شهر ویرانه پالمیرا در در وسط صحرای سوریه قرار دارد. این شهر یک زمانی توسط درخت‌های خرما محاصره شده بود و برای قرن‌ها توقفگاه کاروان‌ها در مسیر جاده ابریشم بود. این شهر مرکز ثروت و تجارت بود. به مرور زمان دوران طلایی به پایان رسید و این شهر زیر ریگ و خاک شد. بعدها این منطقه حفاری شد و ویرانه‌های این شهر در سال 1980 شامل لیست میراث‌های فرهنگی جهان گردید.

در سده یکم میلادی مردم شهر پالمیرا یک معبد بزرگ به شیوه رومی‌ها برای خدای بعل ساختند. این شهر تبدیل به مرکز زندگی دینی در پالمیرا شد که برای یک مدت زمانی شاهد امپراتوری رومی زیر رهبری تیبریوس بود. پرستگاه بزرگ بعل به همه جهت‌ها ساخته شده است. دیوارهای این ویرانه‌های باستانی قبلاً در نتیجه جنگ داخلی سوریه توسط گلوله سوراخ سوراخ شده است.

ردیف ستون‌های عالی شهر پالمیرا که در قرن دوم ساخته شده بودند بیش از یک کیلومتر امتداد دارد. زمانی ادویه، مصاله جات غذا، عطریات، سنگ‌های قیمتی و دیگر جواهر و گنج‌ها از زیر ستون‌های مجلل همین جاده می‌گذشتند. تاق ورودی آن به پیشواز امپراتور روم هادریانوس ساخته شده بود.

ساختمان چهاربرجه پالمیرا در یک چهارراهی ساخته شده بود. ستون‌های ظریف آن از سنگ خارای سرخ رنگ ساخته شده بود که از معدن سنگ اسوان مصر آورده شده بود. امروزه تنها یکی از این ستون‌ها اصلی است و دیگر ستون‌ها شبیه سازی شده اند.

بعلشمین یا خدای باد دیگر معبود مهم باشندگان پالمیرا بوده است. احتمالاً این پرستشگاه نسبت به دیگری که در گوشه دیگر شهر ساخته شده بود، بهتر در مقابل توفان ریگ مقاومت کرده است. دقیقاً معلوم نیست این معبد چه زمانی ساخته شده بود.

پالمیرا مشخصه‌های زیاد یک شهر رومی-یونایی را دارد. این شهر ویرانه یک ایوان یا سرسرا، حمام‌های گرمابه و یک آمفی تیاتر داشته است. درامه‌های خاوری زیادی در این تیاتر نمایش داده شده اند. اما متاسفانه این درامه‌ها که به زبان ارامی بوده اند، ثبت نشده اند.

یک زمانی تندیس‌های حدود 200 شخصیت مهم در محله اگورا یا چهارراهی اصلی شهر ایستاده بودند. در گوشه جنوب غربی آن بقایای ساختمانی وجود دارد که احتمالاً شورای شهر در آن جلسه می‌کرده است. شورای شهر متشکل از نمایندگان خانواده‌های متنفذ بوده که برای خوشبختی این شهر صحرایی تصمیم می‌گرفته اند.

چندین آرامگاه در بیرون از دروازه‌های شهر وجود دارند. خانواده های بزرگ مناره‌های بلندی می‌ساخته اند و تابوت‌های سنگی و زینتی چندین نسل را در آن می‌گذاشتند.

در سال 300 بعد از میلاد پالمیرا تبدیل به یک پایگاه نظامی شد و زیر قدرت سلسله‌ای از حاکمان قرار گرفت. بعد از پایان دوران طلایی، شکوه و جلال این شهر زیر ریگ‌های صحرایی شد. حتی امروز نیز بخش‌هایی از ویرانه‌های این شهر زیر ریگ قرار دارند. حالا این شهر تاریخی در تهدید خشونت‌های "دولت اسلامی" یا داعش قرار دارد.