هنوز هم برایش آسان نیست که همپای همکاران مردش به پیش برود، اما نهایت تلاشش را می کند. او نه تنها در این شرایط از مردان پیلوت عقب نمانده، بلکه از آنان چند قدمی پیشتر هم رفته است.

کپتان نیلوفر رحمانی حالا می تواند با طیاره های بال ثابت و چرخ بال پرواز کند. او دو سال آموزش های فشرده را به سبک ناتو به پیش برده و اکنون "تورن" قوای هوایی اردوی ملی افغانستان است.

وی زمانی شوق حرفه پیلوتی را پیدا کرد که کودکی بیش نبود. نیلوفر از اشتیاق پدرش به پیلوت شدن زیاد شنید، اما پدرش هیچ وقت موفق نشد پیلوت شود.

از آنجایی که نیلوفر دوست داشت پدرش به آرزوی خود برسد، وقتی بزرگ شد تصمیم گرفت خودش پیلوت شود؛ اما چنین تصمیمی در جامعه بسته افغانستان کار آسانی نبود. نیلوفر می گوید: «خودم هم از پرواز بسیار خوشم می آمد، همیشه وقت که یک پرنده را در هوا می دیدم، با خودم می گفتم: کاش من هم مثل اینها بال پیدا کنم و بتوانم پرواز کنم».

نیلوفر وقتی در 18 سالگی به دنبال دانشگاه هوایی می گشت تا ثبت نام کند، اما چنین دانشگاهی در افغانستان وجود نداشت. تا این که اطلاع یافت که زنان می توانند به دوره های آموزشی پیلوتی در قوای هوایی ثبت نام کنند و از نیروهای ناتو پرواز بیاموزند.

وی می گوید وقتی ثبت نام کرد و وارد مکتب هوایی در والسوالی شیندند هرات شد، مشکلات زیادی به سراغش آمد؛ اما خانواده اش از وی حمایت کرد: «برای مردم ما بسیار جالب بود. آنها می گفتند این کار دشوار و مردانه است و خانم ها نمی توانند پیش ببرند. خیلی حرف می شنیدم. تلاش می کردند من را با دلسرد کنند تا وظیفه را ترک کنم، اما هیچ کدام شان مانع راهم نشد».

مدال شجاعت برای پیلوت زیبا

زنان شاغل در جامعه افغانستان با مشکلات زیادی روبرو می شوند. علاوه بر محدودیت های اجتماعی، شورشیان طالبان نیز زنان را حتی از رفتن به مکتب مانع می شوند و تاکنون شمار زیادی از آنان را به قتل رسانده اند.

کپتان نیلوفر می گوید در این پنج سالی که مشغول خدمت در قوای هوایی افغانستان است، تهدیدهای متعددی از جانب شورشیان طالبان دریافت کرده و حتی خانواده اش نیز به خاطر وی به خطر افتاده اند؛ اما این پیلوت جوان مصمم است که به کارش ادامه دهد.

او تاکنون چندن تقدیرنامه و مدال دریافت کرده است. مدال هایی از جانب کشورهای مختلف عضو ناتو و وزارتخانه های مختلف کشور خودش. در آغاز سال روان میلادی نیز وی "جایزه زن شجاع جهان" را از وزارت خارجه امریکا دریافت کرد. به تازگی مجله "بیلد" آلمان نیز وی را زیباترین پیلوت زن در جهان معرفی کرد.

نیلوفر دو ماه قبل توانست سند "فرماندهی عمله" را به دست آورد. او حالا فرمانده عمله پرواز است و برخی اوقات کسانی به عنوان پیلوت دوم "کوپیلوت" با وی پرواز می کنند که به گفته خودش هم سن پدرش هستند.

این کپتان جوان حالا می تواند پیلوت های تازه وارد را نیز آموزش بدهد: «تا فعلا من با طیاره های مختلف 182، 208 و هلیکوپتر پرواز کرده ام. انشاالله این پلان را دارم که در آینده یعنی تا کمتر از چهار ماه بعد با طیاره "سی 130" پرواز کنم».

وی می گوید زنان را تشویق می کند تا به قوای هوایی افغانستان بپیوندند و در صورتی که مرکز آموزشی برایشان در این کشور باز شود، وی حاضر است که آنان را آموزش بدهد. نیلوفر می گوید: "آرزو دارم زنان بیشتری بیایند و در کنار من باشند تا تنها نباشم".

این دختر جوان می گوید تلاش خواهد کرد تا توانمندی و قابلیت های زنان افغانستان را به جهان نشان بدهد. مثل نیلوفر حالا زنان زیادی در چارچوب نیروهای امنیتی افغانستان، از سرباز گرفته تا فرمانده و حتی نیروهای ویژه کماندو خدمت می کنند.

جایی را بمباران نکرده ام

این پیلوت زن بارها در عملیات های جنگی شرکت کرده است، اما وظیفه اش انتقال کشته ها و زخمی ها از محل درگیری به شفاخانه و مراکز نظامی بوده است؛ یعنی حمایت وی از نیروهای زمینی اردوی افغانستان تاکنون بیشتر در بخش ترانسپورتی متمرکز بوده است.

وی می گوید تاکنون به وی دستور داده نشده است که برای پیشتیبانی از نیروهای زمینی محلی را بمباران کند و یا بر شورشیان حمله هوایی انجام بدهد. اگر به وی این دستور صادر شود چه خواهد کرد؟ وی می گوید: «وقتی که یک نیروی ما در خطر باشد و یا اگر کسی آنجا باشد که جانش در خطر باشد، من فکر می کنم که برای نجات جانشان حتما این کار را خواهم کرد».

این بانوی پیلوت می گوید مثل هر سرباز دیگری، دین، کشور و وظیفه اش مهمترین چیزها در زندگی اش هستند. او می گوید تلاش می کند با در نظر داشت شئونات اسلامی وظیفه اش را به پیش ببرد. در همه عکس های وی دیده می شود که روسری دارد، حتی زیر کلاه پیلوتی اش.

اگر چه کپتان نیلوفر رحمانی از وظیفه اش خوش است، اما می گوید که قصد داشت پیلوت طیاره های ملکی شود، اما بالاخره پیلوت طیاره های نظامی شد. به گفته وی در حال حاضر پیلوت های قوای هوایی افغانستان نیاز به حمایت های بیشتر دولت دارند.

او از رئیس جمهور افغانستان می خواهد تا به وزارت دفاع دستور بدهد که در امتیازات پیلوت ها تجدید نظر کند و حقوق یک پیلوت را برایشان بپردازد. گفته می شود که معاش ماهوار یک پیلوت با تجربه در قوای هوایی افغانستان 20 هزار افغانی معادل 400 دالر امریکایی است.

نیلوفر رحمانی در کنار اینکه از جامعه جهانی و دولت افغانستان می خواهد به خاطر کاهش تلفات نیروهای زمینی، سرمایه گذاری بیشتری بالای آموزش و تجهیز قوای هوایی کشور داشته باشند، همچنان بر تمرکز بیشتر برای جلب و جذب و آموزش زنان در این نیروی افغانستان تاکید می کند.