حکومت برنامههای سوادآموزی را در زندانها راه اندازی میکند
حسین سیرت، کابل۱۳۹۵ مرداد ۲۵, دوشنبه
وزارتهای معارف و عدلیه افغانستان تفاهمنامهای را امضا کردند که براساس آن خدمات سواد آموزی برای مردم طوری فراهم میشود که همزمان مردم از قوانین نیز آگاهی یابند. برنامه سوادآموزی در زندانها روی دست گرفته میشود.
عکس: DW/H.Sirat
اعلانات بازرگانی
براساس آمار وزارت معارف، ۴۰ درصد مردم افغانستان باسواد هستند و ۶۰ درصد دیگر از سواد خواندن و نوشتن محرومند. صدها مکتب در مناطق ناامن مسدود اند و طالبان به مکتبهای دخترانه اجازه فعالیت نمیدهند. بسیاری مکتبها در نتیجه جنگو ناامنی مسدود شده و کودکان این مناطق از رفتن به مکتب و آموزش محروم هستند.
اسدالله حنیف بلخی، وزیر معارف افغانستان روز دوشنبه هنگام امضای این تفاهمنامه با وزارت عدلیه گفت که هدف اساسی این تفاهمنامه سواد آموزی برای زندانیان، زنان و کودکانی است که در زندانها به سر میبرند. در حال حاضر حدود ۳۰ هزار زندانی در سراسر افغانستان در زندانها به سر میبرند.
آقای بلخی گفت: «هدف ما سوادآموزی برای زندانیان به خصوص در مراکز اصلاح و تربیت اطفال است. هرچند وزارت معارف مکتبهایی را در زندانها و مراکز اصلاحیه ایجاد کرده است، ولی در جاهایی که مکتب وجود نداشته باشد، کورسهای سوادآموزی را برای بزرگسالان و اطفال دایر میکند.»
وزارت معارف مسئولیت دارد تا مواد درسی و آموزشی مراکز سوادآموزی را فراهم کند، بیسوادان را آموزش دهد و از روند آموزشی در این مراکز نظارت نماید.
آموزش زنان و کودکان محروم
وزیر عدلیه در مراسم امضای این تفاهمنامه گفت آموختن قوانین یکی از مهمترین اهداف این مراکز آموزش است تا افرادی که در زندانها به سر میبرند از قوانین نیز آگاهی یابند.
در بسیاری مناطق ناامن کودکان به مکتب دسترسی ندارندعکس: Reuters/Parwiz
در حال حاضر زنان و کودکان زیادی در زندانهای افغانستان به سر میبرند. نهادهای حقوق بشر در سالهای اخیر انتقادات زیادی را در رابطه به زندانهای زنانه و زندانی بودن کودکان همراه با مادران شان مطرح کردهاند. حضور کودکان در زندانها باعث میشود این کودکان از هرنوع آموزش محروم بمانند و در محیط زندگی با مجرمان و خاطیان روبرو هستند.
اما عبدالبصیر انور، وزیر عدلیه افغانستان گفت که قرار است پس از این زنان و کودکان در زندانها از سواد برخوردار شوند، آموزش ببینند و پس از بیرون شدن از زندان اصلاح شوند: «ما یک بار بزرگی را با خود داریم که آن مراکز اصلاح و تربیت اطفال است. ما باید از همکاری خاص وزارت معارف بهره مند باشیم تا امانتهایی را که نزد خود داریم طوری تربیت شوند که در این دوره چیزهایی بیاموزند.»
آموزشهای حقوقی نیز شامل این دوره سواد آموزی است. قرار است قوانین فعلی افغانستان در نصاب درسی مراکز سواد آموزی گنجانده شوند و از این طریق زندانیان با قوانین کشور شان آشنایی حاصل کنند.
وزیر عدلیه افغانستان گفت: «آموختن قوانین و آگاهی از قوانین جامعه را به طرف قانونمند شدن پیش میبرد. ما با این برنامه تلاش داریم تا جامعه خود را به طرف قانونمند شدن به پیش ببریم.»
حکومت افغانستان در حالی اقدام به ارایه خدمات آموزشی برای زندانیان کرده است که وضعیت زندانها همیشه با انتقادهایی مواجه بوده است. نبود مراکز آموزشی، خدمات صحی و در برخی موارد نقض حقوق بشر در زندانها همواره برای حکومت دردسرهایی را به وجود آورده است.
از آرشیف
آلبوم عکس: صنفهای درسی در جهان، از تخته تا تبلت
تفاوتها میان کشورها را میتوان در صنفهای درسی به خوبی تماشا کرد. در برخی کشورهای جهان موجودیت کمپیوتر، تبلت و دیگر ابزار تکنولوژیک در صنفهای درسی عادی است، اما در کشورهای فقیر صرفاً دسترسی به آموزش ابتدایی مطرح است.
عکس: picture-alliance/dpa
آموزش ابتدایی
در صنفهای درسی افغانستان از ابزارهای تکنولوژیک خبری نیست. هنوز تباشیر و تخته سیاه ابزارهای معمول نوشتن و تمرین کردن است. برخی مکتبها چوکی و میز دارند، اما هستند مکتبهایی که دانش آموزان آنها روی کف اتاق مینشینند. حتی برخی دانش آموزان به دلیل نبود ساختمان در فضای آزاد درس میآموزند.
عکس: AP
کتابهای الکترونیک
کوریای جنوبی در نظام تعلیمی خود خیلی زیاد به رسانههای دیجیتال تکیه میکند. کمپیوتر و انترنت در هر صنف درسی قابل دسترس است و حکومت تصمیم دارد کتابهای الکترونیک را جایگزین همه کتابهای درسی کند. برای فراهم ساختن این خدمات برای کودکان خانوادههای فقیر، به آنها به صورت مجانی تبلت داده میشود.
عکس: AP
کودکانی که در حاشیه اند
در کشور غنا هم همان تباشیر است و تخته سیاه. میزان افراد باسواد در این کشور نسبت به همسایههایش بالاتر است زیرا مکتب تا صنف ششم مجانی است. اصولاً کودکان مکلف اند که تا صنف نهم مکتب بروند. اما اکثر کودکان در حاشیههای کشور به زبان رسمی آموزشی، یعنی انگلیسی صحبت نمیتوانند.
عکس: Fotolia/Living Legend
پنسل و کتابچه کهنه شده اند
شاگردان در این مکتب در آلمان هرگز از پنسل و کتابچه استفاده نمیکنند بلکه از تختههای سفید و نتبوک کار میگیرند. هدف تقویت تعامل با وسایل دیجیتال و شایستگی دانش آموزان در بخش رسانههای دیجیتال است.
عکس: AP
آموزش زودهنگام در جهان صنعتی
در کشورهای صنعتی، رفتن به مکتب چیزی بیشتر از فراگیری آموزشهای ابتدایی است. این شاگردان چهار ساله در مکتبی در آیووای ایالات متحده امریکا مشتاقانه به معلم شان گوش میدهند. در کشورهای با درآمد بالا، 70 درصد شاگردان پیش از رفتن به مکتب ابتدایی آموزش را شروع میکنند، اما برعکس در کشورهای با درآمد پایین، از هر 20 کودک یک تن به آموزش پیش از مکتب دسترسی دارد.
عکس: AP
روز بد کودکان فقیر
در کنیا همه شاگردان میتوانند تا صنف هشتم مجانی درس بخوانند. اما بسیاریها پیش از رسیدن به صنف هشتم از مکتب دست میکشند، زیرا والدین شان نمیتوانند کتاب، کتابچه، لباس، بوت و دیگر لوازم مکتب را فراهم کنند. مکتبهای دولتی امکانات محدود دارند. پولداران فرزندان خود را به مکتبهای خصوصی میفرستند.
عکس: DW/J.Bruck
آموزش در یونیفورم
در انگلستان بسیاری شاگردان با یونیفورم به مکتب حاضر میشوند. باور به این است که یونیفورم آنها را کمک میکند که خود را در محیط مکتب یافته و به یادگیری بیشتر تمرکز کنند. برخلاف کشورهای فقیر، اینجا خانوادههایی که توانایی تهیه کردن یونیفورم را ندارند، دولت این کار را انجام میدهد.
عکس: picture-alliance/dpa/dpaweb
صنف در فضای باز
اگر ساختمانی وجود نداشت، میشود ابتکاری کرد و مانند آنچه در این تصویر در پاکستان میبینید، در فضای آزاد درس خواند. پاکستان بودجه تعلیم و تربیه را کاهش داده و سرمایه گذاری در بخش نظامی را بالا برده است. شاگردان بیش از هر کس دیگر این مشکل را درک میکنند.
عکس: AP
تلاش دسترسی به آموزش ابتدایی
جنگهای داخلی و سلطه طالبان بر افغانستان باعث شد که تعداد زیادی از کودکان از دسترسی به مکتب محروم بمانند. از هر چهار زن تنها یکی میتواند بخواند و بنویسد و 52 درصد مردان باسواد اند. هنوز مکاتب کافی در افغانستان وجود ندارند و کمبود معلم و مواد درسی نیز محسوس است.
عکس: picture-alliance/dpa
محرومیت دختران
سودان جنوبی وضعیت مشابهی دارد و تنها 16 درصد زنان میتوانند بخوانند و بنویسند. تعلیم دختران هدف اصلی سازمانهای امدادی خارجی است. نظام تعلیمی این کشور به دلیل سالها جنگ کارآیی ندارد. در چند مکتب محدود نیز چوکی و میز کمبود است.
عکس: dapd
فاصله میان فقیر و غنی
شاگردان در مناطق روستایی برازیل چنانچه در این تصویر دیده میشود در مکتبهای با امکانات محدود درس میخوانند. هرچند برازیل یک کشور رو به رشد صنعتی است، اما فاصله میان فقیر و غنی خیلی زیاد است. فقیرترین مردم این کشور مربوط به قشر دهقان و زراعت پیشه اند.