دانشجویان معترض که شمار شان به ده ها تن می رسید، بر واژه های «استبداد و تبعیض» چلیپا کشیده بودند و خواهان عدالت، اصلاحات و شایسته سالاری در دانشکده علوم اجتماعی شدند.

اعتصاب کننده ها تمام روز را در جاده روبروی دروازه پارلمان روی خاک نشستند و به اعتصاب خود ادامه دادند. شماری از دانشجویان دختر نیز در این اعتراض سهم گرفته اند.

یک تن از معترضان به نام مرتضی گفت که فضای دانشکده علوم انسانی به اندازه کافی "غیراکادمیک" شده و تا زمانی که در رهبری آن تغییر نیاید، امیدی برای بهبود و اصلاح وجود ندارد.

این دانشجوی افغان گفت: «ما با توانایی های بسیار بالا و اندیشه های بسیار باز این جا آمدیم اما متاسفانه ما نگرانیم. زیرا پس از چهار سال ما بیسواد از این جا فارغ می شویم. اینجا استعدادکشی جریان دارد. فضا و جو در اینجا بسیار زننده، بسیار خطر ناک و بسیار استبدادی است. به حدی که برای ما غیرقابل تحمل شده است».

تقدیر از استادان شایسته

دانشجویان با نشر اعلامیه ای خواستار اصلاحات در دانشکده علوم اجتماعی شدند. معیاری ساختن مواد درسی از نظر محتوایی و املایی، ایجاد دوره های ماستری و دکترا، برگزاری سمینارهای علمی، دسترسی به انترنت و ایجاد روابط با سایر مراکز علمی در بیرون از افغانستان خواست های این دانشجویان را تشکیل می دهند.

در اعلامیه آمده است که باید به  "قانون شکنی" و "اخلاق غیرعلمی" پایان داده شود، نمره بر اساس شایستگی داده شود و از امتیازدهی سلیقه ای و براساس روابط جلوگیری گردد.

دانشجویان از استادان توانا که به گفته آنها «به تعهدات علمی» پابند هستند نام برده اند و از خدمات آن ها قدردانی کرده اند. دانشجویان به ویژه از رییس دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه کابل شکایت دارند که فضای علمی و اکادمیک را در این دانشکده از بین برده و به جای آن فضای "جاسوسی، تیمی و قومی" را حاکم کرده است.

دویچه وله تلاش کرد تا نظر رییس دانشکده علوم اجتماعی را در این مورد بگیرد، اما با تلاش های مکرر موفق نشد. اما اختر محمد عبیر، معاون ریاست اطلاعات و نشرات وزارت تحصیلات عالی گفت تلاش ها برای حل مشکلات بین دانشجویان و رییس دانشکده علوم اجتماعی جریان دارد.

"صداها در گلو خفه می‌شوند"

دانشجویان گفتند وضعیت در دانشکده علوم اجتماعی طوری است که صداهای دانشجویان و استادان توسط ریاست این دانشکده «در گلو خفه می شود" و هیچ کسی نمی تواند در برابر «استبدادی» که جریان دارد، اعتراض کند.

یکی از اعتراض های جدی دانشجویان این است که ریاست علوم اجتماعی به خواست های دانشجویان «رنگ و بوی» قومی می دهد. مرتضی گفت: «تمام خواست های ما صد درصد مدنی  و عقلانی است اما ما وقتی اعتراض مدنی می کنیم ما را به [دستگاه] امنیت معرفی می کند».

اعتصاب کنندگان گفتند تا زمانی که رییس دانشکده علوم اجتماعی از سمتش کنار نرود، به اعتصاب شان ادامه می دهند. محمد آقا، دانشجوی دیگر گفت: «در علوم اجتماعی ضعف علمی وجود دارد و هر نوع توهین و تحقیر و تبعیض، بی عدالتی و امتیازدادن های غیرقانونی وجود دارد. این ها باید پایان یابد».

این دومین بار است که دانشجویان علوم اجتماعی در برابر آنچه فضای غیرعلمی می خوانند، اعتراض کرده اند. دانشجویان دانشگاه های افغانستان در مجموع شکایت دارند که مواد و روش های درسی پاسخگوی نیازهای امروزی نیست، اما این شکایت ها کمتر به اعتراض های جمعی تبدیل شده است.