حکومت مصر دستور آشکاری را صادر کرده و گفته است که فروش واسکت زرد ممنوع می باشد. در این دستور گفته شده که فروشندگان فقط می توانند به کمپنی هایی که مجوز دولتی دارند، واسکت زرد بفروشند و فروش انفرادی واسکت زرد تا اطلاع بعدی ممنوع است.

این کار حتا کافی نیست؛ به موجب این دستور، فروشندگان باید کسانی را که می خواهند بدون مجوز واسکت زرد بخرند یا بپوشند، به حکومت معرفی کنند. برای خارجی ها این مسئله مانند فکاهی دیده می شود اما پنج سال است که حکومت رئیس جمهور السیسی کوشش کرده است تا فعالان حقوق بشر را زیر کنترول خود بیاورد.

آیدا سیف الدوله، رئیس یک کلینیک خصوصی می گوید: «السیسی هیچ فضایی برای مردم نمانده است حتا کمترین فضای ممکن را؛ او کوشش می کند همه را زیر کنترول خود بیاورد و کوچکترین نشانه از اعتراض را که ببیند سریعا به جنگ آن می رود. او اقدامات پیشگیرانه روی دست گرفته و مردم پیش از آن که کاری بکنند، دستگیر و زندانی می شوند».

رئیس جمهور مصر هراس دارد که مبادا مردم، همانند معترضان فرانسوی، از واسکت زرد برای سازماندهی اعتراضات استفاده کنند و به جاده های قاهره برآیند. رئیس جمهور السیسی از سال ۲۰۱۳ قدرت را در مصر در دست دارد و از آن زمان تاکنون به شدت اعتراضات سیاسی را سرکوب کرده است.

در حکومت السیسی، تاکنون رسانه های مستقل از بین رفته اند، صدها وبسایت انترنتی بسته شده اند، احزاب، موسسات غیر دولتی و بنیادهای خارجی همه زیر کنترول حکومت آورده شده اند.

سازمان های مدافع حقوق بشر مستقل که در خارج از کشور مستقرند، برآورد می کنند که حدود ۶۰ هزار زندانی سیاسی در مصر بندی هستند. برخی از جوانان سال هاست در زندان به سر می برند فقط به این دلیل که وبلاگنویسی می کردند یا روی تی‌شرت یا پیرهن خود این عبارت را نوشته بودند: "کشوری بدون شکنجه".

آیدا سیف الدوله می گوید که مصر سرزمین شکنجه است. او رئیس کلینیک خصوصی "ندیم" است که قربانیان شکنجه را تداوی می کند. خانم سیف الدوله می گوید: «بسیاری از قربانیان شکنجه نمی گویند که ما لت و کوب شدیم، بلکه آنها بیدرنگ از شکنجه با برق و کیبل برق قصه می کنند. ما از آنها می پرسیم که آیا آنها گاهی این گونه شکنجه می شدند؟ آنها می گویند: نه، نه، این نوع شکنجه عادی بود. آنها حتا از سوء استفاده جنسی و تجاوز سخن می گویند و همه شکنجه های مختلف را قصه می کنند».

مجوز کار کلینیک "ندیم" گرفته شده و قرار است به زودی بسته شود اما پروسه هنوز جریان دارد. با این حال، خانم آیدا هیچ تردیدی درباره نتیجه این پروسه ندارد. او می گوید که هنوز زن ها و مردان شجاعی هستند که با وجود سرکوب حکومت هنوز درباره وضعیت سیاسی کشور حرف می زنند. یکی از آنان، خالد داوود، یک خبرنگار مصری است.

خالد می گوید که پس از سال ۲۰۱۱ و سرنگونی رژیم حسنی مبارک، مصر می توانست یک آینده روشن و دموکراتیک را ببیند اما آن به انجام نرسید. او می گوید: «حتا در زمان دیکتاتوری مبارک ما کمی هوا برای نفس کشیدن و کمی فضای باز داشتیم؛ حالا همان را هم نداریم. السیسی هر کار می کند تا سناریوی سال ۲۰۱۱ دوباره تکرار نشود».

در چند هفته آینده، هشتمین سالگرد "انقلاب تحریر" مصر می رسد. حکومت مصر پیشاپیش به مخالفان خود هشدار داده است. سیف الدوله می گوید: «اگر من دستگیر شوم، [فرقی نمی کند] چون من از دوستانم که در زندان هستند، هیچ تفاوت ندارم. امیدوارم که من بر اصولی که دارم، استوار بمانم. ببینیم چه می شود».

مارتین دورم / ع. ح.