فقط سربازان هندي جهت برقراري منع رفت وآمد كه يك هفته قبل وضع شده بود، در حال گزمه به نظر مي آيند. آنها به اين وسيله مي خواهند به تظاهرات قسماَ خشونت آميزپايان دهند، تظاهراتي كه از يك ماه پيش آغاز شده است.

به تاريخ ۱۱ جون يك جوان ۱۷ ساله در مسير راه مكتب به وسيله نارنجك هاي داراي گاز اشك آور كشته شده بود. از آن زمان به اين سو، حدود ۱۵ انسان توسط نيرو هاي امنتي هندي دركشمير به قتل رسيده اند؛ بيشتر کشته شدگان نوجواناني بوده اند كه به سوي سربازان سنگ پرتاب مي كردند. باوجود آن، ”حريت” سا زمان همگاني گروه هاي جدا طلب كشميري، مردم را در آخر اين هفته، به روز هاي شنبه و يك شنبه به ادامه ي اعتراضات فرا خواند.

ميرويس عمر فاروق، رهبر اين سازمان، به روز شنبه در برابر طرفدران اش اظهار داشت، تا زماني كه منازعه كشمير ادامه يابد، دشمني ميان هند و پاكستان نيز ادامه خواهد يافت. او گفت:

” تا زماني كه اين منازعه حل نشود، تا زماني كه شكنجه و خشونت ادامه دارد، تا زماني كه ارتش درشهرها و قريه ها حضور دارند، تا زماني كه قرار گاه هاي نظامي و سنگر ها وجود دارند، تا آن مدت روند صلح نمي تواند پيشرفت داشته باشد.”

بعد از آن عمر فاروق كه به عنوان يك جدا طلب ميانه رو اعتبار دارد، باطرفداران اش به تظاهرات خياباني در سرينگر دست زدند. زماني كه نيروي هاي پليس به تظاهرات پايان دادند، تظاهركنندگان بدون رخ دادن زد و خوردي از هم جدا شدند.

كشمير توسط مرز ميان پاكستان و هند تقسيم شده است. هم حكومت دهلي جديد و هم اسلام آباد ادعاي تسلط بر همه منطقه كشمير را دارند. هند پاكستان را متهم مي به دامن زدن ناآرامي به وسيله نفوذ در ميان مبارزان زيرزميني كشميري مي كند و پاكستان به نوبه اش ادعا مي كند كه فقط به حمايت خواسته هاي برحق كشميري هاي هند در راستاي استقلال آنها دست مي زند.

اما واقعيت اين است كه علت موج هاي قهر و خشونت هاي كنوني قبل از همه بيشتر در سرخوردگي جوانان در كشمير نهفته است كه بعد از ده ها سال برخورد هاي خياباني و اعتصابات با انگيزه هاي سياسي، هيچ بهبودي يي در زندگي شان احساس نمي كنند. حكومت هند تا كنون به خواسته هاي آنها دال بر پيشرفت اقتصادي و ميزان مشخصي از استقلال، پاسخ مثبت نداده است.

زبينه ماتي/ حسين مبلغ

ويراستار: رسول رحيم