از ۱۵ آگست تا ۱۰ اکتوبر سال گذشته میلادی، گالری "کمره ورک" در برلین برخی از عکس های ویژه محمد علی را به نمایش گذاشت. این عکس محمد علی در سال ۱۹۶۶ در شیکاگو توسط عکاس آلمانی توماس هوپکر گرفته شد. هوپکر یکی از محبوبترین عکاسان محمد علی بود.

کارل فیشر این عکس محمد علی را در سال ۱۹۶۷ برای مجلمه "اسکویر" گرفت. این عکس بر اساس نقاشی "شهادت سباستین مقدس" مربوط به قرون وسطی گرفته شده است. در زمان جنگ ویتنام، محمد علی از شرکت در جنگ خودداری کرد. از او نقل قول شده است که گفته "هیچ ویتنامی من را سیاهپوست نگفته؛ من با آنها نمی جنگم". او با این حرف زیر حمله برخی از رسانه های سفیدپوست قرار گرفت.

در سال ۱۹۶۴، هری بنسون از دیدار کسیوس (نام قبلی محمد علی) با گروه موسیقی بیتل ها در میامی عکس گرفت. حتا در آن زمان درخشش این ستاره بوکس به چشم می خورد. در آن دوران او شاخصترین بوکسر عرصه پاپ شد.

این مشهورترین عکس محمد علی در رینگ بوکس است. او دراین عکس سونی لیستون را ناک اوت کرد. نایل لایفر عکاس به نظر می رسد که در خوب زمانی آنجا بود.

در سال ۱۹۶۵ با گرویدن به اسلام، کسیوس کلی نام خود را به محمد علی تغییر داد. اواخر دهه ۱۹۶۰ او با رهبران جنبش مدنی امریکا مانند ملکوم ایکس همکاری می کرد و آزادانه درباره عقیده خود گپ می زد. توماس هوپکر این عکس محمد علی را هنگام مناجات در رینگ در سال ۱۹۶۶ در لندن گرفت.

محمد علی هیچ وقت فرصت بودن با مردم را از دست نمی داد. او حتا سعی می کرد تا جلسات تمرین خود را در ملاء عام انجام دهد. پیتر انجلو سیمون این عکس را در سال ۱۹۷۴ از علی گرفت. علی همان سال، جورج فورمن را شکست داد و بار دیگر قهرمانی بوکس سنگین وزن جهان را در یکی از بزرگترین مسابقات که "غرش در جنگل" خوانده شد، کمایی کرد.

پس از "عالیترین"، صفتی که محمد علی خوش داشت خود را با آن توصیف کند "زیبا" بود. او هیچ وقت نماند تا نشانه های زخم بر اثر ورزش در چهره اش دیده شود. بخش مهمی از غرور و تمجیدش تصنعی بود اما با آن هم آراستگی ظاهر بدون شک برای محمد علی بسیار اهمیت داشت. توماس هوپکر این عکس را هنگامی گرفته که علی در یک آرایشگاه بود.

علی به ویژه در اوان ورزش حرفه ای، همه چیز را سهل و ساده در رینگ جلوه می داد اما مهارت او در واقع در تمرین های دشوارش در کلپ بود. این عکس که هوپکر در سال 1966 گرفته، نشان می دهد که چطور محمد علی ساعت ها به تمرینات دشوار می پرداخت تا در مسابقات بهترین باشد.

عکس های محمد علی در نمایشگاه نشان می دهند که این بوکسر هنگام عکاسی کاملا متوجه خود بوده و می دانست که عکاس چگونه فریمش را تنظیم می کند. عکاس ها می گویند که کار با محمد علی به طور باورنکردنی آسان بود چون او رسانه را خوب می شناخت. در این عکس علی تنها نیست، بلکه علی و ابراز عکاسی هستند که هوپکر عیار کرده بود.

بزرگترین مسابقه مشت زنی یا بوکس: در 30 اکتوبر 1974 میلادی در کینشاسا، پایتخت زئیر سابق، جورج فورمن قهرمان سنگین وزن و قهرمان سابق محمد علی در برابر همدیگر قرار گرفتند.

این مسابقه یک رویداد رسانه‌ای در جهان و بزرگترین رویداد ورزشی در قاره افریقا بود. دان کینگ، مشوق ورزش بوکس و موبوتو، دیکتاتور زئیر این مسابقه را راه اندازی کرده بودند. دیکتاتور موبوتو از این مسابقه هدف تبلیغاتی برای کشورش در سر داشت.

هر دو مشت‌زن همراه با مربیان و همراهان شان و همچنین مقامات و روزنامه نگاران هفته ها در زئیر به دلیل آسیبی که به فورمن رسیده بود، باید انتظار می‌ماندند. یک ماه مسابقه به تعویق افتاده بود.

علی مردم زئیر را مجذوب خود کرد. او قهرمان پذیرفته شده و تحسین شده مردم بود و فورمن مورد نفرت قرار داشت، زیرا او با یک سگ آلمانی روی صحنه ظاهر شده بود، دقیقاً مثل اشغال گران بلجیمی کانگو. "علی او را بکش!" شعار هوداران محمد علی بود.

قبل از آغاز مسابقه هیچ یک از متخصصان رشته بوکس شانس پیروزی برای علی نمی دیدند. فورمن که 40 مسابقه را پی هم برده بود، برای همه برنده محسوب می شد. اما تاکتیک علی دست آورد داشت. او به طناب میدان بوکس تکیه داده و خود را تا حد امکان به عقب کشیده بود. از این طریق خود را از مشت های فورمن نجات می داد.

یکی دیگر از تاکتیک های علی این بود که دایماً در جریان مسابقه به فورمن می گفت: "بیا نه!"، "نمی توانی ضربه سخت‌تر بزنی؟". با وجودی که فورمن همواره به علی ضربه وارد می‌کرد، علی بار بار این جملات را به فورمن زمزمه می‌کرد. ظاهراً ضربات فورمن بر علی بی اثر بودند.

پس از ختم دور هشتم مسابقه و رسیدن مرحله نهایی، فورمن خسته شده بود. علی با یک ضربه ماهرانه بر سر فورمن او را روی زمین انداخت. فورمن ده ثانیه بعد توانست از زمین بلند شود و آن زمان وقت مسابقه به پایان رسیده بود و دیگر شانسی نداشت.

فورمن، قهرمان طولانی مدذت جهان شکست داده شد. اما فورمن مانند یک ورزشکار واقعی باخت اش را با افتخار پذیرفت. او بعد از مسابقه گفت: «محمد علی بر من ضربه محکمی از سمت راست وارد کرد. او عادلانه بازی کرد و با شایستگی پیروز شد. من فعلاً فقط افتخار می کنم که بخشی از اسطوره علی هستم».

برای محمد علی این مسابقه بازگشت دوباره به مقام قهرمانی جهان بود. او به دلیل خودداری از شرکت در جنگ ویتنام، برای هفت سال مقام قهرمانی را از دست داد. با این مسابقه او دوباره قهرمان جهان شد. تا امروز او "بزرگترین قهرمان جهان" باقی مانده است.

علی و فورمن به همان اندازه که در میدان مسابقه در سال 1974 بر همدیگر شان ضربه وارد می کردند، به همان اندازه بعدها همدیگر را درک می کردند و حتی بعضاً به صورت مشترک روی صحنه می آمدند. مثلاً در سال 1997 در مراسم اهدای جوایز اوسکار.