سخی احمد پیمان، رییس انجمن صنایع افغانستان می گوید که تولیدات روزانه این فابریکه ها در حدود 500 تن، از قبیل سیخ گول، آهن گادر، تی آیرن و غیره می باشد و در این کارخانه ها برای صدها کارگر زمینه کار مساعد گردیده است.

به گفته وی اخیرا کشورهای همسایه افغانستان نرخ آهن آلات، به خصوص سیخ گول و گادر را تا 30 درصد کاهش داده اند و هدف اساسی این کار ورشکستگی صنایع ذوب آهن افغانستان است.

وی افزود بنابراین نیاز مبرم است که حکومت وحدت ملی افغانستان به وعده هایش در مورد حمایت از صنایع هرچه عاجل عمل کرده و برنامه های عملی را روی دست گیرد.

در نشستی که به دلیل همین نگرانی ها در کابل برگزار شده بود، آقای پیمان در مورد چالش های صنعت ذوب آهن گفت: «تعرفه ناچیز بالای واردات گادر، تی آیرن و انگلارن، قیمت گزاف برق صنعتی در کشورمان، حدود شش برابر به تناسب کشورهای همسایه و خروج سرسام آور آهن آلات کهنه و داغمه به شکل قاچاق از بنادر تورخم و سپین بولدک باعث نگرانی مان شده است».

فابریکه داران صنایع ذوب آهن از حکومت وحدت ملی می خواهند که تعرفه واردات آهن آلات را افزایش دهد، قیمت برق صنعتی را کاهش دهد، از فروش آهن آلات کهنه به پاکستان جلوگیری کرده و تمام نهادهای دولتی پس از این از صنایع ذوب آهن داخلی استفاده نمایند.

حاج عطالله وردک، رییس هیات عامل ذوب آهن کابل فولاد می گوید که اگر حکومت به تعهدات خود در برابر صنایع داخلی عمل نکند، به زودی دروازه های فابریکه های زیادی بسته خواهند شد: «همین حالا قرار معلومات ما برق به افغانستان کمتر از 2 افغانی تمام می شود. به چه اساس از ما 6 افغانی می گیرند؟ آیا این حمایت است؟ عوض اینکه با ما کمک کنند، عوض اینکه به ما سبسایدی بدهند، از ما سود می گیرند و باز انتظار هم دارند که صنایع افغانستان کامیاب شوند. این برنامه هرگز کامیاب نخواهد شد».

عبدالله رسولی رییس صنایع ذوب آهن افغان فولاد نیز علیه بی توجهی های حکومت وحدت ملی انتقاد جدی کرده می گوید که وعده های رییس جمهور پیش از انتخابات و بعد از انتخابات سبب شد که میلیون ها دالر سرمایه گذاری صورت گیرد؛ ولی اکنون پس از سه ماه نه تنها هیج کاری توسط حکومت صورت نگرفته که مشکلات نیز افزایش یافته است.

وی افزود: «تولید گادر در فابریکه من امروز آغاز شد. تا دیروز گادر ایرانی هر تن 900 دالر بود، از همین امروز گادر ایرانی در تن به 600 دالر کاهش یافت. فقط در عرض یک روز. ما به چه امیدواری سرمایه گذاری کرده ایم، باخون دل از بانک ها قرض گرفته ایم. همین حالا ما از معاشات کارمندان قرضدار هستیم. از صرفیه برق قرضدار هستیم».

این صنعت کاران سیاست دمپینگ کشورهای همسایه را برای بهبود اقتصاد افغانستان خطرناک خوانده و از مقام های مسئول می خواهند که متوجه رقابت های ناسالم اقتصادی کشورهای همسایه باشند.

کارخانه های ذوب آهن در افغانستان در حالی از خطر ورشکستگی هشدار می دهند که ساختمان سازی و صنایع دیگری که از تولیدات آهنی استفاده می کنند در این کشور به صورت چشمگیری رشد کرده اند. این کشور همچنان معادن سرشار آهن را در خود دارد که از آن جمله می توان از معدن حاجی گک نام برد.