خبرنگاران اسوشیتدپرس با زندانیان طالبان در زندان پلچرخی کابل دیدار و مصاحبه کرده اند. به روایت این خبرگزاری، طالبان در یک بخش جداگانه این زندان نگهداری می‌شوند. خود این بلاک زیر تدابیر شدید امنیتی است، اما طالبان زندانی در داخل بلاک شان آزادی دارند.

خبرگزاری اسوشیتدپرس از منابع طالبان اطلاعاتی به دست آورده که گویا فهرست پنج هزار زندانی طالبان به امریکایی ها داده شده تا در نتیجه امضای توافقنامه صلح آزاد گردند. تیم این خبرگزاری در پلچرخی در این مورد با شماری از زندانیان طالبان مصاحبه کرده است. شماری از آن‌ها نوستالژی خود نسبت به حکومت طالبان زیر رهبری ملا محمد عمر را بیان داشته اند.

زندان پلچرخی که از بندهای مختلف تشکیل شده، یک بند مخصوص جنگجویان طالبان دارد. آن‌ها در بخش مربوطه شان می‌توانند آزادانه باهم تجمع، عبادت و مطالعه کنند. شماری از زندانیان طالبان از بدرفتاری شکایت کرده اند. یکی از آن‌ها به نام مولوی سهاب گفته است که از انتقام هراس دارد و زندانیان طالبان توسط محافظین لت و کوب شده اند. او شکایت کرده که برخی زندانیان دوره حبس شان سپری شده، اما هنوز در بند اند.

در این مصاحبه مولوی نیاز محمد به شکلی تبارز یافته که گویا رهبر این زندانیان است، هرچند هیچ زندانی او را رسماَ رهبر خود معرفی نکرده است. او گفته است که دوره حبس ۱۵ ساله را سپری می‌کند. وی مانند مذاکره کنندگان این گروه با لحنی نرم از تغییر طالبان سخن گفته است: «طالبان مثل سابق نخواهند بود. ما می خواهیم زنان تحصیل کرده و در چوکات اسلام در تمام بخش ها کار کنند».

طالبان در زندان پلچرخی تلفون همراه دارند و به راحتی با بیرون در تماس هستند. چشم‌دیدهای خبرنگاران اسوشیتدپرس نشان می‌دهد که زندانیان این گروه شبکه ای منظم در داخل زندان دارند و تمام بازداشت ها را براساس ولایات ثبت کرده و حتی می دانند چه کسی بیمار است و یا جان داده است. مولوی نیازمحمد گفته است: «جوانان افغان نباید از طالبان بترسند؛ چراکه این آنها هستند که وطن را می سازند».

زندان پلچرخی گنجایش پنج هزار نفر را دارد، اما در حال حاضر ۱۰۵۰۰ زندانی در ۱۱ بلاکش زندانی هستند. نزدیک به سه هزار تن شان جنگجویان طالبان رده بندی شده اند و در بلاکی مخصوص هستند؛ جایی که نیروهای امنیتی با احتیاط و کاملاَ مجهز با سلاح داخل می‌شوند. مسئولین زندان می گویند تلاش می کنند موازین حقوق بشری را در برخورد با آنان رعایت کنند.

این زندانیان طالبان از بدرفتاری محافظین و کاستی‌ها در خدمات رفاهی، بهداشتی و درمانی شکایت می کنند. اما رئیس زندان این اظهارات طالبان زندانی را رد می‌کند و می‌گوید خدمات درمانی حتی بهتر از آن است که برخی از این طالبان در قریه‌های شان داشته اند. او گفته است که آنها هفته ای سه بار گوشت می خورند و آزادانه داخل بند رفت و آمد می کنند.

مسئولان گفته اند که شفاخانه زندان در حال بازسازی است. زندانیان طالبان به کتابخانه، مکتب، کورس سوادآموزی و مسجد نیز دسترسی دارند و نماز جماعت و خطابه برگزار می کنند. هرچند برخی آزادی این طالبان را به خاطر امضای توافقنامه صلح و پایان جنگ افغانستان کارساز می دانند، اما برخی تحلیلگران می گویند در گفته ها و عمل طالبان تفاوت واضحی وجود دارد و آزادی این جنگجویان وضع امنیتی را خراب تر خواهد کرد.