یکی از نامزدان محبوب بوکووا از بلغاریا است. او از سال 2009 مدیر کل سازمان فرهنگی ملل متحد، یونسکو است. بوکوورا یکی از نخبگان کمونیست است و در موسسه دولتی روابط بین الملل در مسکو تحصیل کرده است. او می تواند در روابطه با مسکو کمک کند. روسیه از انتخابات رهبر سازمان ملل متحد از شرق اروپا حمایت می کند.

در زندگی نامه اش بوکوورا خود را وزیر اسبق امور خارجه بلغاریا معرفی کرده است. اما او هرگز این پست را نداشته است. دفتر او این مسأله را یک "اشتباه" عنوان کرده است. تا زمانی که او خود را به مقام دبیرکلی سازمان ملل متحد نامزد نکرده بود، این اشتباه را در زندگی نامه بوکوورا کسی متوجه نشده بود. اما با وجود این تقلب کوچک او شانسی خوبی برای رسیدن به این مقام دارد.

یکی از قویترین رقبای بوکوورا، هلن کلرک، رئیس برنامه انکشافی سازمان ملل (UNDP) است. او یکی از آخرین نامزدان این مقام است. اما او نمی خواهد فقط به خاطر زن بودنش انتخاب شود. کلرک می گوید: «من می خواهم که زنان یک فرصت عادلانه برای احراز موقعیت های مختلف رهبری داشته باشند." او تجربه رهبری را به عنوان نخست وزیر سابق نیوزیلند از سال 1999 تا 2008 نیز دارد.

کلرک که حزب اش را به اصطلاح با دستان آهنین رهبری می کرد، به صراحت یکی از توانمندترین سیاستمداران در دهه های اخیر در نیوزیلند به شمار می رود. با صدای عمیق، لحن طعنه آمیز و دانش خوبش توانسته بود بر آشوبگران غلبه داشته باشد. او بیشترین ستایش از هموطنان اش را زمانی بدست آورد که بجای اینکه در جنگ عراق شرکت کند، نیروهای حافظ صلح را به افغانستان و سومالیا فرستاد.

وسنا پوسیچ وزیر خارجه اسبق کرواسیا است. از سال 2000 او عضو پارلمان کرواسیا است و در سال 2009 یکی از نامزدان ناموفق برای ریاست جمهوری بود. او که جامعه شناس است، در سال های 70 اولین گروه فمینیستی را در یوگسلاوی سابق تهداب گذاشت و در سال 1990 یکی از اعضای موسس حزب چپ لیبرال کراواسیا بود.

نتالیا گیرمان، وزیر خارجه سابق و معاون سابق رئیس جمهور مولداوی، چهره کمتر شناخته شده از رقبایش است. او همچنین در چندین اداره سازمان ملل فعال بود. او نوشته است: «امروزه که مبارزه علیه گرسنگی و یا جنگ و یا هم حفاظت حقوق برای همه، یا نجات سیاره ما مطرح است، به یک سازمان ملل متحد موثر که به چالش های مختلف بپردازد، از هر وقت دیگر بیشتر نیاز می رود و موجودیت اش مهم است.»

آنتونیو گوترس تا سال 2015 رئیس کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد بود و یک وظیفه نهایت دشوار و بزرگ را به پیش می برد. اما او این وظیفه اش را با یک رکورد غم انگیز به پایان رساند: بیش از 60 میلیون نفر در سراسر جهان در حال فرار اند. همچنین به عنوان رئیس شورای اروپا در اوایل سال 2000 گوترس یکی از دو رئیس اولین اجلاس سران اتحادیه اروپا و افریقا بود. گوترس 1996 تا 2002 نخست وزیر پورتگال نیز بود.

سرجان کِریم وزیر خارجه سابق مقدونیه به حیث سفیر نیز از جمله در آلمان ایفای وظیفه کرده است. از سال 2007 تا سال 2008 او رئيس مجمع عمومی سازمان ملل متحد بود. در درخواستی اش برای مقام رهبری سازمان ملل او می نویسد که "استقلال فردی باید تحکیم شود. برای این کار باید روی کرامت انسانی تمرکز گردد." او به شعر و عکاسی علاقه زیادی دارد.

ایگور لوکشیچ جوانترین نامزد است. او که هنوز 40 سال ندارد، موفقیت های کاری درخشانی را پشت سرگذاشته است. در سال 2004 او وزیر مالیه بود و چند سال بعد، نخست وزیر مونته نگرو گردید. لوکشیچ یکی از طرفدار غرب و طرفدار پیمان ناتو در کشورش است. اقتصاد برایش موضوع حیاتی به شمار می رود. در پهلوی آن مجموعه های شعر و نثر منتشر می کند مانند "کتاب ترس".

دانیلو تویرک، رئیس جمهور اسبق سلوانیا (2007 - 2012) احتمالا بیشتر وقت زمان فعالیت های سیاسی اش را در نیویارک گذشتانده است. از سال 1992 تا سال 2000 او سفیر سلوانیا در سازمان ملل متحد بود. پس از آن، او توسط دبیر کل آن زمان سازمان ملل کوفی عنان به عنوان معاون سیاسی اش منصوب شد. او که یک حقوقدان است به عنوان یک فعال حقوق بشر به خصوص در درگیری ها به حساب می آید.

در پایان امسال، ریاست بان کی مون بعد از دو دوره ده ساله به پایان می رسد. در حال حاضر روند انتخاب جانشین او آغاز گردیده است. از روز سه شنبه تا روز پنجشنبه نامزدهای در برابر مجمع عمومی سازمان ملل متحد خود را معرفی می کنند. در درجه اول خواست این است که این مقام را یک زن پیش ببرد. چنان معلوم می شود که نامزدها از شرق اروپا فرصت خوبی دارند. روسیه که داری حق ویتو است از نامزدهای شرق اروپا حمایت می کند.

دبیرکل ملل متحد سازمانی را با مجموع 44.000 کارمند رهبری می کند، به مناطق جنگی و بحرانی سفر می کند و با سیاستمداران ارشد دید و بازدید می کند. با این حال، او از نفوذ سیاسی کمی برخوردار است. اما بیشتر می توان او را یک "پاپ دنیوی" عنوان کرد. قدرت سازمان ملل متحد را شورای امنیت، به خصوص پنج قدرت دارای حق ویتو (چین، فرانسه، بریتانیا، روسیه و ایالات متحده امریکا) دارد.

یکی از کارمندان مطبوعاتی سابق دبیرکل سازمان ملل در تبصره اش انگلا مرکل صدراعظم آلمان را یک جانشین خوب برای بان کی مون توصیف کرده است. او نوشته است که مرکل زنی است که از بلوک شرق سابق می آید، روسیه را درک کرده می تواند و در نتیجه می تواند بین روسیه و ایالات متحده واسطه خوبی باشد. مرکل در مورد این شایعات سکوت اختیار کرده است. کارشناسان بین المللی نیز مرکل را یک نامزد مناسب عنوان کرده اند.