شمار این خبرنگاران به شش تن می‌رسد صبح روز سه شنبه تحصن شان را در برابر دفتر سازمان ملل متحد در انقره آغاز کردند. خبرنگاران متحصن در گفتگوی تلیفونی به دویچه وله گفتند که این تحصن نامحدود است و تا زمانی که ملل متحد به خواست‌های آنان رسیدگی نکند، دست از تحصن بر نخواهند داشت.

رضا ادیب سخنگوی این گروهی از خبرنگاران در گفتگو با دویچه وله می گوید که عدم بررسی پرونده های آنان از سوی دفتر نمایندگی سازمان ملل در امور پناهندگان و چالش های روز افزون زندگی آوارگی در ترکیه آنان را مجبور ساخته است که دست به این تحصن بزنند. ادیب همچنان نمایندگی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان را متهم به رفتار دوگانه کرده گفت: «سازمان ملل متحد در امور پناهنده گان با تبعيض آشكار ميان پناهجويان افغان و ديگر كشورها عملا قوانين بين المللي در مورد پناهجويان را نقض ميكند. در ضمن پناهجويان خبرنگار به دليل عضويت در يك گروه اجتماعي خاص بايد مورد توجه ويژه این سازمان قرار بگيرند كه متاسفانه كم توجهي سازمان دراين مورد كاملا مبرهن و اشكار است».

عباس غزنوی یک تن از خبرنگاران افغان که دست به تحصن زده است گفت که زندگی در ترکیه برایش دشوار است و خواهان رسیدگی به دوسیه پناهجویی اش می‌باشد: «خواست ما از سازمان ملل این است که به دوسیه‌های ما توجه کند. ما در این‌جا امنیت نداریم. سازمان ملل متحد باید زمینه اسکان ما در یکی از کشورهای امن را فراهم سازد.»

ویدا بره‌کی خبرنگار دیگری که در ترکیه به سر می‌برد به دویچه وله گفت که سازمان ملل متحد باید به پرونده او رسیدگی کند: «چندین بار به دفتر ملل متحد مراجعه کردم، اما هیچ توجهی نشده و هیچ اقدامی نیز صورت نگرفته است.»

خبرنگاران متحص اذعان داشتند که در ولایت‌های دوردست ترکیه زندگی می‌کنند و برای پیگیری دوسیه‌های پناهجویی شان مجبورند فاصله‌های بسیار دور را طی کنند. اما در دو سال گذشته تلاش‌‌های شان نتیجه‌ای نداشته و همه در بی‌سرنوشتی مطلق» به سر می‌برند. آقای غزنوی افزود: «پس از تلاش‌های زیاد ما به این نتیجه رسیدیم که سازمان ملل در برابر ما کاملا بی‌تفاوت است خصوصا در برابر خبرنگاران. ما فعلا در حالت بدی به سر می‌بریم.»

فرار از تهدید

این تعداد از خبرنگاران می‌گویند به دلیل تهدیدهای امنیتی در افغانستان مجبور به ترک کشور اصلی شان شده‌اند و راهی برای برگشت دوباره به کشور خود ندارند زیرا این نگرانی وجود دارد که از سوی گروه‌های تروریستی هدف قرار گیرند.

ویدا بره‌کی گفت: «من در افغانستان مصوونیت نداشتم و مجبور شدم آنجا را ترک کنم.» فرامرز سینا خبرنگار متحصن دیگر تاکید کرد که سازمان ملل متحد باید سرنوشت آن‌ها را روشن کند: «در صورتی که ما واجد شرایط برای مراحل بعدی نبودیم در آن صورت باید به ما بگویند که شما مستحق [پناهندگی] نیستید و بروید به کشور خودتان.»

این در حالیست که براساس آمار نهادهای حامی رسانه‌ها، خشونت علیه خبرنگاران در افغانستان افزایش یافته است. این گزارش‌ها حاکی از آن است که افغانستان هنوز یک کشور خطرناک برای خبرنگاران است.

احساس ناامنی در ترکیه

خبرنگارانی که دست به تحصن زده‌اند، می‌گویند در ترکیه امنیت ندارند و احتمال این که از سوی گروه‌های اوباش هدف قرار گیرند زیاد است. آن‌ها گفتند که به دلیل بی‌سرنوشتی خود و خانواده‌های شان از مشکلات روانی رنج می‌برند و نمی‌دانند که آینده چگونه خواهد شد.

فرامرز سینا گفت: «هریک از این خبرنگاران با مشکلاتی روبرو اند. از جمله بحث امنیت مساله کلیدی این قضیه است.» این تعداد از خبرنگاران می‌گوید عدالت در بررسی دوسیه پناهجویان در نظر گرفته نمی‌شود و پناهجویان افغان به دلیل عدم رسیدگی به دوسیه‌های شان در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.