جنگ اوکرایین: آیا اروپا به تغییر استراتژی رو می‌آورد؟
۱۴۰۲ بهمن ۱۸, چهارشنبه
در ماه جنوری شمار زیادی از نظامیان ارشد ناتو تقریباً به صورت همزمان هشدار دادند که این پیمان باید خود را برای یک منازعه با روسیه آماده کند. راب باور، دریاسالار هالندی و رئیس کمیسیون نظامی ناتو در یک کنفرانس خبری بعد از نشست دو روزه این کمیسیون در پایان ماه جنوری هشدار داد: «برای ما باید روشن باشد که زندگی ما در صلح یک امر بدیهی نیست.»
بیشتر بخوانید: ناتو چیست و چرا ایجاد شد؟
با توجه به تهاجم گسترده روسیه بر اوکرایین که در ماه فبروری وارد دومین سال خود می‌شود، اریک کریستوفرسن، فرمانده نیروهای نظامی ناروی گفت که حالا یک «چهارچوب زمانی وجود دارد که ممکن است یک، دو یا سه سال دوام کند و در این مدت ما باید برای دفاع مطمئن سرمایه‌گذاری کنیم.»
در عین زمان میکائیل بیدن، فرمانده کل نظامی کشور همسایه‌اش سویدن از مردم و مقامات سیاسی کشورش خواست که از «درک [مساله] به عمل عبور کنند.»
تقاضای نظامیان از سیاستمداران
کارشناسان در این تقاضاهای نظامیان از سیاستمداران در اروپا، یک تغییر استراتژی در منازعه با روسیه را می‌بینند. نیکو لانگه، کارشناس امور امنیتی در آلمان در مصاحبه با دویچه وله گفت این امیدواری که جنگ اوکرایین از طریق ارسال اسلحه و وضع تحریم‌های غرب بر اقتصاد جنگی روسیه به زودی پایان یابد، تحقق نیافت.
به اینستاگرام دویچه وله دری بپیوندید
آنچه فعلاَ نظامیان و تحلیلگران را به خود مشغول کرده است، قبل از همه کمبود مهمات و ابزارهای جدید جنگی در اوکرایین و میزان ظرفیت‌های تولید مهمات در اروپا می‌باشد.
در این میان، قابلیت‌های بازدارندگی نظامی ناتو به صورت تنگاتنگ با ارسال اسلحه و مهمات به اوکرایین گره خورده است. اتحادیه اروپا در سال گذشته وعده داده بود که به اوکرایین تا ماه مارچ یک میلیون گلوله ارسال می‌کند، اما این طرح ناکام ماند. از دید لانگه، کارشناس امور اوکرایین و روسیه که در کنفرانس امنیتی مونشن (MSC) نیز کار می‌کند، به طور مثال حکومت آلمان بسیار دیر برای قبول ضمانت‌ها در برابر تولیدکنندگان مهمات واکنش نشان داد. لانگه گفت: «حالا بعد از دو سال به این کار اقدام می‌شود.» این در حالی است که نیاز به اسلحه و مهمات نه تنها در اوکرایین، بلکه در انبارهای خالی مهمات در دولت‌های عضو ناتو نیز وجود دارد.
سرمایه‌گذاری در پهپادها، مهمات، وسایط جنگی
کریستیان مولینگ، رئیس مرکز امور امنیتی و دفاعی در انجمن سیاست خارجی آلمان، در یک تحلیل در خور توجه روشن ساخت که ناتو در بدترین صورت فقط پنج سال وقت دارد تا خود را به شکلی تجهیز کند که قابلیت بازدارندگی کافی در برابر روسیه داشته باشد و از یک حمله احتمالی به قملرو این پیمان جلوگیری کند.
گوستاف گرسل، از مرکز مطالعات «شورای اروپا برای روابط خارجی» در یک تحلیل تازه نوشت: «غرب و به‌خصوص اروپایی‌ها باید قاعده‌های مالی شان را بازنگری کنند و امکانات بزرگی را ایجاد کنند تا تولید هواپیماهای بدون سرنشین، مهمات و وسایط زرهی جنگی و امور مهم دیگر را مورد حمایت قرار دهند.»
گرسل می‌گوید این استراتژی که قبل از همه سلاح‌ها و تجهیزات شناخته شده زمان اتحاد جماهیر شوروی پیشین از دولت‌های اروپای شرقی به اوکرایین ارسال گردد، به پایان خود نزدیک می‌شود. او توضیح می‌دهد که چنین سلاح‌ها و تجهیزات به سادگی دیگر در دست نیست و تولیدات اسلحه باید قویاً برای اوکرایین و همچنین اعضای ناتو تقویت شود.
عقب‌نشینی تاکتیکی اوکرایین از مناطق آزاد شده؟
نظامیان و همچنین تحلیلگران در دومین زمستان جنگ به خصوص به ناتوانی‌هایی نیروهای اوکرایین در جنگ توپخانه‌ای در برابر روسیه توجه دارند. روسیه ظاهراً می‌تواند کبمودی‌ها خود در این بخش را با واردات مهمات از کوریای شمالی رفع کند، در حالی که اوکرایین مجبور می‌شود استفاده از گلوله‌های توپخانه‌ای را جیره‌بندی کند. مایکل کوفمن از «مرکز تحلیل‌های نیروی دریایی» در ایالات متحده امریکا می‌گوید فعلاَ تناسب به شکلی است که در برابر گلوله اوکرایینی پنج گلوله از سوی روسیه شلیک می‌شود. اما تحلیل‌های بدبینانه‌ای هم وجود دارد که می‌گویند در برابر هر گلوله اوکرایین ده گلوله روسیه وجود دارد.
کوفمن این را ممکن می‌داند که نیروهای اوکرایینی مجبور به عقب‌نشینی از جبهات شرقی در شهر آودیئیفکا شوند. همچنان در شهر کوپیانسک نیز تهدید تهاجم بزرگ‌تر روسیه وجود دارد.
کریستیان مولینگ از «شورای روابط خارجی آلمان» در یک مصاحبه رادیویی گفته است که به تدریج واضح می‌شود که تامل در ارسال مهمات و تجهیزات جنگی به اوکرایین در دو سال اخیر منجر به این شده است که اوکرایین مجبور به عقب‌نشینی از مناطق آزاد شده گردد.
در همین حال، نیکو لانگه به این نظر است که نوعی از تغییر استراتژی آغاز شده است. به گفته او این تغییر ناشی از وضعیت نظامی در اوکرایین و همچنین تحلیل‌های نظامیان غربی است که نیازمندی‌های نیروهای نظامی خود به تجهیزات را نیز زیر نظر دارند.
کریستیان فرویدینگ، تورن جنرال آلمانی در مصاحبه با گروه رسانه‌ای «شبکه تحریریه آلمان» گفته است که «ایجاد قابلیت‌های ساختاری طولانی‌مدت نیروهای مسلح اوکرایین که ما حالا روی آن کار می‌کنیم» از اهمیت بالایی برخوردار است.
در واقع نیروهای مسلح اوکرایین از موفقیت‌هایی در برابر ابرقدرت روسیه گزارش می‌دهد؛ مثلا از حملات هوایی هدفمند بر مواضع رادارهای روسیه، پایگاه‌ها و مسیرهای تدارکاتی در شبه جزیره کریمیا و جنوب اوکرایین.
یوتیوب دویچه وله دری را ببینید
والری زالوژنی، فرمانده کل نیروهای مسلح اوکرایین در شروع ماه فبروری در تحلیلی برای شبکه امریکایی «سی‌ان‌ان» نوشت: «نکته تعیین‌کننده این است که سیستم‌های بی‌سرنشین، به گونه مثال پهپادها، به صورت مشترک با دیگر انواع سلاح‌های پیشرفته بهترین امکانات را برای اوکرایین ایجاد می‌کند تا در جنگ در جبهات راکت باقی نماند که ما در آن امتیاز نخواهیم داشت.» او گفت که به این دلیل ۵۰ کشور زیر رهبری امریکا که از اوکرایین حمایت می‌کنند، باید همواره سلاح‌های با فن‌آوری پیشرفته تدارک ببینند.
ایالات متحده امریکا او شروع ماه فبروری بمب‌های دقیق نوع (GLSDB) که ۱۵۰ کیلومتر بُرد دارند به نیروهای اوکرایینی می‌دهد. به این ترتیب، مسیر اصلی تدارکاتی ارتش روسیه در نوار ساحلی میان شبه جزیره کریمیا و شهر ماریوپول در جنوب این کشور در تیررس اوکرایین قرار می‌گیرد. نیکو لانگه این موضوع را به نقل از منابع امنیتی به دویچه وله تائید کرد.
کییف بیش از یک سال می‌شود که امیدوار دستیابی به سلاح‌های دقیق است. لانگه به دویچه وله گفت که برای اوکرایین «این روزها برخی مسایل به سمت درست در حرکت است.» به گفته او حالا باید دیده شود که تغییر استراتژی مورد نظر نظامیان اوکرایین و غربی در عرصه سیاست در اروپا چگونه نگریسته می‌شود، چون اروپا باید تمویل مالی ارسال تسیلحات به اوکرایین و همچنین افزایش تولید مهمات را تضمین کند.