قومی در افغانستان بود که علیه طالبان می جنگید. این مرد ۴۱ ساله می گوید که امریکایی ها او و خانواده اش را نجات داده و در ماه آگست با هلیکوپتر به میدان هوایی انتقال دادند.

زدران و همسرش نورینا با فرزندان شان شیریخ می خورند. شهر بولینگ گرین از چهار دهه به این طرف پناهندگان بسیاری را از مناطق بحران زده جهان پذیرفته است. مهاجران نیز در تنوع و رونق اقتصادی این شهر ۷۲ هزار نفری سهم گرفته اند.

شش فرزند زدران آهنگ های انگلیسی را می آموزند، به کتابخانه می روند و در این تصویر در حال نوشتن نامه ای به «بابانوئل عزیز» دیده می شوند. پدر خانواده، که با کمک آژانس اسکان مجدد موسوم به «مرکز بین المللی» خانه ای پیدا کرده است، می گوید: «ما در بولینگ گرین بسییار خوشحال هستیم. مجتمع محلی نیز به ما کمک می کند تا با فرهنگ اینجا آشنا شویم.»

ثناءالله ۶ ساله در لباس سوپرمن با خواهر و برادرش، زهرا (۴ ساله) و سمیع الله (۱۳ ساله) روی صفحه تابلت بازی می کنند. حکومت ایالات متحده امریکا در حال حاضر بزرگترین تخلیه پناهجویان را انجام می دهد که پس از جنگ ویتنام سابقه نداشته است. از حدود ۷۵ هزار افغان، که قرار است در ایالات متحده امریکا مسکن گزین شوند، شهر بولینگ گرین در این ماه ها ۳۵۰ نفر آنها را می پذیرد.

این خانواده باید بیاموزد که زندگی به شیوه امریکایی چگونه است، چطور باید رانندگی کرد، کارت کریدت را چگونه می توان بدست آورد، و در هنگام نزدیک شدن یک توفان چه باید کرد. توفان های اخیر در سراسر کنتاکی، احساس امنیت افغان ها را متزلزل ساخته اند. زدران می گوید: «ما هرگز چنین توفانی را در افغانستان ندیده بودیم. اما خدا ما را نجات داد.»

سمیع الله ۱۳ ساله در آرامش تمام رشته های گل «خبر رسانک» را پف می کند. خانواده زدران خود را خوشبخت می دانند که در امنیت و در خانه ای با باغچه در جامعه ای زندگی می کنند که از آنها استقبال می شود و به آنها کمک می گردد. بولینگ گرین، یک مرکز کشاورزی و تولیدی است که مشاغل زیادی برای ساکنان جدید خود دارد.

خانواده زدران پشت میز صبحانه. بولینگ گرین به عنوان شهری شهرت دارد که به پناهندگان فرصت آن را میسر می سازد تا هویت خود را حفظ کنند و در عین حال امریکایی شوند. این شهر یک فضای محافظه کارانه اجتماعی دارد.

فرزندان زدران با سرعت خود را با فرهنگ جدید عیار می سازند. زلیخا در خانه به خواهران و برادران خود یک آهنگ انگلیسی را یاد می دهد. او می خواند: «What are you thankful for?» (از چه چیزی شکرگزار هستی؟)