در گزارش عفو بین الملل آمده است که در معدن های کانگو اطفال از هفت سالگی زیر شرایط خطرناک حیاتی کار می کنند تا منرال قیمت بهای کوبالت را برای آلات الکترونیکی مانند تیلفون های هوشمند (سمارت فون)، تبلت ها و یا لپ تاپ ها استخراج کنند که جزء جدایی ناپذیر زندگی روزمره مصرف کنندگان می باشد.

مخرب صحت

بسیاری کودکان با دست های برهنه و ابزار کار ابتدایی برای یک معاش بخور و نمیر روزانه تا دو دالر کار می کنند که منجر به بیماری های دایمی شش ها می گردد. کوبالت یک منرال ضروری برای تولید باتری های مدرن "لیتیوم- آیون" می باشد که در سامان آلات الکترونیکی کار گذاشته می شوند.

در گزارش عفو بین الملل که یکجا با سازمان "افریواچ" زیر عنوان «برای این است که ما می میریم»، گفته می شود که تولید کنندگان آلات الکترونیک مانند اپل، سامسونگ و سونی در جلوگیری از استفاده کوبالت به دست آمده از کار کودکان غفلت می کنند.

مارک دامت، کارشناس عفو بین الملل می گوید: «میلیون ها انسان از فن آوری های جدید سود می برند، اما نمی پرسند که این ها چگونه تولید می گردند. در مغازه ها و با زارهای پررونق تازه ترین تکنولوژی ها در تضاد قوی با آن کودکانی قرار دارند که جوال های پرسنگ را حمل می کنند».

ملل متحد: 40 هزار طفل در کانگو آسیب می بینند

خانم ویرینا هان، کارشناس عفو بین الملل اعلام نمود که شرکت های بزرگ باید اطمینان بدهند که از آن کوبالتی استفاده نمی کنند که توسط کار اطفال استخراج شده اند. او گفت: «شرکت های جهانی نباید چنین بگویند که گویا نمی توانند اثبات کنند که این منرال های استفاده شده در محصولات شان از کجا می آیند».

هان خاطر نشان نمود که همه شرکت ها در زنجیر تهیه این منرال ها می بایست مطابق به اصول راهنمای ملل متحد در مورد اقتصاد و حقوق بشر وظایف شان را انجام بدهند و مراقب باشند تا در صورت کدام تخطی از حقوق بشر راه حل فوری پیدا کنند.

شرکت ها این اتهامات را رد می کنند. همچنان حکومت در کنشاسا می گوید که سایر کشورهای تولید کننده کوبالت به این ترتیب می خواهند سهم شان را در بازار تجارت کوبالت افزایش دهند.

یونیسف یا سازمان کمک به اطفال ملل متحد در سال 2014 تخمین نمود که در معادن جنوب کانگو 40 هزار طفل زیر سن قانونی کار می کنند. بیش از نصف کوبالت مورد تقاضای جهان از جمهوری دموکراتیک کانگو به دست می آید.