فقط تا چند روز دیگر این سناتور سابقه دار که دارای قریحه ذاتی دیپلوماسی می باشد، به مشغله دلخواهش خواهد رسید و در راس وزارت خارجه ایالات متحده امریکا قرار خواهد گرفت که 70 هزار کارمند دارد و به شکل دادن سیاست خارجی آینده امریکا کمک خواهد نمود.

توانایی زیادی لازم است تا در این مقام موفق شد. هیلاری کلینتون بانوی اول پیشین ایالات متحده امریکا و سناتور اسبق نیویارک، درجریان چهار سال کارش به حیث وزیر خارجه ایالات متحده امریکا، مستحق این پاداش شد تا عنوان ارزشمند " دیپلومات ستاره روک" را کمایی کند.

در چند هفته اخیر، کِری با راحتی و بدون دشواری در وزارت خارجه می رود تا در مورد پروندهء قضایای مهار ناپذیرمعلومات جمع آوری کند و آن را ثبت "تِِرِی" یا دفترچه الکترونیکش کند؛ با مسوولان آن وزارت ملاقات کند و در مورد تیم کاری جدیدش ارزیابی به عمل آورد.

در ماه گذشته، بارک اوباما به هنگام نامزدی این عضو دراز مدت کمیته روابط خارجی مجلس سنای امریکا برای مقام وزارت خارجه گفت :«او چیز زیادی برای کار آموزی نیاز ندارد».

مارتین اندایک، مدیر سیاست خارجی در موسسه تحقیقاتی "بروکنگز" می گوید: «چنان به نظر می رسد که جان کِری یکی از کسانی باشد که عکس هایشان در طبقه هفتم وزارت خارجه نصب هستند. او برای این وظیفه ده ها سال آموزش دیده است».

اما اندایک پیش بینی می کند، در صورتی که تقرر کِری توسط مجلس سنای ایالات متحده امریکا تایید شود، تحت ریاست این دیپلومات 69 ساله تغییری در سبک کار به وجود می آید.

وی در وبسایت این موسسه تحقیقاتی نوشته است: «من فکر می کنم که او می خواهد در صورتی که ممکن باشد، بیشتر به نقش اساسی مذاکرات متعهد باشد».

او می افزاید: «هیلاری کلینتون وظیفه فوق العاده بازسازی وجاهت و موضع امریکا در جهان را انجام داد؛ و جان کِری وزیر خارجه، در صورتی که (توسط سنا) تایید شود، نظم جهانی در حال ظهور را برای رئیس جمهور شکل می دهد».

روز سه شنبه در جلسه استماعی که برای تایید کِری در مجلس سنا برگزار می شود، او به برخی از مهمترین موضوعات جهانی می پردازد که ایالات متحده امریکا با آن مواجه می باشد.

او به ایران هشدار دارد و در قسمت متوقف ساختن تلاش هایش برای دستیابی به سلاح اتومی گفت: « ما آنچه را می بایست انجام دهیم، انجام خواهیم داد». به چین از تحکیم روابط سخن گفت و به «راه پیشرو» در پروسه صلح خاورمیانه اشاره کرد.

قبلاً روزنامه اسرائیلی "ها آرتص" از قول یک مقام ارشد اسرائیلی گزارش داده بود که کِری در نظر دارد در آغاز کارش در ماه فبروری از اسرائیل و سرزمین های فلسطینی دیدار کند.

در مقایسه با این، کیلنتون به هنگام تصدی این مقام فقط پنج بار از اسرائیل و دوبار از اداره خودگردان فلسطین دیدار کرد. اوباما تلاش کرد دو طرف اسرائیلی و فلسطینی را باهم یکجا کند، اما ناکام شد.

همین که ایالات متحده امریکا سربازانش را از افغانستان بیرون بکشد، کِری که رئیس جمهور حامد کرزی را خوب می شناسد، می تواند نقش کلیدی در تعیین روابط آینده دو کشور داشته باشد.

کِری همچنان «یکی از طرفداران پرشور» جلوگیری از تغییر اقلیم می باشد. او همچنان در مورد مبارزه با خطری صحبت کرده است که از جانب القاعده متصور می باشد.

این کهنه سرباز جنگ ویتنام وعضو مجلس سنای ایالات متحده امریکا گفته است: «ما نمی توانیم ازعهده دیپلوماسی یی برآییم که با سربازان، هواپیماهای بدون سرنشین و تقابل تعیین شود». او همچنان خاطرنشان کرده است: «ما به اندیشمندی در مورد تاریخ، فرهنگ و سرشت مناطقی نیازمندیم که با آنها سروکار داریم. و شما نمی توانید صرف یک طرح امریکایی را گرفته و پیاده بکنید و یا اینکه طرح غربی گرفته و پیاده بکنید و بگویید نتیجه درست می دهد».

کِری پس از جنگیدن در ویتنام و برگشت دوباره به امریکا یک مبلغ پرسروصدای ضد جنگ گردید. او در برابر کمیته روابط خارجی مجلس سنای امریکا در سال 1971 هنگامی که در مورد جنگ ویتنام مورد پرسش قرار گرفت، ابراز بی اعتنایی کرد و گفت: «چطور از کسی سوال می کنید که قرار بود آخرین نفری باشد که در اثر این اشتباه کشته شود؟».

داگلاس برنکی، پروفیسور تاریخ در دانشگاه "رایس" در صفحه آنلاین "مجله فارن پالیسی" نوشته است: «هرگاه چیزی به قسم دوکتورین کِری موجود باشد، این چیز عبارت است از تصمیم صادقانه برای پابندی به تعهد و آزمایش نیات دیگر کشورها، حتا ولو اینکه حالا و یا قبلاً دشمنان ما و یا شرکای توام با مشکلات ما درصحنه جهانی بوده باشند».

او می نویسد: «نجابتی که از کِری می تابد، مجاب کننده است. اما آداب دانی ونزاکت های دیپلوماتیک او می تواند استواری و اراده اش را برای بیان حقایت سرسخت بپوشانند». غریزه عمیقاً جا افتاده او برای حمله و مداخله نکردن نیز شیفتگانی یافته است.

کریستوفر پریبل معاون رئیس تحقیقات سیاست خارجی در "بنیاد کاتو" به فرانس پرس گفته است: «او ترکیبی از حزم و احتیاط و دانش است». پریبل افزوده است: «من فکر می کنم او اندکی کمتر به درگیر شدن ایالات متحده امریکا در سوریه و مسائل مشابه آن دلچسپی دارد».

در بین کارمندان وزارت خارجه برخی خوش هستند و به آمدن یکی از همکاران خودشان در این وزارت شادباش می گویند. این در حالی است که کلینتون نیز آمر محبوبی بود و در حالات سردرگمی خودش مرکز توجه می گردید.

اما آران دیوید میلر، که مشاور شش وزیر خارجه ایالات متحده امریکا بوده است، می گوید که فقط زمان نشان خواهد داد که آیا کِری مانند هنری کسینجر «یک وزیر خارجه حلال مشکلات و سرنوشت ساز» خواهد بود که به اوج قله افتخار برسد. او می گوید: « وزیر خارجه بزرگ شدن، بیشتر ناشی از خوش قسمتی است. به زمان و مکان مناسب مربوط است».

میلر می گوید: «شما به مجموعه ای از مهارتهای مذاکره کردن ضرورت دارید. من این را مجموعه ذهنی مذاکره کننده می خوانم که شما بتوانید کنه معامله را دریابید... شما نیاز به خوش قسمتی در کشف تصادفی حقایق [نیز] دارید... شما نیاز به مساعدتی دارید که برایتان مجال بدهد چانس بازکردن دروازه را بیابید».